Ελένη-Λάτσιος- Αποκλειστικά η αιτία διαζυγίου!

Προβληματισμοί βουτηγμένοι στην προδευτέρια μελαγχολία.

1. Τα ιστολόγια θα αποτελέσουν πηγές για τον ιστοριογράφο του μέλλοντος, διασπώντας έτσι την ευθύνη του σε χιλιάδες ανώνυμα κομμάτια. Με την προϋπόθεση ότι δε θα καταστραφεί ο κόσμος το 2012.
2. Έχει άραγε συνείδηση ο ιστορικός ότι εντρυφώντας στο παρελθόν και στην προσπάθειά του να το αποτυπώσει ως πεπραγμένο ανεξάρτητο της προσωπικής του εμπάθειας το δικό του παρόν μεταβάλλεται σε ιστορία την οποία ουδείς θα ενδιαφερθεί να μελετήσει;
3. Επανάσταση είναι να εξεγείρεται μέσα σου και εσύ να τον καταστέλεις με έναν βίαιο οργασμό.
4.Κοιτάζοντας σχεδόν υπνωτισμένη τον κόσμο να πάλλεται στη φωνή του Αγγελάκα φαντάστηκα έκτακτη ανακοίνωση  για επικείμενη πυρηνική επίθεση με τους Επισκέπτες να παίζουν ακόμα ενώ το κοινό θα έσπευδε στην έξοδο να προλάβει να δει τα αποκαϊδια πριν τον αφανισμό. Σκέψη δυο δευτερολέπτων ικανή να με κάνει να χαμογελάσω στο εφήμερο της ευτυχίας.


Τι εννοείς που κολλάει ο τίτλος; Αν το διαζύγιο του αιώνα χωράει στα δελτία επικαιρότητας χωράει και στο σχιζοειδές μου παραλήρημα.


Αν το πάτησες, την πάτησες.Χρειαζόμουν έναν πιασάρικο τίτλο να μετρήσω κλικ.
Μην αισθάνεσαι μαλάκας. Πάτησα και εγώ μερικά τέτοια.:D

Σας πηβάω τους φράχτες

Οι μεγάλοι βεν έχουνε καφόλου μυαλό μου φαίνεται. Τους το έχει φάει όλο η βουλειά τους. 
Βιόλου βε σκέφτονται. Μόνο "τι φα φάμε σήμερα;" τους νοιάζει.


Φήμερα στο σχολείο έγινε μεγάλη φασαρία. Ο Φανασάκης έχωσε μια μπουνιά στον Αλία.Ο Αλία έπεσε πάνω στον τοίχο και γέμισε με αίματα και λέρωσε και το πουκάμιφό του. Ο Αλία έβαλε τα κλάματα. Για βύο λεπτά. Και μετά έγινε όλος μπλε και πήρε φόρα και έσπρωξε τον Φανασάκη. Ο Φανασάκης έπεσε και έγινε και αυτός σύσκατος στο αίμα. Ήρφαν και τον πήραν αυτοί με τα άσπρα που οβηγούν ένα μεγάλο αμάξι που κάνει "μπίου-μπίου" και φα του κάνουνε ράμματα. Βηλαβή, φα πάρουν βελόνα και κλωστή και θα τον τρυπάνε όπως κάνει η γιαγιά μου που μου κονταίνει τα παντελόνια. Γιατί όλα τα παντελόνια είναι μακριά;Ποτέ βεν το κατάλαβα.


Η βασκάλα φύμωσε και όλο αχ και ουφ ήτανε. Τώρα λέει φα τους αλλάξει φρανίο. Ο Φανασάκης και ο Αλία κάφονταν στο ίβιο φρανίο. Από πέρυσι. Και όλο μαζί έπαιζαν.


Μετά βεν κάναμε μάφημα. Ευτυχώς. Ήρφε και με πήρε η μαμά μου και πήγαμε στο νοσοκομείο να βούμε το Φανασάκη. Είχε κάτι τσιρότα στο κεφάλι και όλο βαγκωνόταν από τον πόνο.Τον ρώτησα γιατί  μπουνίδιασε τον Αλία. Μου είπε ότι ο μπαμπάς του-ο μπαμπάς του είναι στρατιώτης, όχι σαν το φείο Νίκο που είναι φαντάρος για λίγο, αυτός είναι για πάντα και παίρνει λεφτά- του είπε ότι οι ξένοι είναι κακοί και φέλουν να μας πάρουν τη γη. Και ότι η Ελλάβα ανήκει στους Έλληνες. 
Βηλαβή την αγόρασαν όλοι οι Έλληνες μαζί; Και τις φάλασσες;Και τα βουνά με τα χιόνια;Και το χιόνι;Και τα πάρκα;Και τις πλατείες; Και πώς αγοράζεις φάλασσα;Και πού ξέρεις πού είναι η βικιά σου φάλασσα και πού η φάλασσα του άλλου;Και όταν λιώσει το χιόνι που αγόρασες, παίρνεις αποζημίωση;


Φα κάνουν λέει και βημοψήφισμα για να βιώξουν τους ξένους. Βημοψήφισμα είναι όταν απαντάς σε μια ερώτηση. Όχι όπως στο σχολείο, με μπλα μπλα και επειβή και τέτοια. Με "ναι" ή "όχι". Σα μια κούκλα που είχα πιο μικρή και μόνο ναι και όχι έλεγε. 


Και είπε ότι πρέπει οι Έλληνες να φυλάμε τα σύνορά μας μη μας τα κλέψουν.
Ρώτησα τη μαμά τι είναι σύνορα. Είναι κάτι σαν το φράχτη που έχουμε στην αυλή. Και είναι πολύ ακριβά τα σύνορα. Βίνουμε πολλά λεφτά σε κάτι μακριά σύρματα σαν αγκάφια. Οι μεγάλοι είναι χαζοί, σας το είπα; Φα φοβηφούν οι άφρωποι ένα φράχτη; Για να πάω στη Γιονίντα, που μένει βίπλα, σερνόμαστε κρυφά κάτω από το φράχτη.Και πηγαίνω κρυφά κάθε μεσημέρι και στο Βημητράκη που μένει πίσω. Σκαρφαλώνω στο φράχτη και πηβάω. Και ας είμαι "σαν τσίρος" που λέει η γιαγιά.Και πηγαίνουμε μαζί στις κούνιες.Με το Βημητράκη είμαι ερωτεβμένη αλλά μην το πείτε στη μαμά γιατί φα με κάνει μαύρη στο ξύλο και μετά φα φέλουν να με βιώξουν και εμένα από την Ελλάβα. Όσους έχουν άλλο χρώμα φέλουν να τους βιώξουν. 
Εμένα μου αρέσουν τα χρώματα. Όλα. Και πιο πολύ το κόκκινο και το μαύρο. Και το ροζ είναι πολύ ωραίο.Και η μαμά μου παίρνει τέμπερες σε όλα τα χρώματα.(Μου τελείωσε το μωβ, να της πω να μου πάρει )


