Η μπίλια στο κόκκινο

( διάλειμμα για διαφημίσεις )

Ακόμα και..

Με ομάδα μισή.

Ακόμα και...

Με Κάκο διαιτητή.

Τα τεχνάσματα των πρασίνων δεν ήταν αρκετά να κρατήσουν για πολύ το ΘΡΥΛΟ μακριά από τη φυσική του θέση.

..δυο κάννες καπνίζουν ακόμη!

Στο Σ.Ε.Φ

Παιβιά Σηκωφείτε

Πάλι μάλωσε η μαμά με το μπαμπά. Κάφε μέρα μαλώνουν πιά.

Η μαμά φέλει να πάμε την Παρασκευή στο χωριό. Πήρε λέει και άβεια βύο μέρες.

«Πολύ παράξενο», είπε ο μπαμπάς. Στη μαμά ποτέ βεν άρεσε το χωριό του μπαμπά. Είναι λέει «μπανάλ» ( τι είναι μπανάλ; ) και βαριέται. Βε μπορεί που βεν έχει κομμωτήριο, ούτε Χόντος – ο Χόντος πρέπει να είναι κάποιος φίλος της μαμάς μου, γιατί πηγαίνει και τον βλέπει κάφε Σάββατο πρωί. Και εκείνος όλο σακούλες με βώρα της βίνει. Κρέμες και μπογιές που τις βάζει και μετά είναι σαν κλόουν και πολύ γελάω.

Φέλει να μοιάζει με αυτές που είναι στην τηλεόραση και όλο γελάνε σα χαζές. Μα γιατί να φέλει κάποια να μοιάζει με χαζή;

Και εμένα μου αρέφουν οι μπογιές αλλά βεν τις βάζω στα μούτρα μου. Στο χαρτί είναι ωραίες και η βασκάλα μου βάζει αυτοκολλητάκια μετά.

Και κάτι βρακιά της βίνει ο καλός Χόντος. Όχι σαν τα βικά μου. Τα βικά μου έχουν τη Μίννυ. Της μαμάς μου όχι. Βε χωράει ούτε το αυτί της Μίννυ πάνω. Αλλά του μπαμπά του αρέσουν αυτά τα βρακιά που αν τα βείτε καφόλου βε μοιάζουν με βρακιά. 

Και εγώ φέλω να πάμε στο χωριό. Εκεί με αφήνουν να παίζω και να λερώνομαι με χώματα. Και έχει και πολλά βέντρα. Και σκαρφαλώνουμε με τα άλλα παιβιά. Έχουμε και σπιτάκι πάνω σε ένα βέντρο. Ο μπαμπάς του Φανασάκη το έφτιαξε.

 Ο αβερφός μου όμως βε φέλει. Ο αβερφός μου είναι μεγάλος. Τρία κεφάλια πιο μεγάλος από μένα. Και πηγαίνει στο μεγάλο σχολείο. Και όταν γυρίζει από το μεγάλο σχολείο, πηγαίνει και σε άλλα σχολεία. Βεν καταλαβαίνω. Πόσα σχολεία υπάρχουν;

Και αφού πηγαίνει σε τόσα σχολεία, γιατί ξέρει μόνο ένα γράμμα; Το έχω βει στα βιβλία του. Όλο ένα Άλφα γράφει και μετά το κυκλώνει. Και η μαμά φυμώνει όταν το βλέπει και βάζει φωνές και σκούζει και κάνει σαν το παλιό αυτοκίνητο που είχε ο μπαμπάς και η μαμά βεν το ήφελε γιατί ήταν σαράβαλο και βεν ήταν τρέντυ. ( όλο παράξενες λέξεις λέει η μαμά ). Και έτσι ο μπαμπάς πήρε άλλο. Ένα μεγάλο, μαύρο με μεγάλες ρόδες που βε φτάνω να ανέβω σε αυτό.

Η μαμά του έβαλε πάλι τις φωνές. Του είπε ότι φέλει, βε φέλει φα πάμε στο χωριό. Βεν φα τον αφήσει λέει να πάει στον πόλεμο την Κυριακή.Ο μπαμπάς βεν είπε τίποτα. Μόνο κοίταζε και έκανε πως βιάβαζε εφημερίδα.

«Ποιο πόλεμο μαμά; Σαν αυτό με τους Έλληνες και τους Ιταλούς;»

«Μη μιλάς εσύ όταν συζητάνε οι μεγάλοι»

Και ρώτησα τον αβερφό μου.Την Κυριακή είναι κάτι σαν πόλεμος. Χωρίς Ιταλούς όμως. Φα πολεμήσουν όλοι, αυτούς που φοράνε τις στολές και κρατάνε τα πιφτόλια. Και έχουν στο κεφάλι κάτι μπάλες. Και ίσα που φαίνονται τα μούτρα τους.

Εγώ τους φοβάμαι αφτούς. Όταν βεν τρώω το φαί μου η γιαγιά μου λέει ότι φα έρθει ο αστυνόμος να με βείρει. Οι αστυνόμοι πρέπει να βέρνουν πολύ όσους βεν τρώνε το φαί τους.

«Και γιατί να γίνει πόλεμος αφού όλοι είναι Έλληνες;»

«Γιατί αυτοί με τις στολές σκοτώνουν ανθρώπους. Και πέρυσι, σκότωσαν ένα παιδί, 15 χρονών»

«Γιατί;»

«Επειδή μπορούσαν»

«Εγώ πότε φα γίνω 15 χρονών»

«Σε έντεκα χρόνια, μη βιάζεσαι»

Βε μου αρέσουν αφτοί που σκοτώνουν. Το σκότωμα είναι πολύ κακό πράγμα. Όταν σκοτώνεις κάποιον, ούτε να κουνηφεί μπορεί, ούτε να βει, ούτε να μιλήσει. Μένει ακούνητος και ξαπλωμένος σε ένα κουτί με λουλούβια.Και μετά εξαφανίζεται. Η μαμά λέει ότι πηγαίνει στον ουρανό αλλά εγώ βεν το πιστέβω. Αφού το έχω βει που τον βάζουνε στο χώμα. Το ξέρω γιατί το καλοκαίρι ένας που λέγεται Καρκίνος σκότωσε τον φείο μου το Βασίλη. Και από τότε βεν τον ξαναείβα στο σπίτι. Και βε μου ξαναέφερε ποτέ κούκλα. Και η φεία μου συνέχεια κλαίει και βε με αγκαλιάζει πια.

Και η μαμά τον ξαναμάλωσε και του είπε να μη με βηλητηριάζει. Μα βε μου έβωσε δηλητήριο.

Η βασκάλα μας είπε μια μέρα ότι κάποτε, πριν πολλά χρόνια, βε φυμάμαι πόσα, είχε γίνει ένας πόλεμος επειβή μια γυναίκα, πάρα πολύ όμορφη, που την έλεγαν Ελένη, άφησε τον άντρα της και αγάπησε άλλον άντρα σε άλλη χώρα. Βηλαβή, αφού έγινε πόλεμος επειβή κάποιος έχασε μια γυναίκα, γιατί να μη γίνει επειβή κάποιος σκότωσε ένα παιβί; Βεν είναι πιο σημαντικό που σκοτώσαν το παιβάκι;Βεν τους καταλαβαίνω τους γονείς.

« Θα έχετε και εσείς πιφτόλια;»

«Όχι»

«Και πώς θα πολεμήφετε χωρίς όπλα;»

«΄Εχουμε ένα όπλο. Το δίκιο μας»

Το βίκιο είναι μεγάλο όπλο. Πιο βυνατό από τα πιφτόλια. Και βεν αφήνει και αίματα πίσω.

Και τότε μίλησε ο μπαμπάς. Πρώτη φορά. Ποτέ βε μιλάει όταν μιλάει η μαμά. Και είπε ότι ούτε αφτός φέλει να πάμε στο χωριό. Φέλει να πάει και αφτός στον πόλεμο χωρίς πιφτόλια.

Μαζί με τη μαμά και τον αβερφό μου. Όπως τότε που είχε γνωρίσει λέει τη μαμά, πριν γίνουνε «μικροαστοί», είπε. Τότε που ήταν νέοι και πήγαιναν σε «πορείες» ( πορείες είναι να περπατάς και να φωνάζεις βυνατά ) Να ξαναγίνουνε νέοι και να φωνάζουν φέλει.Για το βίκιο.

