.......

ΣΕ ΒΛΕΠΩ

Nα με κρυφοκοιτάς πίσω από το θολό απ' την ανάσα τζάμι...

Να πετάς ανάλαφρα σαν πεταλούδα που αυτοκτονικά ερωτεύεται το φως...

Μέσα στα δαχτυλίδια καπνού που θυσιάζονται στην απληστία τους να αγγίξουν το ταβάνι...

Να ξεπηδάς μέσα από την οθόνη του υπολογιστή γελώντας παιχνιδιάρικα...

Να χωράς στο σύννεφο που συνωστίζεται στο νου μου...

Να στάζεις ιδρώτα χορεύοντας στη νύχτα μου...

ΣΕ ΑΚΟΥΩ

Να σιγοτραγουδάς σαν ψίθυρος καλοκαιρινής βροχής...

Στον απόηχο ατέρμονων νυχτερινών καυγάδων...

Να με καλείς πεισματικά μεσ'τη βουή της πόλης...

Να με μαγεύεις σε ένα κύμα καθώς σκάει για να ξεψυχήσει...

Σε παλιά αγαπημένα τραγούδια πού όσες φορές και αν άκουσα ο ήχος τους φαντάζει νέος..

Να συνοδεύεις ευλαβικά την αναπνοή μου σε αρμονική συγχορδία...

ΣΕ ΓΕΥΟΜΑΙ

Πάνω σε στάλες ιδρώτα που γλυστρούν στο πρόσωπό μου... 

Στο αλμυρό δάκρυ που κυλά περήφανα από τα μάτια ως τα χείλη μου... 

Όπως τα τριαντάφυλλα του κήπου την πρωινή δροσοσταλίδα... 

Λαίμαργα στο τελευταίο μου τσιγάρο...

ΣΕ ΜΥΡΙΖΩ

Να αναδύεσαι από την ποτισμένη γη που ξεδιψά με ανακούφιση...

Να αργοκαίγεσαι σα σπίρτο που ανάβει το τελευταίο μου τσιγάρο...

Στο θαλασσινό αλάτι πάνω στο ηλιοκαμμένο δέρμα...

ΣΕ ΑΓΓΙΖΩ

Τρυφερά, σαν πληγή που πονά...

Πάνω σε τσαλακωμένα από αγρύπνια σεντόνια...

Με χάδι στοργικό την ώρα που όλες οι άλλες αισθήσεις κοιμούνται...

Στο λακάκι που κάνω σαν χαμογελώ στη σκέψη σου...

Πάνω στο κορμί μου να κυλάς αργά κάτω απ' το μελάνι στο κρυφό μου ταττουάζ...

Και ο καθρέφτης μου κλείνει το μάτι καθώς το εγώ βυθίζεται στο εσύ...