Αύριο βε θα έρφει ούτε ο Αλία ούτε ο Φανασάκης στο σχολείο. Ο Φανασάκης φα μείνει στο νοσοκομείο και ο Αλία σπίτι γιατί έπαφε βιάσειση. Κάτι στο κεφάλι είναι αυτό, σαν καρούμπαλο που σε κάνει να έχεις ένα μάτι εντελώς ηλίφιο.
Και είμαι πολύ στεναχωρημένη. Φα μου λείψουν τα παιβιά αύριο. Χάλασε η παρέα.
Φα πω στη βασκάλα να μη μαλώσει το Φανασάκη. Βε φταίει αυτός. Να μαλώσει το μπαμπά του. Οι μεγάλοι τα κάνουν όλα και μετά την πληρώνουμε εμείς. Του αρέσει τώρα που το παιβί του είναι στο νοσοκομείο;


Βε φα ξαναφήσω τους μεγάλους να μου χαλάσουν το παιχνίβι. 
Φέλω κόσμο πολύχρωμο. Με όλα τα χρώματα.Όλα. Και βε φέλω σύνορα με αγκάφια.
Και φέλω τους φίλους μου στο σχολείο , όχι με τσιρότα και βιασείσεις.

Βανάη & Βημητράκης = Love For Ever
( αγγλικό είναι αυτό, από "ξένη" χώρα )

Και κανένας φράχτης βε φα με κρατήσει μακριά του.

Ποτέ.

Και πείτε το και στη μαμά μου αν θέλετε. Ωχού. Σιγά μη φοβηφώ.

Κυοφορώ οργή

Κυοφορώ οργή


Χρόνια
Μήνες
Εβδομάδες

Με όνειρα ακέφαλα στα χέρια για σπαθιά.


Φαντάσου κόΖμε, τι τέρας θα φέρω στον κόΖμο σου να στον κατασπαράξει.
Kάποτε.

Βιτρίνες Φιμέ

Ένα  περιοδικό κυριακάτικου τύπου με τις ιλλουστρασιόν σελίδες του παρατημένο να μουχλιάζει πάνω σε  σκαμπό τουαλέττας. 
Σε μια πολύχρωμη σελίδα,στην Άμφισσα των μερικών χιλιάδων κατοίκων, σε κοντινό ενσταντανέ, μια μαυροφορεμένη γυναίκα που έχει προ πολλού χωρίσει από τη μέση ηλικία στέκεται και περιεργάζεται μερικές δεκάδες διαδηλωτών με μαυροκόκκινες σημαίες την ώρα που τους κάνουν κεφαλοκλείδωμα κάποιες άυλες υπάρξεις φιμωμένες στο ξεθωριασμένο χακί.


"Ήρθα να δω τους αντιεξουσιαστές. Να δω πως είναι. Μια χαρά φαίνονται τα παιδιά.Δεν τους φοβόμαστε. Δεν ήρθαν για ζημιές"


Κλεισμένοι πίσω από βιτρίνες φιμέ. Εμείς να βλέπουμε τρισδιάστατο τον κόσμο και ο κόσμος να ξύνει τη βιτρίνα που έχτισαν για να κρυφοκοιτάξει.


Η αλήθεια, ακόμα και στραγγαλισμένη, θα κάνει πάντοτε θρύψαλα την μηχανοκίνητη εικονική σας πραγματικότητα.

Nobody's Wife

Ούτε ροκ







Ούτε reggae





I'm sorry...

Πολύχρωμα μαθήματα χαφιεδισμού

Εμπορικό Κέντρο Σείριος.Ανατολική Αττική. Έξω από γνωστότατο κατάστημα-αλυσίδα παιχνιδιών. Μπαμπάδες κρατούν πολύχρωμα πιτσιρίκια από το χέρι έτοιμοι να ξεπληρώσουν σε δώρα το χρόνο που τους κλέβουν. Στην είσοδο η πινακίδα σε αρπάζει από το χέρι και σε υποχρεώνει να σταματήσεις. Ξερνάει μια δόση δηλητήριο στα μούτρα σου.
Οι πλανόδιοι εξαπατούν. Τα δικά μας κέρδη.
Και για να μην έχεις δικαιολογία, πάρε πρόχειρο και το τηλέφωνο των μπάτσων να εκτελέσεις το καθήκον σου. 
Αποθηκεύεις στα γρήγορα το τηλέφωνο και χαμογελάς αυτάρεσκα. Εξαπατάται ρε ο Έλληνας;
Παίρνεις το πιτσιρίκι από το χέρι ξανά. Αν ξέρει ήδη να διαβάζει πήρε το πρώτο του κοινωνικό μάθημα. Στρώνεις πρόχειρα το μαλλί, ισιώνεις το σακάκι. Μη γράψεις σαν λέτσος στην κάμερα. Στην κάμερα ρε. Να σε καταγράφει την ώρα που κρυφά θα ξύνεις τη μύτη σου και θα σενιάρεις τα βρακιά σου. Ε,και;
Μπαίνεις στο υπερκατάστημα. Στα δεξιά σου μια ταμπέλα. "Ανοιχτό κάθε μέρα, Δευτέρα με Κυριακή 9 με 9". Τη διαβάζεις με χαμόγελο επιδοκιμασίας. Δεν κοντοστέκεσαι εδώ.Μούγκα για την εξαπάτηση του εργαζόμενου.





Τρέχα τώρα πρόβατο στη στάνη. Γιατί ο τσοπάνος έχει αγριέψει.