Ούτε και εγώ φέλω τώρα να πάμε στο χωριό. Φέλω να πάνε όλοι σε αυτόν τον «πόλεμο» και να βιώξουν όλους τους κακούς αστυνόμους. Όχι να τους σκοτώσουν. Να τους βιώξουν. Όπως τότε που ο μεγάλος παππούς με άλλους παππούβες έβιωξαν τους Ιταλούς και είμαστε λέφτεροι. Να τους βιώξουν για να είμαστε και πάλι ελέφτεροι.

Βε φέλω να τρώω μπάμιες για να μη με βείρει ο αστυνόμος της γιαγιάς. Είναι αηβία οι μπάμιες. Φέλω να τρώω ό,τι μου αρέσει.

Αλλά φοβάμαι ότι βε φα πάνε τελικά. Πάντα γίνεται ότι φέλει η μαμά.

Και φοβάμαι πολύ τώρα. Γιατί αν βεν πάνε, σε έντεκα χρόνια ένας με στολή μπορεί να 

σκοτώσει και εμένα. 

Βανάη με λένε.Και βε φέλω να γίνω αγγελούβι.
Εσείς φέλετε;

Τελικά τι είναι μπανάλ, τρέντυ και μικροαστοί;

No More Mondays

( Misha Gordin ξανά )

Υπάρχουν εβδομάδες που έχουν μόνο Δευτέρες.

Ή χοιρινό ή πρόβατο

«Καθώς οι εκπαιδευτικοί αποτελούν αναπόσπαστο μέρος των υπηρεσιών αυτών, το Εθνικό Επιστημονικό Συμβούλιο για την αντιμετώπιση της Πανδημίας της νέας γρίπης τους ενέταξε στις κατά προτεραιότητα ομάδες εμβολιασμού. Για το λόγο αυτό και προκειμένου να αναχαιτιστεί η εξάπλωση της πανδημίας και να δημιουργηθεί ένα τείχος ανοσίας, συστήνεται στους εκπαιδευτικούς όλων των βαθμίδων της δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης καθώς και στους υπαλλήλους που εργάζονται σε αυτές να προχωρήσουν σε προληπτικό εμβολιασμό, ο οποίος αν και προαιρετικός αποτελεί έκφραση κοινωνικής ευθύνης»


( από την εγκύκλιο του ΥΠΕΠΘ για τον εμβολιασμό των εκπαιδευτικών )


Εν τω μεταξύ, συνεχίζει διχασμένος ο ιατρικός κόσμος σχετικά με τους κινδύνους που εγκυμονεί το εμβόλιο, την ώρα που στη Σουηδία υπήρξαν ήδη θύματα και στον Καναδά, μετά από κρούσματα αλλεργικών αντιδράσεων, αποσύρεται παρτίδα.


Και μερικά ανησυχητικά δημοσιεύματα

Αποκαλυπτικό άρθρο της Le Monde - Diplomatique

Τις υποψίες και επιφυλάξεις που κατά καιρούς διατυπώνει το NEW DEAL, σχετικά με τον ύποπτο ρόλο των φαρμοκοβιομηχανιών πίσω απ' τους ιούς που προκαλούν πανδημίες και θέτουν σε συνεγαρμό τη διεθνή κοινότητα, ενισχύει το άρθρο της Le Monde - Diplomatique - το οποίο εντοπίσαμε και το αναδημοσιεύουμε...

Οι πρώτες χώρες που απαγορεύουν την χορήγηση εμβολίων για την γρίπη - απάτη είναι η Νέα Ζηλανδία, Σκωτία, Ιρλανδία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία, Ολλανδία, Σουηδία και το Μεξικό.

«Για να πουληθούν τα φάρμακά μας πρέπει να εφεύρουμε αρρώστιες». Στα μέσα του Σεπτέμβρη του 2005 έγινε στην Μάλτα μία Πανευρωπαϊκή Ιατρική Σύνοδος για την γρίπη με χορηγούς τις εταιρείες παραγωγής αντιγριπικών εμβολίων και αντιϊκών φαρμάκων. Μεταξύ αυτών και η Roche.

Εκεί από τα χείλη του γενικού διευθυντή του Παγκοσμίου Οργανισμού Υγείας (Π.Ο.Υ) ανακοινώθηκε επίσημα ότι: «Δεν γνωρίζουμε πότε, αλλά μία πανδημία γρίπης αναμένεται να πραγματοποιηθεί.

Λείπει μόνον μία συνθήκη για την πραγματοποίηση αυτού του γεγονότος, ένας ιός ικανός να μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο».

Επίσης είπε ότι «ο αντιγριπικός εμβολιασμός συνιστάται, διότι θωρακίζει τον οργανισμό και σαν ψυχολογική συνήθεια». Δηλαδή το κοινό εμβόλιο κατά της γρίπης αν και δεν βοηθά ιατρικά, βοηθά ψυχολογικά, ως placebo-ψευδοφάρμακο δηλαδή.



http://tiresias-press.blogspot.com/2009/11/blog-post_14.html

Αποκάλυψη Σοκ: H πατέντα του εμβολίου έτοιμη από το 2008;

Πολλά γράφονται για τη νέα γρίπη , η οποία έχει μετατραπεί στον σύγχρονο εφιάλτη της ανθρωπότητας. Κι ενώ η παγκόσμια κοινότητα μπήκε σε κατάσταση συναγερμού το 2009 , η ιατροφαρμακευτική βιομηχανία Baxter φαίνεται πως είχε καταθέσει την αίτηση για κατοχύρωση της πατέντας του εμβολίου της γρίπης από το καλοκαίρι του 2008 !!

Η κατοχύρωση της πατέντας εμβολίου αφορά σε διάφορα στελέχη μεταξύ των οποίων και του επίμαχου τύπου H1N1 της γρίπης των χοίρων. Η αίτηση για την κατοχύρωση της ευρεσιτεχνίας με αριθμό 12/199,997, έχει καταχωρηθεί με τον αριθμό US20090060950A1 για την Baxter International στις 28 Αυγούστου του 2008 , πολύ πριν ξεσπάσει ο θόρυβος για τη νέα γρίπη και ταυτόχρονα , αρκετούς μήνες πριν την εμφάνιση του πρώτου κρούσματος σε άνθρωπο.

Όπως αναφέρεται στην αίτηση κατοχύρωσης «το εμβόλιο αποτελείται από περισσότερα από ένα αντιγόνα , όπως της γρίπης Α και της γρίπης Β , συγκεκριμένα προερχόμενα από έναν ή περισσότερους ιούς που προσβάλουν τον άνθρωπο , τα στελέχη H1N1, H2N2, H3N2, H5N1, H7N7, H1N2, H9N2, H7N2, H7N3, H10N7, τα στελέχη H1N1, H1N2, H3N1 και H3N2 της γρίπης των χοίρων, της γρίπης των κυνοειδών και των ιπποειδών τα στελέχη H7N7, H3N8 ή της γρίπης των πτηνών τα στελέχη H5N1, H7N2, H1N7, H7N3, H13N6, H5N9, H11N6, H3N8, H9N2, H5N2, H4N8, H10N7, H2N2, H8N4, H14N5, H6N5, H12N5»

«Η Baxter δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε περισσότερες παραγγελίες εμβολίου» , ανακοινώθηκε από τον αμερικανικό Τύπο τον Ιούλιο του 2009 , αφού τα στοκ είχαν ήδη εξαντληθεί. Τα κέρδη της εταιρίας αναμένεται να εκτοξευθούν το 2009.
Η υπόθεση εγείρει πλήθος ερωτημάτων , ιδίως όταν τον Ιανουάριο του 2008 ο αμερικανικός και Καναδικός Τύπος βοούσε από σκάνδαλο με πρωταγωνίστρια την εν λόγω φαρμακοβιομηχανία , στο οποίο αναφερθήκαμε σε δημοσίευμα του Μαΐου του 2009 :« η φαρμακευτική Baxter ανακάλεσε την κυκλοφορία πολύ μεγάλου αριθμού παρτίδων του ενέσιμου φαρμάκου heparin , μετά από καταγγελίες για σοβαρές αλλεργικές αντιδράσεις ασθενών που το χρησιμοποίησαν, αλλεργικές αντιδράσεις που κατέληξαν ακόμη και σε θανάτους σε ορισμένες περιπτώσεις.

