Υπερασπίσου το παιβί

Πολύ νεβρίασα φήμερα. Η μαμά μου βε με καταλαβαίνει. Την πήρε η βασκάλα μου στο τηλέφωνο και της είπε ότι βεν είμαι φρόνιμη. 'Ατακτη το λένε οι βασκάλοι. Και κάτι άλλο είπε. Ανυπάκουη. Βηλαβή, βεν ακούω.

Άβικα λέω στη μαμά ότι εγώ ακούω καλά. Ακούω τα πουλιά έξω από το παράφυρο, κάτι σκυλιά που τρέχουν όπου φέλουν και μετά κάτι αφθρώπους σε αφτοκίνητα που όλο κόρνα πατάνε και λένε κακές λέξεις. 

Και προχθές άκουσα και κάτι παιβιά που φώναζαν "το πάφος για τη λεφτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά"

Και ρώτησα τη μαμά τι είναι κελιά και μου είπε να ρωτήσω το μπαμπά. Ο μπαμπάς, που ξέρει όλα τα πράματα, μου είπε ότι κελιά είναι κάτι δωμάτια χωρίς ήλιο που οι άφρωποι βε φέλουν να μένουν και ποτέ βε βγαίνουν από κει και όλο να τα γκρεμίσουν φέλουν.

Ε, φήμερα γράψαμε έκφεση. " Γιατί αγαπώ το σχολείο" .Και εγώ έγραψα ότι το σχολείο είναι κελιά γιατί εγώ εφτά ώρες βε φέλω να είμαι εκεί αλλά βε μπορώ να φύγω αλλά υπάρχει και κάτι δυνατότερο από το σχολείο. Το πάφος.

Και η βασκάλα έγινε κόκκινη σαν τη μπλούζα αυτού που βλέπει ο μπαμπάς τις Κυριακές και όλο του λέει " τρέχα ρε ταγάρι" Και έγινε κακιά. Και μου είπε ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν τους "αλήτες του Βεκέμβρη"

Βεκέμβρης ξέρω τι είναι. Τότε που έχουμε Χριστούγεννα και περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη με τις Χάννα Μοντάνα.

"Τι είναι αλήτης; " ρώτησα την κόκκινη βασκάλα.

"Αλήτης είναι αυτός που σπάει τα κελιά του", μου είπε.

"Αλήτης φα γίνω κυρία" της είπα με περηφάνεια. ( πριν ήφελα να γίνω μπαλαρίνα )

Και αφτή φώναξε το διευθυντή. Και πήρε τη μαμά μου. Και ήρθε και με πήρε με τα μάτια να κοιτάνε τα λουστρίνια της. Και φήμερα βε με άφησε να πάω να παίξω με τα παιβιά. "Για να μάφω να μη φέλω τους αλήτες" είπε.

Βεν τους καταλαβαίνω τους μεγάλους. Καφόλου.

Είναι κακό να φες να σπάσεις τα κελιά σου;

Βεν τους καταλαβαίνω.