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά

Δέκα χρόνια έρχομαι σε καθημερινή επαφή με παιδιά και εφήβους. Δέκα χρόνια μέσα σε γέλια, χαρές, σε νεύρα, απογοητεύσεις, εκπλήξεις και αδικίες. Ποτέ -ως σήμερα-δεν κατάλαβα ποιά είναι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τα παιδιά μεταξύ τους. Παιδιά με ευμετάβλητη συναισθηματική κατάσταση που την ίδια στιγμή μπορούν να σε κρεμάσουν και να σε αναστήσουν. Που μέσα σε μια στιγμή μπορούν να τραβήξουν το χαλί κάτω από τα πόδια σου και να σου χαρίσουν τον κόσμο όλο.
 Και όμως, όσα δεν κατορθώνουν άνθρωποι με ειδικεύσεις στην παιδαγωγική και την ψυχολογία, άνθρωποι που μοιράζονται τη ζωή τους με παιδιά, όσα δεν κατορθώνουν καθημερινά πελαγωμένοι γονείς, όσα δε θα μπορέσει ποτέ να αποτυπώσει κανένας συγγραφέας για την ανθρώπινη προσωπικότητα,τα κατάφερε μέσα στο ημίφως ένας ειδικός φρουρός. Τα είδε σε ένα παιδί την ίδια στιγμή που ισχυρίζεται ότι δε μπόρεσε καν να δει να πέφτει νεκρό από τη σφαίρα του.
Τα είδε ένας κρετίνος δικηγορίσκος της κακιάς ώρας, έχοντας απέναντί του όχι έναν ζώντα οργανισμό, αλλά ένα λεηλατημένο πτώμα.


Αν το στόμα σας βγάζει μονάχα περιττώματα, βουλώστε το. Σας δικάζει η κοινωνία.

Της αγρύπνιας

Έχεις αποκτήσει το βιολογικό ρολόι νυχτερίδας και τι πιο φυσιολογικό από το να ανοίγεις την τηλεόραση για να σε κοιμίσει. Άλλα ναρκωτικά δεν παίρνεις, αρκετά ζαβή είσαι από μόνη σου, οπότε και κρεμάς εκεί τις ελπίδες σου για ύπνο βαθύ με σκέψεις ρηχές.
Αφού είδα τον απεγνωσμένο έρωτα του Μουράτ και φαντασιωνόμουν πόσο ωραία θα ένοιωθα αν έκανα τα μούτρα του Μπεγνή κιμά, αφού παρακολούθησα κάτι ψυχάκια να παίζουν πόκερ για τα μάτια του κάθε πορωμένου τζογαδόρου, αφέθηκα στη δίνη των τηλεδιαφημιστών.
Μηχάνημα για  κοιλιακούς, μηχάνημα για ραχιαίους, μηχάνημα για γλουτιαίους,μηχάνημα για προσαγωγούς, μηχάνημα για τρικέφαλους, μηχάνημα για δικέφαλους, μηχάνημα για κοιλιακούς και ραχιαίους, μηχάνημα για κοιλιακούς ραχιαίους και γλουτιαίους, μηχάνημα για προσαγωγούς και τρικέφαλους, μηχάνημα για τρικέφαλους και δικέφαλους, μηχάνημα για δικέφαλους, τρικέφαλους, προσαγωγούς και κοιλιακούς, μηχάνημα για μηχάνημα.
Μετά είδα φουσκοκαναπέδες με τρόμπες, ένα τερατώδες μηχάνημα που κόβει λαχανικά σα να τα βγάζεις από φωτοτυπικό, συσκευή που βγάζει τα κουκούτσια από τα φρούτα, συσκευή που ξαναβάζει τα κουκούτσια μέσα στα φρούτα, τσιμπιδάκια για τα φρύδια με φωτάκι, τσιμπιδάκια για τα φρύδια χωρίς φωτάκι, πιεστήρι βυζιών, τρόμπα για σουτιέν,κρέμα κατά της κυτταρίτιδας, κρέμα υπέρ της κυτταρίτιδας, κρέμα από σάλια σαλίγκαρου, κρέμα από πλακούντα βοδιού, κρέμα από αρχίδια ταύρου, ταύρο χωρίς αρχίδια.


Κοιμήθηκα με την τιβί ανοιχτή και ονειρεύτηκα ότι μια μέρα βγήκα από το σπίτι μου και με περίμεναν εκατοντάδες τέτοια χρηστικά τερατάκια σπρώχνοντας να μπουκάρουν μέσα. Τα άφησα να κάνουν κατάληψη και πήρα τους δρόμους.

Όταν χαράζει

...μέσα στη νύχτα των άλλων








δε θα'μαι






Είναι επικίνδυνοι

Κούγια καρΓιόλη

...σε ψάχνει όλη η πόλη.

Η μπόχα από το σκατό των δολοφόνων Κορκονέα και Σαραλιώτη και του τενεκέ συκοφάντη τους από το φόβο της απαίτησης για τιμωρία κάλυψε μέχρι και τον Αττικό ουρανό. Ο Αλέξης επικαλέστηκε επαγγελματικές υποχρεώσεις-ενδεχομένως να ξετακουνώνει την κούτρα του αυτή τη στιγμή - και ζήτησε τριήμερη αναβολή της δίκης. Φυσικά την πήρε. Πρώτη πίπα στα όρθια από το ξεπουλημένο σύστημα στο βρώμικο γρανάζι του.Στερούμενη πρωτοτυπίας προσπάθεια εξουθένωσης μαρτύρων και πρόκλησης της αυθορμησίας των παρευρισκομένων αναρχικών, ανένταχτων και ευαισθητοποιημένων ανθρώπων που ταξίδεψαν χαράματα για να μην επιτρέψουν στην σαπίλα να αλωνίζει ανενόχλητη. Έτσι, μήπως και δικαιωθούν οι Κασσάνδρες του κώλου.

Υπόδικοι ή κατάδικοι, παραμένετε δολοφόνοι.

Ε, Να και εγώ

Ε, μη μου πεις ότι το έφαγες το παραμύθι. Αυτό που τάχα πριν καν μπουσουλήσεις είπες "μαμά"."Μη" είπες αλλά έχουν χάρη που δεν ήξερες ακόμα να μιλάς να τους το ρίξεις όλο:"Μη με πρήζετε άλλο" Είχε μπουκωθεί στις φρουτόκρεμες και όλο το αμελούσες.

Όταν άρχισα να ψηλαφίζω τον κόσμο με το αυτί, νόμιζα ότι τη μαμά μου τη λένε Να-Μην και ότι είναι Κινέζα. Ο μπαμπάς μου ήταν ο Μη-Να-ς. Αυτός δε μου ακουγόταν και πολύ κινέζος αλλά τα μιλούσε απταίστως. Θα τα είχε μάθει από τη μάνα μου.