Ο αμερικανικός οργανισμός φαρμάκων κατηγόρησε δύο κινεζικές εταιρίες για παραγωγή και διακίνηση εμβολίων με αλλοιωμένη σύνθεση, υπονοώντας πως μια φθηνότερη συνθετική ένωση «μίμος» της ουσίας heparin, που βρέθηκε πως ήταν χονδροιτίνη επεξεργασμένη με θειικό άλας (over-sulfated chondroitin ,OSCS), χρησιμοποιούνταν στα εμβόλια για την μείωση του κόστους. Η υπόθεση πήρε διαστάσεις σκανδάλου και το 2009 κατατέθηκε αγωγή κατά της εταιρίας Baxter για τον ρόλο της στην υπόθεση των αλλοιωμένων εμβολίων.

Στη νομική ιστοσελίδα Lawyers and Settlements , αναφέρθηκε πως η αγωγή στηρίχθηκε στην θέση πως η φαρμακευτική εταιρία άλλαξε ένα συστατικό στο φάρμακο heparin με αποτέλεσμα τις έντονες αλλεργικές αντιδράσεις ασθενών.

Το φυσικό συστατικό που αντικαταστάθηκε για να μειωθεί το κόστος , ήταν ουσία που παράγεται από επεξεργασμένα χοιρινά εντόσθια. Σύμφωνα με την αγωγή , η συνθετική ένωση OSCS, δεν βρίσκεται στη φύση και για το λόγο αυτό δεν εγκρίνεται για χρήση σε φάρμακα στις Η.Π.Α.»

http://georgelaios.blogspot.com/2009/07/2008.html

Αν η κοινωνική μου ευθύνη λοιπόν μου επιτάσσει να γίνω πειραματόζωο ή μια νέα στατιστική σε μια εφημερίδα, δηλώνω κοινωνικά ανεύθυνη.

Πας μη Έλλην βάρβαρος, my ass

Θύμα χωρίς προηγούμενο ρατσιστικής βίας από δύο αστυνομικούς του γνωστού τμήματος του Αγίου Παντελεήμονος Αθηνών έπεσε την περασμένη Πέμπτη το μεσημέρι η Σ.Α., μια 35χρονη γυναίκα από την Αρμενία, παντρεμένη με γνωστό Ελληνα μουσικό.

Αυτόπτης μάρτυρας στον ξυλοδαρμό και τη σύλληψή της, το ηλικίας δύο χρόνων παιδί της, το οποίο μάλιστα παρέμενε και αυτό υπό σύλληψη στο Αστυνομικό Τμήμα της οδού Θήρας στην Κυψέλη επί τετράωρο! Εκεί της δηλώθηκε ότι οι δύο αστυνομικοί που τη συνέλαβαν και τη χτύπησαν ανήκουν στο Αστυνομικό Τμήμα του Αγίου Παντελεήμονα, ενώ επέβαιναν και σε αυτοκίνητο του ίδιου τμήματος με συμβατικές πινακίδες.

Το γεγονός σημειώθηκε στις 11 το πρωί της περασμένης Πέμπτης, στη συμβολή των οδών Κεφαλληνίας και Επτανήσου στην Κυψέλη, όταν η 35χρονη, έχοντας βγει από σουπερμάρκετ της περιοχής, προσπαθούσε να περάσει τον δρόμο με το καροτσάκι στο οποίο είχε το παιδί της, ενώ κρατούσε και δύο σακούλες με ψώνια. Δυο γυναίκες που περπατούσαν στο πεζοδρόμιο μαζί με την 35χρονη, σχολίασαν το γεγονός ότι κανένα αυτοκίνητο δεν σταματούσε, αποκαλώντας δυνατά «ζώα» τους οδηγούς των περαστικών αυτοκινήτων.

Τότε από ένα αυτοκίνητο με συμβατικές πινακίδες που σταμάτησε, πετάχτηκαν δυο άνδρες, και απευθυνόμενοι προς τη γυναίκα με το καροτσάκι ζήτησαν εξηγήσεις «γιατί τους είπε ζώα». Η εκφορά των εξηγήσεων «δεν σας είπα εγώ ζώα» προκάλεσαν το ενδιαφέρον των δύο αγνώστων, οι οποίοι τη ρώτησαν «αν είσαι Ρουμάνα», προσθέτοντας «αυτά να πας να τα κάνεις στη χώρα σου». Η 35χρονη, θεωρώντας ότι μιλά με κάποιους απλούς περαστικούς, τους είπε «πως δεν είναι Ρουμάνα, αν και θα μπορούσε να είναι» και πως «είναι Αρμένισσα και αυτό δεν σημαίνει απολύτως τίποτα».

«Από εκείνη τη στιγμή», λέει η Σ.Α., «άρχισε ένας απίστευτος εφιάλτης. Μου έδειξαν μια ταυτότητα δηλώνοντας αστυνομικοί, μου ζήτησαν τα χαρτιά μου και όταν εγώ τους είπα πως δεν τα έχω μαζί μου, μου είπαν ότι με συλλαμβάνουν. Μια προσπάθεια να πιάσω το καροτσάκι, τη στιγμή που μου έβαζαν χειροπέδες, είχε σαν αποτέλεσμα να πέσω κάτω. Με χτύπησαν γιατί θεώρησαν πως αντιστεκόμουν. Με ποδοπάτησαν και με χτύπησαν όταν προσπάθησα να δω πού είναι το καροτσάκι με το παιδί μου, μου γύρισαν τα χέρια στην πλάτη και τα έδεσαν με χειροπέδες, ενώ κάλεσαν και περιπολικό αυτοκίνητο, το οποίο και ήλθε μισή ώρα μετά και με μετέφερε τόσο εμένα δεμένη πισθάγκωνα όσο και το παιδί μου στο Αστυνομικό Τμήμα της οδού Θήρας. Από εκεί και αφού κάποιος γνωστός μου, που ειδοποιήθηκε, έφερε τα χαρτιά μου, αφέθηκα ελεύθερη με την προτροπή «να ξεχάσω ό,τι συνέβη μια και ήταν αποτέλεσμα της κακιάς ώρας. Ηταν περίπου 3.30 το απόγευμα όταν με άφησαν ελεύθερη. Πήγα στο σπίτι κι άρχισα να παίρνω τηλέφωνο παντού...».

Οπως λέει η Σ.Α., τηλεφώνησε ακόμη και στο γραφείο του υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοΐδ,η από το οποίο την παρέπεμψαν στη ΓΑΔΑ. Και με τη ΓΑΔΑ επικοινώνησε απ' όπου τη ρώτησαν ...«τι μπορούν να κάνουν».

Την περασμένη Παρασκευή το πρωί και μετά την κατάθεση μήνυσης στην οδό Ευελπίδων και την με εντολή του Εισαγγελέα εξέτασή της από ιατροδικαστή, χωρίς φυσικά ποτέ να ενεργοποιηθεί η διαδικασία της αυτόφωρης σύλληψης των δύο αστυνομικών του Αστυνομικού Τμήματος Αγίου Παντελεήμονα, η Σ.Α. επικοινώνησε και με το Γραφείο Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. από το οποίο και ζήτησε προστασία. Από εκεί της δηλώθηκε ότι «θα εξετάσουν την καταγγελία της»! *

 Του ΣΤΡΑΤΗ ΜΠΑΛΑΣΚΑ από Ελευθεροτυπία


Το "χωρίς προηγούμενο" μόνο ως σχήμα λόγου ευσταθεί


Και για κερασάκι

Την Παρασκευή 20 Νοεμβρίου ο κρατούμενος μετανάστης Μπιν Ταχέρ Μοχάμεντ κατέρρευσε στα δικαστήρια της οδού Ευελπίδων. Η κατάσταση του ήταν τέτοια που οδηγήθηκε με ασθενοφόρο στο νοσοκομείο. Όπως κατήγγειλαν οι συγκρατούμενοι του (και επιβεβαίωσε ο ίδιος αργότερα), ο Μπιν Ταχέρ Μοχάμεντ ξυλοκοπήθηκε άγρια από αστυνομικούς στο ΑΤ Ομόνοιας.
Οι καταγγελίες αυτές επαναδιατυπώθηκαν στη δικηγόρο Γιάννα Κούρτοβικ που επισκέφτηκε τον κρατούμενο το Σάββατο 21 Νοεμβρίου στο ΑΤ. Ομόνοιας, όπου είχε μεταφερθεί εκ νέου. Η νέα καταγγελία για βασανισμό κρατούμενου μετανάστη, έρχεται να προστεθεί σε μια μακρά σειρά περιστατικών βαρβαρότητας στο ΑΤ Ομόνοια. Υπενθυμίζουμε ότι οι καταγγελίες των θυμάτων επιβεβαιώθηκαν πανηγυρικά από το γνωστό βίντεο που έδειχνε αστυνομικούς να βασανίζουν κρατούμενους μετανάστες. Πέραν όμως από τη σωματική βία, οι ίδιες οι συνθήκες κράτησης στο ΑΤ Ομόνοιας συνιστούν βασανιστήριο. Περίπου 70 άτομα κρατούνται στοιβαγμένα σε κρατητήρια που στην καλύτερη περίπτωση θα ήταν για το 1/3 από αυτούς, κανένα δικαίωμα προαυλισμού, μετανάστες που κρατούνται σε αυτές τις συνθήκες ακόμα και για τέσσερις μήνες. Το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών καταγγέλλει τη συνεχή αστυνομική βαρβαρότητα σε βάρος προσφύγων και μεταναστών.
Παρά την αλλαγή της κυβέρνησης και τις μεγαλοστομίες περί σεβασμού των ανθρώπινων δικαιωμάτων, ο κρατικός ρατσισμός παραμένει αμετάβλητος, τα αστυνομικά τμήματα συνεχίζουν να είναι κολαστήρια για πρόσφυγες και μετανάστες. Πρέπει επιτέλους να δοθεί τέλος στη βαρβαρότητα.

Αθήνα, 22/11/09 

Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών

..κσι αν δεν το κάνεις, θα υπερασπιστεί εκείνο τον εαυτό του

Και αφού έγινε λόγος για παιδιά, ελευθερίες και κελιά, αναδημοσιεύω από το tvxs τη δημόσια τοποθέτηση μιας εκ των καταζητούμενων θαμώνων της φερόμενης ως γιάφκας Χαλανδρίου.
--------------------------------------------------------------------------


Η Κωνσταντίνα Καρακατσάνη, μία εκ των έξι καταζητούμενων για την υπόθεση του Χαλανδρίου, με επιστολή της στην «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία» απαντά στις δηλώσεις του κ. Χρυσοχοϊδη αλλά και σε όσα γράφτηκαν για τη «γιάφκα» και τους συγκατηγορούμενούς της. «Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες», επισημαίνει.


"Με αφορμή τα πρόσφατα γεγονότα αποφάσισα να δημοσιοποιήσω τη θέση μου σχετικά με την υπόθεση που κατηγορούμαι, υποστηρίζοντας πρώτα και πάντα την πολιτική μου ταυτότητα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την ημέρα που η αστυνομία έκανε την έφοδό της στην υποτιθέμενη γιάφκα στο Χαλάνδρι, συνέλαβε τέσσερα άτομα. Τα τρία αυτή τη στιγμή βρίσκονται έγκλειστα σε διάφορες φυλακές, ενώ το τέταρτο αφέθηκε. Στα δελτία επικρατεί κλίμα τρομοϋστερίας, ενώ οι δημοσιογράφοι στα πρόθυρα του εμφράγματος, ορύωνται και αναπαράγουν φαντασιόπληκτες ιστορίες τρόμου. Οργιάζουν και φαντασιώνονται πράγματα για τα οποία, όχι μόνο στοιχεία δεν έχουν, αλλά ούτε καν ενδείξεις. Αμέσως μετά εκδόθηκαν εντάλματα σύλληψης για έξι ανθρώπους που τα αποτυπώματά τους βρέθηκαν στο σπίτι και σε αντικείμενα μέσα σε αυτό, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν σχετίζονται με την εν λόγω υπόθεση (πόρτες, παράθυρα, εφημερίδες, σακούλες, κιθάρες) ή στηρίχτηκαν στην παρουσία των οχημάτων τους έξω από το σπίτι.

Είναι προφανές ότι η αστυνομία έπραξε έτσι για να ικανοποιήσει την ανάγκη της τότε κυβέρνησης να δείξει ότι παράγει έργο, έστω και την τελευταία στιγμή της προεκλογικής εκστρατείας. Θα ήταν καταστροφικό η οποιαδήποτε κυβέρνηση να κατέβει από το σανίδι αφήνοντας πίσω της μια θητεία γεμάτη σκάνδαλα και διαφθορά και χωρίς καμία επιτυχία, έστω και φαινομενική. Γι’ αυτό αποφάσισαν ότι πρέπει να βαφτίσουν το σπίτι «γιάφκα», την παρέα «οργάνωση» και τα άτομα που πήγαιναν στο σπίτι αδίστακτους βομβιστές και να τους στείλει φυλακή, μπας και πείσουν κανέναν ότι παράγουν έργο. Μετά από κάποιες μέρες ανέλαβε ο επόμενος. Ο Μ. Χρυσοχοίδης, υπουργός που κατέχει το πιο «σεβαστό προφίλ» στα μάτια της κοινής γνώμης και τη «μεγάλη επιτυχία επί 17Ν», δεν είναι δυνατόν τη δύσκολη στιγμή της καριέρας του να κάνει λάθη. Και αρχίζει πάλι το παραλήρημα....

Μπορεί η Ν.Δ. να υποτίθεται πως εξάρθρωσε τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, αλλά το ΠΑΣΟΚ μόλις ανέβηκε, μέσω αυτής της οργάνωσης βρήκε και την άκρη του νήματος για όλο το σύμπλεγμα της τρομοκρατίας. Και ο πυρετός άρχισε να ανεβαίνει... Με μια φωνή (όπως πάντα άλλωστε) μπάτσοι και ΜΜΕ αναγγέλλουν με πάσα βεβαιότητα ότι εμείς οι έξι πραγματώσαμε τα τελευταία χτυπήματα, ότι έχουμε σχέσεις με όλες τις οργανώσεις, ότι γνωρίζουμε άτομα...

Ενώ λένε ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να κρυβόμαστε μαζί με τους τρεις επικηρυγμένους συντρόφους, να κάνουμε ληστείες και να σχεδιάζουμε τα επόμενα χτυπήματα όλοι μαζί. Τώρα που τα συμπέραιναν όλα αυτά... Μάλλον οι μπάτσοι βλέπουν το «CSI MIAMI» και μετά δίνουν πληροφορίες στα αστυνομικά δελτία. Κανονίστε να σοβαρευτείτε λίγο, γιατί έτσι δε γίνεται δουλειά...

Επίσης καθοριστικό ρόλο στην έκδοση του εντάλματός μου είχε το γεγονός ότι η αστυνομία γνωρίζει τη σχέση μου με τον αναρχικό χώρο, λόγω της σύλληψής μου τον Ιανουάριο σε επιχείρησή τους σε σπίτια των Εξαρχείων, μετά την επίθεση του ΕΑ στο υπουργείο πολιτισμού. Και τότε για να μπουκάρουν, ισχυρίστηκαν ότι ήμασταν ύποπτοι (λόγω της τοποθεσίας του σπιτιού μάλλον) και αφού δεν βρήκαν τίποτα, για να μην γυρίσουν με άδεια χέρια, με συνέλαβαν (με άλλα δυο άτομα) για άσχετο λόγο. Μπορεί το δικαστήριο τότε να με αθώωσε, αλλά αυτό στάθηκε μεγάλο συν στα χέρια της αστυνομίας για να μπορέσει να με κατηγορήσει και σήμερα, μιας και με θεωρούσαν πλέον σεσημασμένο άτομο.