• Να φας όλο σου το φαί.
• Μη βάζεις τα χέρια σου στις πρίζες.
• Να κοιμηθείς νωρίς.
• Μη δεις άλλο Στρουμφάκια.
• Να κάνεις προσευχή στον καλό θεούλη.
• Μη λες κακές λέξεις.
• Να λες "ευχαριστώ" και "παρακαλώ"
• Μην παίζεις με τα αγόρια.
• Να διαβάζεις.
• Μην ονειροπολέις.
• Να πας Αγγλικά.
• Μην ξεχάσεις το ωδείο.
• Να γυρίσεις νωρίς.
• Μην ξενυχτήσεις και χάσεις τη μέρα.
• Να πας φροντιστήριο.
• Μην πας πάλι στην κατάληψη.
• Να κάνεις το σταυρό σου πριν το φαγητό.
• Μην καπνίζεις.

Και το δάσκαλό μου Μη-Να τον έλεγαν.

• Να σηκώνεις το χέρι σου όταν θες να μιλήσεις.
• Μη μιλάς όταν μιλάει ο δάσκαλος.
• Να πας στο Διευθυντή για να μάθεις.
• Μην αντιμιλάς.
• Να έρθεις αύριο με τον κηδεμόνα σου.
• Μην κάνεις απουσίες.

Μετά το κεφάλι μου βάρυνε πολύ και έψαχνα κάπου να το ακουμπήσω. Πολλοί Μην-Να-Δες προσφέρθηκαν να κάνουν το μαξιλάρι.

• Να με πάρεις τηλέφωνο.
• Μην αργήσεις.
• Να μαγειρέψεις όπως η μαμά μου.
• Μη φοράς αυτό το μίνι.
• Να μ'αγαπάς.
• Μη με ξεχάσεις.
• Να μ'αγαπάς όπως θέλω εγώ.
• Μην είσαι εσύ.
• Να είσαι δική μου.
• Μη βγαίνεις με άλλους.

Σιγά σιγά άρχισαν και άλλοι Μη-Να-δες να βγαίνουν σαν ποντίκια από τους υπονόμους. Δύσκολα ξεχώριζες τον έναν από τον άλλο. Σα φωτοτυπίες. Από παλιό μηχάνημα.Είχαν χέρια λερωμένα σα να δούλευαν Γ' μηχανικοί σε γκαζάδικο αλλά φορούσαν πάντοτε γάντια φρεσκοπλυμένα. Θα πρέπει να είχαν κατεστραμμένη την αίσθηση της όσφρησης γιατί ενώ ζούσαν στη σαπίλα, τίποτα δεν τους μύριζε. Η σήψη είχε προχωρήσει τόσο που άρχισε να σκαρφαλώνει πάνω τους αλλά είχαν τότε ανακαλύψει τα ακριβά γαλλικά αρώματα και δεν τους ενοχλούσε.Ήταν τόσο κοντοί, που περπατούσαν σε ξυλοπόδαρα για να σε αναγκάσουν να τους βλέπεις.Αυτοί οι Μη-Να-δες φορούσαν πάντοτε σκουρόχρωμα κοστούμια με πολλές τσέπες. Τσέπες εσωτερικές, τσέπες εξωτερικές, κωλότσεπες, τσέπες στα σακάκια, τσέπες στα μπατζάκια, τσέπες στα μανίκια, τσέπες και στα αρχίδια. Ο αγαπημένος τους παιδικός ήρωας ήταν ο Πινόκιο. Και παλιμπαίδιζαν ακόμα.Ο κόσμος δεν τους αγαπούσε. Τους έγλειφε όμως με ευλάβεια  όταν τους συναντούσε και μετά έκανε γαργάρες από την αηδία. Την επόμενη μέρα η γλώσσα έβγαινε ξανά.Που και που τους έφτυνε και αυτοί χαμογελαστοί έβαζαν τα χέρια στις τσέπες και γυρνούσαν την πλάτη. Μιλούσαν πολύ. Την ίδια γλώσσα. Οι διάλεκτοι διέφεραν λιγάκι. 

• Να πληρώνεις φόρους.
• Μη φοροδιαφεύγεις.
• Να είσαι τίμια.
• Μη μας πηγαίνεις κόντρα.
• Να μας ψηφίσεις.
• Μην τύχει και δεν έρθεις στην κάλπη.
• Να αγαπάς την Ελλάδα.
• Μην το ψάχνεις.
• Να ακούς.
• Μη σκέφτεσαι.

Να

Μη

Να

Μη

Να

Μη

Ε, ΝΑ και εγώ.

Περιττώματα

Δήλωση του Μ. Βασιλάκη γραμματέα του ΕΑΜ

 Μια ομάδα ανθρωποειδών,  στη κυριολεξία κοινωνικά και ανθρώπινα σκουπίδια βρώμισαν χτές το μνημείο της πόλης στο ΝΙΚΟ ΤΕΜΠΟΝΕΡΑ.

Γράφοντας με το βαθύ γαλάζιο της εθνικοφροσύνης τη λέξη «ΕΛΛΑΣ» και πάνω σε αυτή τοποθετημένη η εφημερίδα τους ΣΤΟΧΟΣ ,με μια φτυαριά ανθρώπινα απορρίμματα.

Έτσι και τόσο φαίνεται να αποτιμούν την αξία της πατρίδας τους, αυτά τα ανθρώπινα σκουπίδια και οι κεκράκτες του φασισμού και του ρατσισμού εντολοδόχοι τους.

Δεν μπορούν να ανεχτούν το μνημείο που 19 χρόνια τώρα, τους θυμίζει πως το μαθητικό κίνημα και ο λαός της Πάτρας σε αυτό το μέρος, ανάσχεσε τις ορδές τους έστω και με ακριβό τίμημα το αίμα του Νίκου Τεμπονέρα.
                                                                           Μιχάλης Βασιλάκης

από το indymedia

Η φυλλάδα σας περίσσευε. Σας μυρίσαμε από το σκατό.

Ξυπνάτε, πεθαίνω ρε

Δεν ξέρω τι σόι βίτσιο είναι αυτό που με καλεί να ανοίγω την τηλεόραση κάθε φορά που κάποιο κουστουμαρισμένο κοράκι με βαρύ μέικαπ θα εκφωνεί τις ειδήσεις. Για την ακρίβεια, δε θα τις εκφωνεί. Θα τις κάνει reality.