Και έτσι, λοιπόν, όλοι μαζί οι άρρωστοι κάνουν συνειρμούς και βγάζουν λάθος συμπεράσματα. Εγώ πάντως αυτό που έχω να τους πω, είναι να κλείσουν το στόμα τους, γιατί βάζω τα γέλια κάθε φορά που τους ακούω να λένε πως κανείς δεν εμφανίζεται, γιατί είμαστε ένοχοι. Δεν εμφανίζομαι, γιατί δεν προτίθεμαι να γίνω βορρά στις ασφαλίτικες φιλοδοξίες για παράσημα και όχι επειδή σχεδιάζω ενέργειες. Δεν επέλεξα να είμαι σε αυτή τη θέση, άλλοι το αποφασίσανε για μένα. Άλλοι προσπαθούν να δείξουν ότι είμαι στην παρανομία, να με θέσουν εκτός της καθημερινότητας, των δραστηριοτήτων μου και εκτός της ζωής μου γενικότερα. Και δεν θα πάω φυλακή για αυτούς τους άλλους που αποφάσισαν ότι τα κελιά της δημοκρατίας τους έχουν χώρο και πρέπει να τα γεμίσουν, για να σκούζουν ότι παράγουν το κατάπτυστο έργο τους. Γι’ αυτό δεν παρουσιάζομαι «αυτοβούλως» αν το πιάσατε... Και όλα αυτά γιατί; Για ένα αποτύπωμα σε μια σακούλα μέσα σε σπίτι φίλου; Με ένα αποτύπωμα σε μία σακκούλα γίναμε συντονιστές ολόκληρης της νεοτρομοκρατίας στην Ελλάδα; Μόνο την Αλ Κάιντα δεν μας έχουν φορτώσει ακόμη...Και ας ψάξουν καλύτερα, θα δουν τα αποτυπώματά μου παντού στο σπίτι. Και τι σημαίνει αυτό δηλαδή;

Ούτε εκρηκτική ύλη υπήρχε διασκορπισμένη, ούτε καμία βόμβα σε εμφανές σημείο, όπως είπαν για να μπορέσουν να κατηγορήσουν οποιονδήποτε έμπαινε. Η αντιτρομοκρατική μπήκε μέσα και έκανε το σπίτι Κόσοβο. Έβαλαν στο τραπέζι κουτιά με μπογιά και σπρέυ και έλεγαν ότι «αυτά είναι τα σύνεργα των τρομοκρατών» λες και οι μπογιές είναι εκρηκτικές ύλες. Πως και δεν μας είπαν ότι το τηλεκοντρόλ είναι χειροβομβίδα...

Και όσο για τον υπουργό Δημ. Τάξ. που ζήτησε στα έξι άτομα να παρουσιαστούν, προσωπικά του δηλώνω ότι δε συνηθίζω να απολογούμαι, ειδικά στην αστυνομία σας, και ειδικότερα εφόσον δεν υπάρχουν στοιχεία σε βάρος μου. Να πάω στην δικαιοσύνη να αποδείξω τι; Ότι η παρέα έγινε οργάνωση και το σπίτι γιάφκα για να έχουν το ελεύθερο να κατηγορήσουν όποιον θέλουν; Ότι μας φορτώνουν ολόκληρο τον ποινικό κώδικα και μάζεψαν όποιον βρήκαν μόνο και μόνο για να μιλήσουν για συλλήψεις; Ή μήπως τελικά να πάω ν’ αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας; Να πάω να διαπραγματευτώ τι ακριβώς; Αναρχική είμαι, δεν είμαι ζητιάνα να κάνω διαπραγματεύσεις και παζάρια.

Και γι’ αυτό θα είμαι απόλυτη σ’ αυτά που έχω να πω. Παρ’όλα αυτά, εγώ μπορεί να μην αναγνωρίζω το δικαστήριο ως θεσμό, αυτό όμως με αναγνωρίζει ως ένοχη. Αυτή η ιστοριούλα κάποτε πρέπει να σταματήσει και γι’ αυτό θα αναγκαστώ να αναμετρηθώ με την δικαιοσύνη σας, όταν έρθει η ώρα.

Και, επιτέλους, κύριε Χρυσοχοΐδη, αποκτήστε σταθερή άποψη: Τη μία κάνετε λόγο για «παιδάκια που ζουν μακριά από τις οικογένειες τους και η δημοκρατία πρέπει να ‘ναι επιεικής» και απ’ την άλλη η υπόθεση αναβαθμίζεται και περνάει σε εφέτη ανακριτή. Δεν κάνω παράπονα. Απλά αναδεικνύω τα παιχνιδάκια πολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ξέρω ότι μπορεί να κατηγορηθώ για τις αλήθειες που λέω, αλλά αυτό είναι που ξέρω να κάνουν οι ηδονοβλεψίες εκπρόσωποι του νόμου κάθε είδους. Να κατασκευάζουν σαθρά κατηγορητήρια, να εξαντλούν στις ανακρίσεις, να ποινικοποιούν φιλικές σχέσεις, να δικάζουν συνειδήσεις και να προσπαθούν να γεμίσουν τα κολαστήριά τους με επαναστατημένες ψυχές. Και φυσικά να προωθούν τη ρουφιανιά επικηρύσσοντας τους συντρόφους. Μιας και ήξεραν δηλαδή ότι σε κάποιους θα τρέξουν τα σάλια μόλις ακούσουν το μεγάλο ποσό της επικήρυξης και θα σπρώχνονταν μεταξύ τους για το ποιος καταδότης θα μιλήσει πρώτος.

Ο κύριος Χρυσοχοΐδης είχε το θράσος να επικηρύξει τα τρία παιδιά, ενώ ποτέ κανείς δεν έβγαλε στη δημοσιότητα καμία φωτογραφία κανενός μπάτσου από αυτούς που βιάζουν, δολοφονούν σε φυλακές και κρατητήρια, συμμετέχουν σε κυκλώματα παιδικής πορνογραφίας και ναρκωτικών, βασανίζουν, δέρνουν, σπάνε κεφάλια, βγάζουν όπλα και εκπυρσοκροτούν. Γιατί πολύ απλά αυτοί, οι νυν προστάτες του πολίτη, έχουν το ακαταλόγιστο. Η κοινωνία τους το παρέχει με την ένοχη σιωπή της.

Απευθύνομαι δημόσια όχι για να αποδείξω την αθωότητά μου, καθώς το δίπολο αθωότητας και ενοχής δεν χωράει στη λογική μου (άλλωστε σε αυτούς που θεωρώ ενόχους, έχω ήδη αναφερθεί), αλλά επειδή εκτός από τους σιχαμένους ξερολισμούς των κονδυλοφόρων της εξουσίας υπάρχει και μια άλλη αλήθεια."

ΟΙ ΜΟΝΟΙ ΠΟΥ ΒΑΔΙΣΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΟΣΟΙ ΣΤΑΘΗΚΑΝΕ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ

ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ ΚΩΝ/ΝΑ
12-11-09


---------------------------------------------------------------------------


Τη στιγμή που οι διάφοροι Χριστοφοράκοι, όλων των χρωμάτων, απολαμβάνουν τη χλιδή της ζωής που έχτισαν πάνω σε καμπούρες άλλων, μια νέα κοπέλα υποχρεώνεται να απέχει από τη ζωή της, αγκαλιάζοντας ωστόσο τη συνείδησή της. Μια κοπέλα διπλά ένοχη για το ξεπουλημένο σύστημα διότι αρνείται να περιφέρεται ως τρόπαιο στα χέρια εκείνων που αυτοαναγορεύτηκαν προστάτες της δημοκρατίας και της κοινωνίας και ραπίζει λεκτικά εκείνους που χρειάζονται κατασκευασμένους ενόχους και αποδιοπομπαίους τράγους για να δικαιώσουν την ανυπαρξία τους.
Δίχως να γνωρίζω την πορεία της και κρίνοντάς της μόνο από αυτό της το κείμενο, αισθάνομαι ότι η Κωνσταντίνα , ακόμα και αν/όταν σιδηροδέσμια οδηγηθεί μπροστά στους διώκτες της, θα είναι πολύ πιο ελεύθερη από πολλούς εξ ημών.
Και για να προλάβω κακεντρέχειες του τύπου " συνηγορείς υπέρ των εχθρών της δημοκρατίας και υπέρ των τρομοκρατών", καθιστώ σαφές ότι αναδημοσιεύω το κείμενο αποκλειστικά εκκινούμενη από την άποψη ότι  κανείς δε μπορεί να σπιλώνεται ως ένοχος δίχως ατράνταχτες αποδείξεις ενοχής.
Και καθώς το έργο είναι χιλιοπαιγμένο, παύει να μας προκαλεί αγωνία για την πλοκή του.

Υπερασπίσου το παιβί

Πολύ νεβρίασα φήμερα. Η μαμά μου βε με καταλαβαίνει. Την πήρε η βασκάλα μου στο τηλέφωνο και της είπε ότι βεν είμαι φρόνιμη. 'Ατακτη το λένε οι βασκάλοι. Και κάτι άλλο είπε. Ανυπάκουη. Βηλαβή, βεν ακούω.

Άβικα λέω στη μαμά ότι εγώ ακούω καλά. Ακούω τα πουλιά έξω από το παράφυρο, κάτι σκυλιά που τρέχουν όπου φέλουν και μετά κάτι αφθρώπους σε αφτοκίνητα που όλο κόρνα πατάνε και λένε κακές λέξεις. 

Και προχθές άκουσα και κάτι παιβιά που φώναζαν "το πάφος για τη λεφτεριά είναι δυνατότερο από όλα τα κελιά"

Και ρώτησα τη μαμά τι είναι κελιά και μου είπε να ρωτήσω το μπαμπά. Ο μπαμπάς, που ξέρει όλα τα πράματα, μου είπε ότι κελιά είναι κάτι δωμάτια χωρίς ήλιο που οι άφρωποι βε φέλουν να μένουν και ποτέ βε βγαίνουν από κει και όλο να τα γκρεμίσουν φέλουν.

Ε, φήμερα γράψαμε έκφεση. " Γιατί αγαπώ το σχολείο" .Και εγώ έγραψα ότι το σχολείο είναι κελιά γιατί εγώ εφτά ώρες βε φέλω να είμαι εκεί αλλά βε μπορώ να φύγω αλλά υπάρχει και κάτι δυνατότερο από το σχολείο. Το πάφος.

Και η βασκάλα έγινε κόκκινη σαν τη μπλούζα αυτού που βλέπει ο μπαμπάς τις Κυριακές και όλο του λέει " τρέχα ρε ταγάρι" Και έγινε κακιά. Και μου είπε ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω σαν τους "αλήτες του Βεκέμβρη"

Βεκέμβρης ξέρω τι είναι. Τότε που έχουμε Χριστούγεννα και περιμένουμε τον Άγιο Βασίλη με τις Χάννα Μοντάνα.

"Τι είναι αλήτης; " ρώτησα την κόκκινη βασκάλα.

"Αλήτης είναι αυτός που σπάει τα κελιά του", μου είπε.

"Αλήτης φα γίνω κυρία" της είπα με περηφάνεια. ( πριν ήφελα να γίνω μπαλαρίνα )

Και αφτή φώναξε το διευθυντή. Και πήρε τη μαμά μου. Και ήρθε και με πήρε με τα μάτια να κοιτάνε τα λουστρίνια της. Και φήμερα βε με άφησε να πάω να παίξω με τα παιβιά. "Για να μάφω να μη φέλω τους αλήτες" είπε.

Βεν τους καταλαβαίνω τους μεγάλους. Καφόλου.

Είναι κακό να φες να σπάσεις τα κελιά σου;

Βεν τους καταλαβαίνω.

Απορίας Συνέχεια

1. Πότε επιτέλους θα μάθουν οι Κνίτες ότι η πορεία προς τιμήν όσων αγωνίστηκαν για τη λευτεριά στο Πολυτεχνείο δεν είναι παζάρι; ( δεν είναι η καταλληλότερη συγκυρία για να πουλήσουν κουπονάκια ενίσχυσης του Κόμματος)
2. Για ποιό λόγο - αν ευσταθούν τα όσα αναφέρουν άτομα που προσήχθησαν προχθές το βράδυ στη ΓΑΔΑ - ασφαλίτες παρείσφρησαν  στο αναρχικό μπλοκ; ( έχω απαλή γούνα και σας κάνω "νιάου" από τα κεραμίδια )
3. Είναι επαρκής δικαιολογία ένα δαχτυλικό αποτύπωμα πάνω σε ένα κηροπήγιο- που ουδέποτε καταγράφηκε ως περιεχόμενο της φερόμενης ως "γιάφκας του Χαλανδρίου " για τον δημόσιο και ανελέητο διασυρμό μιας νεαρής κοπέλας;
4. Για ποιό λόγο είναι παράνομη και καταχρηστική  η εκπομπή αποκλειστικά και μόνο του Indymedia από τον server του Ε.Μ.Π ;
5. Πόσο ανιστόρητος, αδαής και προβοκάτορας πρέπει να είσαι για να αναφέρεσαι στο Πολυτεχνείο ως "γιορτή"; Τι ακριβώς γιορτάζουμε; Το λειψό ψωμί, τη στρατευμένη παιδεία, την υπό όρους "δημοκρατία" ή τη δολοφονία σκοτεινού ακόμα και σήμερα αριθμού ανθρώπων;




Η τελευταία ζαλισμένη απορία με αφορμή μια πληθώρα κειμένων που τράκαρα τις τελευταίες ημέρες με αφορμή τα 36 χρόνια από την εξέγερση στο Πολυτεχνείο. Άρτια φιλολογικά πολλά από αυτά, εμβριθή σε ευχολόγια, αφορισμούς και λαλίστατες φανφάρες. Με έπιασα να συμφωνώ με κάμποσα κομμάτια, να εξοργίζομαι με άλλα. 
Σε ένα ευτυχές τρακάρισμα, κουτούλησα το παρακάτω που το αντιγράφω αυτούσιο καθώς πολύ θα γούσταρα να το έχω γράψει η ιδία.

Αναφορά για εκείνες τις ευτυχισμένες εποχές όταν ΌΛΟΙ ήταν στο Πολυτεχνείο.
Τότε που σύσσωμος ο ελληνικός λαός με θυσία και αυταπάρνηση υπηρέτησε τα υψηλότερα ιδανικά, αυτά της δημοκρατίας και της ελευθερίας, γεγονός όμως που προσωπικά μου δημιουργεί πληθώρα ερωτημάτων.

-Πόσο κόσμο χωράει επιτέλους μέσα αυτός ο χώρος?
-Συνέπεσε με κάτι πολύ σημαντικό για το οποίο είχαν εγκαταλείψει τις πόλεις και τα χωριά τους όλοι (όλοι όμως), οι κάτοικοι αυτής της χώρας και με την ευκαιρία πήγαν και στο Πολυτεχνείο να αντισταθούν?
-Τελικά, αφού όλοι (ναι, ξέρω, επαναλαμβάνομαι) ήταν μέσα στο Πολυτεχνείο, ποιοι ήταν οι απαθείς νοικοκυραίοι και οι ρουφιάνοι πάνω στους οποίους στηρίζονταν (νταξ, είχε και μια μικρή βοήθεια από τις δυνάμεις καταστολής) η χούντα?

Κι όσοι δεν ήταν στο Πολυτεχνείο?
Πώς ακριβώς κάνεις αντιδικτατορικό αγώνα από το Παρίσι?

Κι αν αυτά φαντάζουν δύσκολα να απαντηθούν ως ερωτήματα το επόμενο είναι πραγματικά ακατόρθωτο.
Πώς το παρελθόν αποτελεί δια παντός σφραγίδα νομιμοποίησης και αναγνώρισης για αυτούς που κάποτε ήταν κάτι (αν ήταν) και τώρα είναι κάτι άλλο? (ακούς Μαρία?)

Αναμένω με τρανή και φοβερή ανυπομονησία τα εορταστικά αφιερώματα, όπου τρανοί και φοβεροί επαναστάτες, άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών (όλο και κάπου θα καλέσουν και τη Σώτη να μιλήσει και να συγκρίνει τους αγνούς αγωνιστές -όλους ντε- του τότε με τους αναρχοφασίστες και την ξεπερασμένη αριστερά του σήμερα) θα μιλήσουν για την ανυπέρβλητη σημασία και το στρουμφοφανταστικό νόημα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το οποίο όμως πρέπει να γιορτάζουμε ειρηνικά καθώς τώρα έχουμε (χοχοχο) δημοκρατία.

Προσωπικά αν και πιστεύω πως καμμία βίαιη ενέργεια δεν θα προηγηθεί της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, ευελπιστώ εναγωνίως να ακούσω την Μαρία και το Μίμη να φωνάζουν:
-Τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο, τα ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο.