Ακόμα και οι πλέον αγεωγράφητοι, οι πλέον ανιστόρητοι και εσωστρεφείς, αυτές τις μέρες γνωρίσαμε την Αϊτή και τη δυστυχία που τη ζωγραφίζει. Όλα τα φώτα πάνω της. Η εβδομάδα προβολής της. Η εικόνα σκληρή, σου βγάζει τα άντερά σου έξω και σου τα δίνει να τα φας. Παγωμένα κορμιά να αναζητούν τάφους, ουρλιαχτά να τρυπούν τα αυτιά σου, παιδικά βλέμματα να σε κοιτούν αδυσώπητα πίσω από το γυαλί. Και οργή. Γενικευμένη οργή. Πολλοί δημοσιογράφοι, λίγοι γιατροί. Πολύ δάκρυ, λίγη δράση.
Κάθεσαι να φας και η μπουκιά σου κάθεται σαν κοτρώνα στον οισοφάγο. Σκαλώνει εκεί με πείσμα για να σε ενοχλεί.Και ας μην είναι το δικό σου πιάτο "terre". Γιατί ξέρεις. Ξέρεις ότι σε λίγες μέρες οι εικόνες θα έχουν γίνει φωτογραφικό στιγμιότυπο στο υπερφορτωμένο σου υποσυνείδητο, η Αϊτή κάποια χώρα κάπου μακριά και εσύ θα γυρίσεις στη λειτουργία του ρομπότ, να κινείσαι χωρίς να νοιώθεις και να νοιώθεις χωρίς να κινητοποιείσαι.


Κάπως έτσι δεν ένοιωθες και το 2004; Σήμερα ξέρεις τι απέγιναν εκείνοι στη Σουμάτρα και στα Πουκέτ για τους οποίους δάκρυζες;Ποιός νοιάστηκε για αυτούς για να νοιαστείς και εσύ;Μόλις τα φώτα έσβησαν, το σκοτάδι τους ανήκε.


Με κάτι τέτοιες σκέψεις, μου ήρθαν στιγμές από το μέλλον. Χιλιάδες Αϊτινών να φεύγουν σε μπουλούκια για μια άλλη γη. Κοιμήσου ήσυχος αγανακτισμένε νεοέλληνα, η Ελλάδα σου, τους πέφτει μακριά. Εσύ που σήμερα δακρύζεις, που διατίθεσαι να κάνεις δωρεές, να στερηθείς 10 ποτά και 5 πακέτα τσιγάρα και να βοηθήσεις, θα βοηθούσες το ίδιο όταν οι καταραμένοι ζητήσουν ζωτικό αέρα από τον αέρα σου; Ψωμί απ΄το ψωμί σου;Tο χέρι σου να τους τραβήξει από την ανυπαρξία;


Δε χρειάστηκε να κάψω πολλά εγκεφαλικά κύτταρα στη σκέψη. Η απάντηση, που έψαχνα να αποφύγω, μου ήρθε σήμερα οπτικοποιημένη όταν άνοιξα το "Ε". Στην Αθήνα λειτουργεί ένας και μόνο ξενώνας για ανήλικους, ασυνόδευτους πρόσφυγες. Στα Εξάρχεια. Φιλοξενεί 16 ανήλικα παιδιά, τον Σερχασάν και τον Μπασίρ από το Ιράν, άλλα από το Πακιστάν, τον Γκουλάμ, τον Αμπάς,τον Μοχάμαντ Αλι και τον Σερχάν από το Αφγανιστάν, κάποια από το Μπαγκλαντές, τον Ισμαήλ από την Παλαιστίνη,τον Χασάν από τη Σομαλία, τον Χομαγιόν από τη Μιανμάρ και τον Αλασαν από την Ακτή Ελαφαντοστού. Ο ξενώνας μόνο φέτος επιχορηγήθηκε από το Ευρωπαϊκό ίδρυμα Προσφύγων ενώ το ελληνικό κράτος τον έχει παντελώς χεσμένο και επιλέγει να χρηματοδοτεί με μερικές εκατοντάδες χιλιάδων ευρώ τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών του.


Όλα τους έχουν να διηγηθούν ιστορίες ανατριχιαστικές που θα έκαναν ακόμα και τον Χάνιμπαλ να βουρκώσει. Πόλεμος, ορφάνιες, ξυλοδαρμοί, ατιμώσεις, βιασμοί, αμίσθωτη σκλαβιά, μισθωτή σκλαβιά, βασανιστήρια που δε χωράνε σε μερικές αράδες.
Τα μικρότερα πηγαίνουν σχολείο.Ο Γκουλάμ είναι άριστος μαθητής. Βραβεύτηκε σε πανελλήνιο διαγωνισμό έκθεσης για την Ακρόπολη, δουλεύει τα Σαββατοκύριακα.Όνειρό του να μπει στο πανεπιστήμιο. Είναι ασυμβίβαστος και αγωνιστής. Πήγε στα ελληνικά δικαστήρια απαιτώντας την εγγραφή του στο σχολείο, κατήγγειλε τον φύλακα που τον ξυλοκοπούσε. Τα μεγαλύτερα δουλεύουν ως χειρωνάκτες. Νοιώθουν τυχερά που έστω πρόσκαιρα έχουν κρεβάτι και ρούχα καθαρά. Έχουν φαγητό. Έχουν δυο χέρια να τους χτυπούν την πλάτη. Σκέφτονται τις χιλιάδες άλλων παιδιών που αργοπεθαίνουν σε βρωμερά αμπάρια πλοίων κάτω από τη βίτσα δουλεμπόρων, που γνωρίζουν σε κάθε εκατοστό του το γκλομπ του μπάτσου, το κρύο στα σκοτεινά σοκάκια της Αθήνας, το στομάχι που ουρλιάζει από πείνα.
Κάθε έξι μήνες κάνουν αίτηση για τη λευκή κάρτα του πρόσφυγα. Και ας ξέρουν ότι είναι σχεδόν απίθανο να την αποκτήσουν. Ζουν με την ελπίδα το παρόν τους να έχει μέλλον.