Ασχέτως που τα ΜΑΤ είναι ήδη μέσα στις σχολές αφού τη στιγμή που τις έχουν περικυκλώσει και απαγορεύουν την είσοδο έχουν καταλύσει κάθε έννοια ασύλου.
Γιατί οι νοικοκυραίοι και το κράτος (τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει) φοβούνται για ενδεχόμενη διατάραξη της Ειρήνης (με κεφαλαίο για να αναρωτηθούμε ποιας Ειρήνης, και με μικρό να το έγραφα το ίδιο θα έπρεπε να κάνουμε άλλωστε).

Όλα θα είναι έτοιμα.
Οι μπάτσοι, περισσότεροι από τους διαδηλωτές, θα είναι έτοιμοι με τα όπλα στο χέρι να πατάξουν οποιοδήποτε ταραχοποιό στοιχείο, με πυγμή όχι πρωτόγνωρη για σοσιαλιστικά καθεστώτα, ενώ συγχρόνως μέλη του Κόμματος (ένα είναι) θα περιφέρουν την αιματοβαμμένη σημαία και ΑΝ χρειαστεί (και δεν υπάρχουν αγανακτισμένοι πρόχειροι) θα συμβάλλουν στην αποκατάσταση της τάξης, παρόλο που ονειρεύονται την αταξική κοινωνία, όπως έχουν κάνει και στο παρελθόν ανερυθρίαστα, σε οποιαδήποτε εκδήλωση τολμούσε να διαφοροποιηθεί από την κομματική γραμμή (την οποία αν έσπαγαν για ιδία χρήση στα πλακάκια της ομόνοιας θα ήταν πολύ χρησιμότεροι στο "κίνημα") και να ξεφύγει -έστω συμβολικά- από το μαντρί της αστικής νομιμότητας.
Με τρώει το χέρι μου να ποστάρω και την Πανσπουδαστική 8, αλλά κρατιέμαι!

Διάλειμμα για διαφημίσεις:
Να πλένετε με "οικοδομέξ", αποτελεσματικό και δοκιμασμένο.
Όλες (ω, ναι) οι Κόβες συνιστούν "οικοδομέξ" για τον καλύτερο καθαρισμό της σκέψης σας.

Κι ενώ ολοκληρώνεται ο "αναίμακτος και ειρηνικός" εορτασμός της επετείου, δημοσιογράφοι -τσιράκια και υπηρέτες των συμφερόντων των εργοδοτών τους- θα καλέσουν πολιτικά πτώματα του τότε να μιλήσουν για το σήμερα, θα καλέσουν αγανακτισμένους κατοίκους που δεν αντέχουν άλλο την υποβάθμιση της περιοχής τους, ανθρώπους του πνεύματος να μας πουν πως το νόημα του τότε μεταφέρεται στη δημοκρατία του σήμερα (είπα χοχοχο?), κομματικά κανείς να γαβγίζουν με αυτό τον οξύ και ενοχλητικό ήχο και να προσκαλούν σε σύμπραξη τις ψήφους (τους πολίτες, εξκιουζέ μουά) που παρακολουθούν το χαζοκούτι και σύνταξη με το κόμμα (εδώ είναι περισσότερα), εκπροσώπους της δημοκρατικής αστυνομίας που δημοκρατικότατα θα έχει στείλει μερικές δεκάδες (τουλάχιστον) κόσμο στο νοσοκομείο και θα έχει κι έναν αντίστοιχα δημοκρατικό αριθμό προσαγωγών και συλλήψεων, και όποιον άλλο κατεβάσει, η απείρου μεγαλείου σκέψης, κούτρα του αρχισυντάκτη.

Και άλλη μία επέτειος της εξέγερσης του πολυτεχνείου θα έχει απονοηματοδοθεί πλήρως και το πολιτικό θα έχει μετατραπεί για ακόμα μία φορά σε εύπεπτη μπούρδα ευρείας κατανάλωσης που θα υπηρετεί την κοινωνία του θεάματος.

Διάλειμμα για σουβλάκια...

Τι, δεν είναι διάλειμμα?
Τελείωσε κι ο φετινός εορτασμός?
Το πήραμε το σμσ της εξέγερσης?
Γιουυυυύπι, ζήτω η δημοκρατία (Ζήτω)!

Ευτυχώς, δεν είναι η μόνη επέτειος εξέγερσης που πλησιάζει...



Τάδε έφη korlakas


http://www.korlakas.blogspot.com/

Ρητορικές Ερωτήσεις

1. Η "διακριτική παρουσία της Αστυνομίας" τελικά σημαίνει "δημιουργία ασφυκτικού κλοιού από αστυνομικά όργανα γύρω από τους διαδηλωτές φέροντας όλα τα διακρτικά τους";
2. Πόσο "πιο ανθρώπινο και δημοκρατικό" γίνεται το πρόσωπο της Αστυνομίας κατά τη ρίψη δακρυγόνων εν μέσω των διαδηλωτών;
3. Τι προσπαθούσε να επιτύχει το "όργανο της τάξεως"(ποιό ακριβώς όργανο συμπεραίνεται ευλόγως)  που στο μέσο περίπου της Αλεξάνδρας, μιλώντας στη ρουφιανοσυσκευή του και ενώ κατηφόριζε μεγάλος όγκος διαδηλωτών πολλοί εκ των οποίων απείχαν 3-5 μέτρα από εκείνον, ανέφερε "σώπα βρε, ψοφίμια είναι, κοιμούνται όρθια;" εάν όχι να προκαλέσει την οργιώδη αντίδραση των δεύτερων; Και για ποιό λόγο, αυτά τα "κοιμώμενα ψοφίμια" βρέθηκαν στριμωγμένα σε κλούβες; 
4. Για ποιόν ακριβώς λόγο, όλα τα στενά δεξιά και αριστερά της Αλεξάνδρας είχαν κατακλυστεί με όργανα καταστολής καθιστώντας ανέφικτη τη διέξοδο των διαδηλωτών προς τα σημεία που διέμεναν ή γούσταραν να πάνε;
5. Ποιό σκοπό εξυπηρετούσε η κυκλωτική κίνηση των ανωτέρων δυνάμεων στο ύψος της Τρικούπη και τι ακριβώς προκάλεσε τη μετά χημικών απώθησή τους στα στενά με κατάληξη τα ήδη αστυνομοκρατούμενα Εξάρχεια;
6. Πώς είναι δυνατόν να είχε γίνει πρόβλεψη οχημάτων μεταγωγής των εκατοντάδων τελικά προσαχθέντων αν πάρουμε ως δεδομένο ότι το "κληρονομικό χάρισμα" είναι εμπορικό τρικ των μέντιουμς;
7. Γιατί αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες, κάτοικοι Εξαρχείων, κάνουν λόγο για βαναυσότητες εναντίον των διαδηλωτών στην Τρικούπη και για συλλογή αντικειμένων που επιχείρησαν να φορτώσουν σε όσους μάντρωσαν;
8. Πώς αποδεικνύεται ο αδιαπραγμάτευτος σεβασμός στο πανεπιστημιακό άσυλο όταν έχουν αποκλειστεί όλοι οι παρακείμενοι δρόμοι με ισχυρότατες και διόλου διακριτικές αστυνομικές δυνάμεις καθιστώντας κυριολεκτικά ανέφικτη την πρόσβαση προς το Ε.Μ.Π ακριβώς την ημέρα μνήμης της εξέγερσής του;
9. Πόσο άραγε προκλητική είναι η παρουσία αστυνομικών σε μια πορεία που μνημονεύει, τιμά και εξαίρει την αντίσταση απέναντι σε δυνάμεις καταστολής;

Κάποτε μια χάι ομάδα

( η φωτό από http://www.istockphoto.com )

Χθες σούρουπο, βρέθηκε η αφεντιά μου κάτω από το σκέπαστρο του Καλατράβα. ( ένα ρίγος με διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα τώρα που το ανακαλώ )
Αφορμή η πρόσκληση ενός φίλου να πάμε να δούμε την Εθνική ( Ελλάδος ντε )


Η πρώτη και τελευταία φορά-πίστευα-που είχα δει την Εθνική ήταν πέρυσι με τη Μολδαβία. Πάντα ο φίλος με προτιμά σε αγώνες με εθνικές χωρών του πρώην ανατολικού μπλοκ.