Οι αλήθειες σε αριθμούς

• από τα 280 παιδιά που έχει φιλοξενήσει ο ξενώνας, μόνο τα 10 αναγνωρίστηκαν επίσημα ως πρόσφυγες.
• σύμφωνα με την Εθνική Επιτροπή Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, από τους αιτούντες ασύλου-ανήλικες και ανήλικες- μόνο το 0,2% θα πάρουν άσυλο.
• αν και η καταγραφή είναι θολή, υπολογίζεται ότι το 1/4 των προσφύγων στην Ελλάδα είναι ανήλικες. Το 2009, πέρασαν τα σύνορα περίπου 5000 παιδιά.
• η Διεθνής Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Παιδιού και τα διεθνή πρωτόκολλα προβλέπουν για κάθε ανήλικο πρόσφυγα να μπαίνει σε πρόγραμμα πολιτικής προστασίας. Δικαιούται να ενημερώνεται για τη γλώσσα του, τη χώρα καταγωγής του, τα δικαιώματά του, το δικαίωμα στο άσυλο, να φροντίζεται από κοινωνικό λειτουργό ( στην υπόλοιπη Ευρώπη αντιστοιχεί ένας για τέσσερα παιδιά, στα Εξάρχεια ένας εξυπηρετεί τις ανάγκες 16 ανηλίκων ). Δικαιούται να βρίσκεται σε κέντρα φιλοξενίας και όχι κράτησης, έχει δικαίωμα σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και μετοχή στην εκπαίδευση. Το παιδί δε μπορεί να αντιμετωπίζεται ως ενήλικος.Στην Ελλάδα, πολλάκις καταδικασμένη για καταστρατήγηση των δικαιωμάτων προσφύγων, μεταναστών και μειονοτήτων, σχεδόν τίποτα από τα παραπάνω δεν υλοποιείται.Οι πρόσφυγες βρίσκουν νέες φυλακές και βασανιστές σε Χίο, Σάμο, Παγανή, Έβρο.
• Εκτός από το Κέντρο Μερίμνης Ανηλίκων στα Εξάρχεια, φιλοξενία παρέχεται σε 152 συνολικά ανήλικα παιδιά στους ξενώνες "Άρσις" σε Ωραιόκαστρο και Μακρυνίτσα και στο Ξενώνα Εθνικού Κέντρου Νεότητας στα Ανώγεια της Κρήτης και στο Κέντρο Υποδοχής Ασυνόδευτων Ανηλίκων στην Αγιάσο.

Τα παιδιά του ξενώνα φωτογραφήθηκαν με τα προσωπά τους καλυμμένα από λευκά χαρτιά πάνω στα οποία ζωγράφισαν και σκιαγράφησαν τα όνειρά τους. Μου έμεινε εκείνο του Αμπάς.
" Ο Θεός αγαπάει όλα τα παιδιά του"
Έχω πάψει από παιδί να καταπίνω το παραμύθι του Θεού. Αλλά αν ο Αμπάς, που είδε όλη τη φρίκη της ζωής συμπυκνωμένη σε λίγα χρόνια να ξερνά την υπόστασή της πάνω του, πιστεύει ακόμα, ακόμα και σε έναν μύθο, τότε μπορούμε και εμείς.Να πιστέψουμε στον Άνθρωπο. Να σκεφτόμαστε με τις καρδιές μας και όχι με τα λαίμαργα στομάχια μας.
Καιρός και ο άνθρωπος να αγαπάει όλα τα παιδιά του.


Γιατί όλα αυτά θα μου πεις ρε Σχιζοφρενή;
Γιατί γενναίε μου Έλληνα, μπαίνεις με θεατρικά γελοίες μάσκες και ζητάς δημοψηφίσματα για τους μετανάστες. Γιατί βγάζεις τον μπουκωμένο σου εκπρόσωπο να σε καλεί σε αγανάκτηση.


Και γιατί, θα πρέπει να θυμάσαι, ότι η Αϊτή δεν είναι όσο μακριά νομίζεις.

Πες μου τι γίνεται μ'εκείνα τα παιδιά

που αν και γεννιούνται κανονικά

δε μεγαλώνουν κανονικά

δεν ονειρεύονται κανονικά

ούτ'ερωτεύονται κανονικά

Πες μου μαμά

Πες μου αν πεθαίνουν

πες μου αν πεθαίνουν...κανονικά

Επείγουσα Έκκληση Γιατρών του Κόσμου για Αποστολή σε Αϊτή

Από τον Ερυθρό Σταυρό φως δεν είδα ακόμη αλλά μετά από αναζήτηση βρήκα αυτό.Σε χθεσινή τηλεφωνική επικοινωνία μου ανέφεραν ότι καθώς τα περισσότερα λιμάνια της Αϊτής έχουν καταστραφεί, καθιστώντας δύσκολη την αποστολή μεγάλου όγκου ανθρωπιστικής βοήθειας, η βοήθεια θα δοθεί και με τη μορφή χρηματικού ποσού ώστε να διατεθεί σε άμεσες ανάγκες των πληγέντων.

Για πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο διάθεσης και πιθανές ανάγκες διαβεβαίωσης ότι η βοήθεια θα φτάσει σε αυτούς που έχουν ανάγκη επικοινωνήστε με το 210-32.13.150.

Οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας ανταποκρινόμενοι στις δραματικές εκκλήσεις των συναδέλφων γιατρών του τραγικά δοκιμαζόμενου λαού της σεισμόπληκτης Αϊτής, είναι έτοιμοι να αποστείλουν σήμερα ιατροφαρμακευτική βοήθεια, εγκαινιάζοντας ιατρική γέφυρα ελπίδας.

Οι Γιατροί του Κόσμου, κάνουν έκκληση για τη συγκέντρωση συγκεκριμένων ειδών πρώτης ανάγκης, όπως:

• Ρύζι
• Όσπρια

Επίσης ζητούν από τους συμπολίτες τους οικονομική ενίσχυση για την αγορά αντιβιοτικών, αντιπυρετικών, αντιδιαρροϊκών φαρμάκων καθώς και αναλώσιμων υλικών (γάζες, επίδεσμοι, σύριγγες, βελόνες).

• Marfin Egnatia Bank: Αρ. Λογ/μού: 0061274407
  
• Alpha Bank: Αρ. Λογ/μού: 199-00-2002-002401
  
• Εθνική Τράπεζα Αρ. Λογ/μού: 141/29611217

Μετά την κατάθεση σας, παρακαλούμε καλέστε μας στο 210 3213150 ώστε να σας αποσταλεί η απόδειξη δωρεάς.

ΜΕΣΩ ΠΙΣΤΩΤΙΚΗΣ ΚΑΡΤΑΣ (Visa, Mastercard, Diners)

Κάνοντας ένα απλό τηλεφώνημα στο 210 3213150

Οι Γιατροί του Κόσμου, σύμφωνα με τις αρχές τους και την πάγια τακτική της Οργάνωσης, θα παραδώσουν οι ίδιοι όλο το υλικό στον πληθυσμό και στα νοσοκομεία και κέντρα υγείας της σεισμόπληκτης Αϊτής.

http://www.mdmgreece.gr/


edit
Και από τη http://www.unicef.gr/emergncs/em_haiti.php

Του κοπρολάγνου τη χαρά...

στην κάνουν πάθος

Χέζε ήσυχος, θα σε επιβραβεύει το Υπουργείο Οικονομικών κάθε φορά που θα χαφιεδίζεις κάποιον που φοροδιαφεύγει.Εσύ θα κάνεις απλά ένα τηλεφωνάκι, θα δίνεις τον αλήτη , το Υπουργείο θα διασταυρώνει στοιχεία μέσω λογαριασμών ΔΕΗ, ΟΤΕ, θα προχωρά σε δημεύσεις περιουσιακών στοιχείων και κατόπιν θα λαμβάνεις και τη δέουσα ανατροφοδότηση, ήτοι επιστολή με την οποία θα ενημερώνεσαι με τι έσοδο ωφέλησες το κράτος.Η τεχνολογική επανάσταση στην υπηρεσία του κοινού καλού.


Η κυβέρνηση θεωρεί τον πολίτη κλέφτη, ψεύτη, λαμόγιο και κρετίνο που δε θα διστάσει να πλουτίσει εις βάρος των πολλών. Μήπως να αναρωτηθεί γιατί αυτοί οι κλέφτες και ψεύτες, επέλεξαν τη συγκεκριμένη κυβέρνηση και με ποιά κριτήρια;


Να θυμηθώ να "δώσω"


-τη Νίτσα που το 1999 μου πήδηξε το γκόμενο.
-το Βρασίδα που την είχε μικρή.
-τον Τέλη του δίπλα διαμερίσματος που ακούει Γονίδη και μου τη σπάει.
- την πεθερά μου.
-τον πρώην της κολλητής μου που την άφησε για μια Ουκρανή.
- την Κούλα, συμμαθήτριά μου στη Γ' Δημοτικού που αντέγραψε από μένα Αριθμητική.
- τον Νώντα που για ένα δέκατο μου έφαγε τη σημαία στο Λύκειο.
- αυτόν με το κωλοφτιαγμένο Ίμπιζα που μου κλείνει το πάρκιν.
-τη Λούλα, τη γυναίκα του Θράσου που δεν τη νοιάζει που το Fyrom αυτοαποκαλείται Macedonia.
-τον φυσικό μου που πριν 15 χρόνια με άφησε στην ίδια τάξη.
- την Ελίνα γιατί έχει μεγαλύτερα βυζιά από μένα.
- τον Μάνθο γιατί δε μου κάθεται ο μαλάκας.
- την από πάνω μου που ποτίζει όταν έχω απλώσει τα βρακιά μου από τη Victoria Secret.
- το αφεντικό του Ζήκου που τον έβαζε να πληρώνει τον ΙΚΑ.
- τον Ντιόγκο γιατί φέτος δε μπορεί να πάρει τα πόδια του.



..σκατό της εξουσίας

Θάρρος ή Αλήθεια;

.............................

Θράσος

Εν δυνάμει δολοφόνος

Τη στιγμή που στην άσφαλτο χάνονται κάθε χρόνο ζωές περισσότερες από αυτές που τερματίζονται από οποιοδήποτε άλλο αίτιο, με δεδομένο το απαρχαιωμένο, προχείρως κατασκευασμένο με απώτερο σκοπό τη μίζα οδικό μας δίκτυο, πώς αλλιώς θα χαρακτήριζα αυτόν

τον άνθρωπο που με περηφάνεια δηλώνει σε συνεντεύξεις του ότι έπιασε 358 χλμ με τη lamborghini του στην Εθνική Οδό;


Μάζεψε τα εξουσιαστικά σου όπλα Γιούρκα και βάλ'τα στον κώλο σου. Εναλλακτικά, φτιάξε ιδιωτική πίστα, τρέξε μέχρι να βγάλεις φτερά και να ξεχυθούν τα μυαλά σου στην άσφαλτο. Τα δικά σου όμως. όχι των υπολοίπων που θα βρεθούν στο διάβα σου σε κάποιο δρόμο.


Δίποδο αλλοτριωμένο ανθρωπίδιο,σιχαμένο κράμα συμπλεγμάτων, είσαι τόσο τραγικά ηλίθιος που βγήκες να κάνεις αυτάρεσκες δηλώσεις των κατορθωμάτων σου. Πάρε τώρα τη μηνυσούλα σου και γυάλισε με αυτή τα τζάμια του φαλλικού σου υποκατάστατου.

Κωλυσιεργίες

Μπορεί κάποιος γνωστικός άνθρωπος να μου εξηγήσει για ποιό λόγο η οργάνωση ανθρωπιστικής βοήθειας εκ μέρους του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού απαιτεί την τυπική έκκληση βοήθειας εκ μέρους του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού;

Μη βρίσκοντας καμιά σχετική ανακοίνωση σε ΜΜΕ ή στο Ίντερνετ, σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί τους για να τους υποβάλλω ερώτηση σχετικά με το που θα συγκεντρωθεί βοήθεια για τους πληγέντες από τον ισοπεδωτικό σεισμό στην Αϊτή, έλαβα την απάντηση "κάτι θα κάνουμε αλλά περιμένουμε πρώτα έκκληση του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού"

Αυτή η γαμιόλα η γραφειοκρατία δε μπορεί να υπερκεραστεί ούτε σε περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης; Όταν κάθε μέρα μετρώνται χιλιάδες νεκρών και δεκάδες χιλιάδων ανασαίνουν καρτερικά κάτω από τόνους μπάζων, σε μια χώρα που το μεροκάματο του χωρικού δεν ξεπερνά τα 2-3 δολλάρια, απαιτείται έκκληση γαμώ το φελέκι μου;Ανακοίνωση για τα αυτονόητα;Γραφειοκρατία στην αλληλεγγύη; Τυπικότητες και πρωτόκολλα στην αρωγή;

Το τέρας της γραφειοκρατίας σας σκοτώνει.

Για σχετική ανακοίνωση, όποιος ενδιαφέρεται ας τσεκάρει που και που το http://www.redcross.gr/ 

Για μια καλημέρα ακόμα

Κλείνω με θυμό το ξυπνητήρι. Ήχος παραφωνίας στο σιωπηλό δωμάτιο. Ντύνομαι βιαστικά, ανόρεχτα. Ρίχνω μια ματιά στον καθρέφτη μήπως και αναγνωρίσω το πρόσωπό μου. Κατεβαίνω αυτοματοποιημένα τις σκάλες. Ένας υπόκωφος, ύπουλος ήχος με έχει πάρει στο κατόπι. Γυρνώ,ψυχή. Ο ήχος εκεί. Τα πόδια μου σα να βουτήχτηκαν σε τσιμέντο. Είναι η μπάλα μου. Την κουβαλώ σχεδόν μια δεκαετία. Με τα ίδια βήματα κάθε πρωί. Άλλοτε η αλυσίδα μικραίνει, άλλοτε χάνεται πίσω μου.