"Πού παίζει;"
"Στο ΟΑΚΑ"
" Στο ναό το συζητούσα"
"¨Ελα μωρή, θα πιούμε μπύρες μετά"
( say, say, say, say the magic word )


Είχαμε φτάσει Μαρούσι γύρω στις 7. Η κίνηση ήταν τέτοια στους παρακείμενους δρόμους που κάθε φυσιολογικό άνθρωπο θα τον αποθάρρυνε να προχωρήσει προς το γήπεδο. Φυσικά μιλάμε για ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με τους φίλους μου και τους ανθρώπους που με αντέχουν.
Τελικά, μπήκαμε στη θύρα 15 ( αχ, εκεί πήγαινα όταν στο ΟΑΚΑ έπαιζε σοβαρή ομάδα φέρουσα ερυθρόλευκες φανέλες ) τρία λεπτά μετά τις 8, ακριβώς την ώρα του εθνικού ύμνου.
Διότι η εθνική μας υπερηφάνεια, προφανώς καταρρακωμένη από την εθνική μας ( sic ) πραγματικότητα, βρίσκει δίοδο στη μπάλα ( στην πόρνη δηλαδή αν θυμηθούμε την ατάκα του Σουμ )
Η οποία εθνική μας υπερηφάνεια εκφράστηκε τελικά οπτικοακουστικά εφόσον είχε προβλεφθεί και γαλανόλευκη coreo που ουδόλως θύμιζε τις ευφάνταστες αντίστοιχες της Θύρας 7.


Βρήκαμε, μετά από περιπλάνηση ανάμεσα από γαλανόλευκα πανιά που κυμάτιζαν διαλαλώντας την ταυτότητά μας ( εμείς είμαστε Έλληνες ρε, απόγονοι του Λεωνάιντας, θα δείτε τι θα πάθετε, θα δείτε τι θα πει Χλαπάτσας ) τους έτερους 2 της παρέας.
Καθότι η κίνηση μας στέρησε της χαρά του "όλε-όλε" της ενδεκάδας, ενημερωθήκαμε από τους τυπικούς στην ώρα τους φιλάθλους ότι η ομάδα κατέβηκε με 3 κεντρικούς αμυντικούς  που ουδόλως συνάδει με το θαρραλέο και ριψοκίνδυνο πνεύμα που χαρακτηρίζει το έθνος μας, όταν οι 300 του Λεωνίδα τα έβαλαν με τους χιλιάδες των Περσών.


"3 κεντρικοί αμυντικοί μεγάλε, χινάρι βαρύ και χωρίς γκολ"
" Έχω καλό προαίσθημα σχιζοφρενή"
"Φέρε τους ηλιόσπορους να έχω κάτι να κάνω"


Το πρώτο ημίχρονο κύλησε και με κέρδισε τόσο όσο μια βραδιά στη Λυρική Σκηνή - που ποτέ μου δεν πήγα και δεν ντρέπομαι να σας το ομολογήσω, δε με βλέπω και να πατάω.
Τρίτη πάσα το αντιπροσωπευτικό μας - περισσότερο αντιπροσωπευτικό δε γίνεται - συγκρότημα δεν άλλαξε. Ο Κυργιάκος δε, έπαιζε και ως λίμπερο ( νόμιζα ότι αυτή η θέση μας είχε εγκαταλείψει μαζί με τη δεκαετία του 80, αλλά ο Ότο, προφανώς παρελθοντολάγνος είπε να την αναστήσει. )


Ένα σακουλάκι ηλιόσπορους καταβρόχθισα για να απασχολώ τα χέρια μου μη και τα σηκώσω σε σήμα βραβείου ανοιχτής παλάμης, είτε προς τον αγωνιστικό χώρο, είτε προς τον όχλο που μόνο Σοφία Βέμπο δεν τραγούδησε θαρρώντας ότι αγωνιζόμασταν στις βουνοκορφές της Πίνδου.
Α, ναι. Σηκώθηκα και μια φορά από τη θέση μου. Όταν μπήκε μέσα ο Μήτρογλου, αρρώστειες είναι αυτές.


Τελικά έπιασα το τελικό σκορ-αν έπαιζα στοίχημα θα είχα πλουτίσει σήμερα και θα έβγαινα να κάνω δηλώσεις για τα stage σαν τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ.


Highlight της βραδιάς η ατάκα του φίλου όταν από τα μεγάφωνα ακούστηκε ανακοίνωση στα Ρωσικά.
"Καταλαβαίνεις τίποτα Σβετλάνα;"
(πείραγμα για την κάθε άλλο παρά μεσογειακή μου εμφάνιση)


"Καλύτερα να μην προκριθεί αυτή η ομάδα φίλος"
"Γιατί ρε;"
"Μήπως και περάσει καμιά ομάδα που παίζει ποδόσφαιρο και όχι κλωτσοσκούφι και δούμε λίγο μπαλίτσα στο Μουντιάλ"
" Εδώ πέρασε η Νέα Ζηλανδία"
"Τουλάχιστον θα δούμε χάκα ρε"
"Είναι αχαριστία αυτό που λες, μετά το Γιούρο 2004"


Μάλιστα. Η ένδοξη χρονιά.Πρωταθλητές Ευρώπης, διοργανωτές διαγωνισμού αναβολικών ( σόρρυ, Ολυμπιακών Αγώνων εννοούσα ). Τότε που σύσσωμο το έθνος ( μα τι εύηχη λέξη ) είχε κατακλύσει τους δρόμους και τραγουδούσε αγκαλιασμένο, ξεχνώντας τη μιζέρια για μερικές νύχτες. 
Και ας ήταν η Τσεχία η ουσιαστική πρωταθλήτρια. Ποιός το χέζει το αγωνιστικό μέρος; Εμείς να είμαστε πρώτοι, να τιμάμε και την καταγωγή μας ρε.


Φορτώσαμε τις ελπίδες μας σε ένα τόπι. Και είμαστε αγωνιστές. Πάνω στον χλοοτάπητα.


Είμαι άδικη στην κριτική μου τελικά. Τι φταίει η εθνική ομάδα ποδοσφαίρου;
Έχουμε την Εθνική που μας αντιπροσωπεύει. Χωρίς νεύρο, χωρίς πάθος, να οραματίζεται το μέλλον αναπολώντας το παρελθόν. Τρεφόμαστε με αναμνήσεις.Αυτή έχουμε γιατί αυτή μας αξίζει.


Υ.Γ 1
MVP του αγώνα ο Μόρας. Και να μην έχεις δει το ματσάκι, καταλαβαίνεις.
Υ.Γ 2
Έπαιζε λέει και ο Σαλπιγγίδης. Μάλιστα αυτός έκανε την πάσα στον Γκέκα που σκόραρε και του ακύρωσαν το γκολ. Αν δεν το διάβαζα, θα έπαιρνα όρκο ότι ο Σαλπιγγίδης δεν πάτησε χόρτο.
ΥΓ 3
Ναι, ο διαιτητής ήταν κάπως εχθρικά διακείμενος. Εδώ ήμασταν εμείς εχθρικά διακείμενοι προς το παιχνίδι.


ΥΓ τελευταίο
Τελικά μπύρες δεν ήπιαμε. Προτιμήσαμε ουίσκι. Λογικό.

Είμαστε ομάδα 

με πατρίδα την Ελλάδα

είμαστε ωραίοι 

και ιστορικά μοιραίοι

δώσαμε τα φώτα 

η Ελλάς δεν είναι κότα 

δώσαμε τα φώτα 

η Ελλάς δεν είναι κότα

Ώπα είπα κράτσα κρούτσα

ζήτω οι ομάδες

Ώπα είπα κράτσες κρούτσες

και στον εικοστό αιώνα

κάποτε μια χάι ομάδα

έχτισε τον Παρθενώνα 

κάποτε μια χάι ομάδα

έχτισε τον Παρθενώνα 

Ζήτω η Ελλάδα

και η πόλη της Αθήνας 

Τσαμπουκάδες κάναμε

και ναυμαχίες  Σαλαμίνας

βγάλαμε Αριστοτέλη

και κρασί απ’ το βαρέλι 

βγάλαμε Αριστοτέλη

και κρασί απ’ το βαρέλι

Ώπα είπα κράτσα κρούτσα

Ζήτω οι ομάδες

Ώπα είπα κράτσες κρούτσες

Και στον εικοστό αιώνα

Κάποτε μια χάι ομάδα

έχτισε τον Παρθενώνα 

Κάποτε μια χάι ομάδα

έχτισε τον Παρθενώνα