Η ίδια μαύρη μπάλα, χρόνια τώρα.

Μου είπαν ότι επιτελώ κοινωνικό έργο και πρέπει να είμαι περήφανη για αυτό.Μου είπαν να υπηρετώ πιστά το χρέος μου. Με έβαλαν να το γράψω και σε κάποιον διαγωνισμό κάποιου ΑΣΕΠ. Τα έγραψα καλά.Πάντοτε αποστήθιζα με ευχέρεια. Θα έχω λέει εργαστήριο για το μάθημα και οι μαθητές θα ακούν σε θολωτούς θαλάμους τα ακουστικά κείμενα και θα επεμβαίνω όταν ζητούν βοήθεια πατώντας το κουμπί επικοινωνίας. Και θα μιλάω σε μικρόφωνο για να με ακούει όποιος το χρειάζεται. Τα έγραψα λεπτομερώς ένα Σάββατο πρωί. Την Παρασκευή στο σχολείο έψαχνα κασσεττόφωνο να παίξω μια κασσέττα. Είχαμε ένα. Το είχε όμως προλάβει ο γυμναστής για να διδάξει τσάμικο. Το Σάββατο φαντάστηκα αυτά που είχα αποστηθίσει. Είχα δυνατή φαντασία, τα απέδωσα παραστατικά στο χαρτί.

Με επιβράβευσαν για την επιμέλειά μου. Με έστειλαν σε παραμεθόριο χωριό. Όπλο δε μου έδωσαν, είχα τις παιδαγωγικές τους κατηχήσεις. Mου είπαν ότι θα έχω μικρές, ευέλικτες τάξεις σε χαρούμενες αίθουσες. Μου μίλησαν για έρευνα, για διαπολιτισμικότητα. Μου είπαν και για διαθεματικές προσεγγίσεις και για projects.Μου χάρισαν και κάτι βιβλία. Τα θυμόμουν. Τα είχα και εγώ κάτω από το δικό μου θρανίο. Μόνο που αυτά τώρα μύριζαν μελάνι νωπό και δέντρο φρεσκοκομμένο. Αλλά ήταν ίδια. Χωρίς τα στιχάκια μου, χωρίς τα σαχλά σκίτσα, τις μουτζούρες, τους κώδικές μου.Μου είπαν να τα μοιράσω, να τα μεταδώσω. Και μετά να πάρω κάτι τεράστιες καρτέλες και να βάζω αριθμούς.  Είκοσι αριθμούς για να διαλέξω. Μπορεί τα ονόματα να ξεχνιούνται αλλά οι αριθμοί ποτέ.

Μου είπαν και για ισότητα, για μαθητοκεντρικές τάξεις, για παρωχημένες καθ'έδρας διδασκαλίες. Βρήκα και την έδρα. Πάνω σε βάθρο από σαθρές τάβλες ξύλου. Φέραμε σφυριά. Το σπάσαμε. Μεγάλη ευχαρίστηση. Κόντυνε η έδρα. Ψήλωσα εγώ.Ξανακόντυνα, ξαναψήλωσα.

Σπρώχνω τη σιδερένια πόρτα. Μπροστά μου ένα ορθογώνιο κτίριο σε μπεζ χρώμα. Κάποια γκράφιτι ασφυκτιούν κάτω από φρέσκια μπογιά. Ξεθωριασμένα.Κάτι φωνάζουν.Πνιχτά αλλά κραυγάζουν.Πολλά κάγκελα. Σε πόρτες, παράθυρα. Και ένα κουδούνι, διαπεραστικό.Τις περισσότερες φορές το σκεπάζουν καλημέρες. Κάθε είδους. Ζωηρές, χαμογελαστές, γκρινιάρικες, τραγουδιστές, νυσταγμένες, ειπωμένες μέσα από τα δόντια, μουρμουριστές, θυμωμένες. Μία - μία ή πολλές μαζί αλλά πάντα ξεχωριστές.

"Hσυχία" "Σταματήστε", "Μη", "Μη μιλάτε"

Η δική μου η φωνή είναι που τα ξεστομίζει; Το δικό μου λαρύγγι επικαλείται την ησυχία;Μου μοιάζει η χροιά, αλλά..Πότε ησύχασα εγώ;

Μα πρέπει να προλάβω να τα πω. Η ύλη, οι προθεσμίες. Να τα πω και αν προλάβουμε, να ακούσω.

Με πλήττει η ησυχία.

Κουδούνισμα. Ποδοβολητά. Πόρτες ανοίγουν βίαια, ανυπόμονα.Κάτι σαλεύει ζωντανό. Πολλή φασαρία κάνει. Τα αυτιά μου.

Τρέχα ξωπίσω. Εκεί που μυρίζει καπνός εμφανίσου με τα χέρια στη μέση. Δύο λεπτά κήρυγμα. Ή απλά μάτια στραβά.

Ποιά είσαι γαμώτο; Πώς βρέθηκες εδώ; Τι ήθελες να κάνεις; Θυμάσαι;Θυμάσαι.

Αφομοίωση, αντίδραση, αφομοίωση, αντίδραση...

Ελπίδα, ματαίωση, ελπίδα..

Πείσμα, παραίτηση, πείσμα..

Αδρεναλίνη, λήθαργος, αδρεναλίνη, ύπνωση, αδρεναλίνη..

Πετσόκομμα, ράμματα... 

Η ώρα δύο. Ένα παρατεταμένο κουδούνι σημαίνει το τέλος της ησυχίας. Το κτίριο ερημώνει. Παίρνω τη μπάλα και τη φέρνω σπίτι. Την ακουμπώ στον καναπέ να μη με βαραίνει. Μαύρη αλλά πιο ελαφριά. Κάπου κοντά.Πλένω το πρόσωπό μου. Αφαιρώ το μακιγιάζ. Σα να μου μοιάζω τώρα. Εγώ είμαι.Η κινούμενη άμμος δε με κατάπιε. Όχι ακόμα.

Αύριο θα βγάλω τη μπάλα μου βόλτα ξανά. 

Να θυμηθώ να βάλω λιγότερο μέικαπ.

Για μια καλημέρα ακόμα.

Ακόμα μία.