Να θυμηθώ να μη φοβηθώ τη φωτιά

Ανάμεσα σε άναρχα χαρτιά, με ένα στυλό για στόμα και μια καρδιά που από καιρό δεν κατοικεί στο σώμα μου, σιγομουρμουρίζω..


Νομίζει η καρδιά πως μισεί
Ότι αγαπάει και ότι φοβάται να βρει
Κι είναι δειλός του Σαββάτου ο πηλός
άγγελος απατηλός
ψάχνεις και 'συ σαν καδένα μισή
τ' άλλο μισό και αν είμαι εγώ
Δεν το 'θέλε η μοίρα μαζί




There's something wrong with me chemically....

Παιδιά στα ΟΠΛΑ.

Η προκήρυξη μιας σελίδας είχε αφεθεί μέσα σε φάκελο, σε εξωτερικό γραμματοκιβώτιο μονοκατοικίας, στην οδό Ηβης 21, στο Μαρούσι, όπως ανέφερε και το τηλεφώνημα στο οποίο επισημάνθηκε ως «πιστοποίηση» ότι η μία από τις τρεις μοτοσικλέτες που χρησιμοποιήθηκαν για την επίθεση κλάπηκε από την οδό «Αιθαλίδου με "αι"» στην περιοχή της «Γούβας». Οδό και ονομασία περιοχής που γνωρίζει η Αστυνομία και δεν ανακοινώθηκε.

Το κείμενο που είναι γραμμένο με κεφαλαία γράμματα σε υπολογιστή, υπογραμμισμένα από την τρίτη παράγραφο ώς το τέλος, δημοσιεύεται ολόκληρο:

«Η Κομμουνιστική Διεθνής έχει ως σκοπό τον ένοπλο αγώνα για την ανατροπή της διεθνούς αστικής τάξης και την ίδρυση της διεθνούς δημοκρατίας των Σοβιέτ, που είναι ο πρώτος σταθμός στο δρόμο της ολοκληρωτικής κατάργησης κάθε κυβερνητικού συστήματος. Η Κομμουνιστική Διεθνής θεωρεί τη δικτατορία του προλεταριάτου ως το μοναδικό μέσο για να αποσπαστεί η ανθρωπότητα από τις φρικαλεότητες του καπιταλισμού». (Από το καταστατικό της Κομμουνιστικής Διεθνούς)

«Τα γεγονότα στο Λιτόχωρο είναι ένα μήνυμα για τον μοναρχοφασισμό και τους Αγγλους... Θα είναι απόλυτα μέσα στη λογική της πολιτικής, που οι Αγγλοι και οι μοναρχοφασίστες εφαρμόζουν και δεν θα πρέπει να απορεί κανένας, αν αύριο εμφανιστεί και δεύτερος Μπαρούτας και μεθαύριο γίνουν δεκάδες και εκατοντάδες. Θα έρθει η στιγμή που ο λαός θα αποφασίσει να μην τον σφάζουν σαν κότες και τότε θα πάρει και αυτός τα άρματα». (Νίκος Ζαχαριάδης)

Οι ακραίες συνθήκες που διαμορφώνονται από τη συνακόλουθη της καπιταλιστικής κρίσης, όξυνση της κρατικής και παρακρατικής τρομοκρατίας, επιβάλλουν επιτακτικά την οργάνωση δομών μαζικής λαϊκής αυτοάμυνας για την αντιμετώπισή της.

Απέναντι στο καθεστώς τρόμου που οι κρατικές δυνάμεις καταστολής και οι φασιστικές συμμορίες από κοινού επιχειρούν να εδραιώσουν στους χώρους όπου το προλεταριάτο και η νεολαία ζει, εργάζεται και αγωνίζεται και το οποίο αποτελεί το ιδανικό περιβάλλον για την ομαλή διεξαγωγή της επιχείρησης μετακύλησης των απωλειών της καπιταλιστικής κρίσης από το κεφάλαιο στον εργαζόμενο λαό, το λαϊκό επαναστατικό κίνημα πρέπει να λάβει άμεσα τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, όλα τα οργανωτικά και τεχνικά εκείνα μέτρα, που θα επιτρέψουν στο προλεταριάτο να αποκρούσει την τρομοκρατία και να ματαιώσει τα σχέδια των εκμεταλλευτών του.

Στην κατεύθυνση αυτή οργανώθηκε η επίθεση εναντίον της Διεύθυνσης Στρατοχωροφυλακής Βορειοανατολικής Αττικής, την οποία πραγματοποίησε ομάδα προλετάριων αγωνιστών.

Στην ένοπλη τρομοκρατία του στρατού της πλουτοκρατίας θα αντιτάξουμε τη δυναμική μας αυτοάμυνα.

Οπορτουνιστικές ταλαντεύσεις, υποχωρήσεις και περαιτέρω ανοχές, οδηγούν στην εξάντληση, την αποδυνάμωση και τελικά την εξόντωση του προλεταριάτου και του επαναστατικού κινήματος.

Ολοι στα άρματα, όλοι στον αγώνα για τη δικτατορία του προλεταριάτου και τον κομμουνισμό. Ζήτω η ΟΠΛΑ, ζήτω η 28η Οκτωβρίου του 1946!

Ομάδες Προλεταριακής Λαϊκής Αυτοάμυνας

( διαβάστηκε στην Ελευθεροτυπία )

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πίνω μπάφους και παίζω Pro.

Κάποιος θέλει να μας πείσει ότι οι άνθρωποι που συνέλαβαν και υλοποίησαν με επαγγελματική "τελειότητα" το παράτολμο σχέδιο να αδειάσουν 100 σφαίρες μπροστά από το μπατσοτμήμα, εμπνεύστηκαν από το Λιτόχωρο και την αδιαπραγμάτευτη πίστη τους στη "διεθνή δημοκρατία των Σοβιέτ" 

Ένα σχιζοφρενές παραλήρημα εμβριθούς ανοησίας. Επιτηδευμένο, πιθανόν προβοκατόρικο, σχιζοειδές και αποπροσανατολιστικό. 

Κάτι μας ρίχνουν στο νερό..

Ποινικοποίηση στη διαμαρτυρία

10 ημέρες φυλάκισης στον Δημήτρη Παρσάνογλου που 
διαμαρτυρήθηκε για την αναίτια επίδειξη βίας 
σε βάρος Νιγηριανού μετανάστη στο κέντρο της Αθήνας.


Σχετική δημοσίευση Χτύπα με αλύπητα να ανοίξω.


Καληνύχτα Δημοκρατία.

Το παρόν

Σιωπηρή παρωδία ζωής το παρόν
το χθες του κυνηγάει
το αύριο αναστέλλει.


Λαθραίες ματιές στο τίποτα, 
με οδηγό τη λήθη
το τέλος του γυρεύει.


Σα θάνατος
που το μεθύσι της ζωής
στέκεται και χαζεύει.




( η φωτογραφία είναι του Misha Gordin )

Εκπαιδευτική Ανισότητα

Η 18χρονη Μ. Σ. είναι παιδί μεταναστών και τελείωσε με άριστα το Λύκειο. Είναι όμως και άτομο με αναπηρία. Στη συγκλονιστική επιστολή της προς την ΟΛΜΕ δεν περιγράφει μόνο την Οδύσσειά της, αλλά δηλώνει και την αποφασιστικότητά της να διεκδικήσει το δικαίωμα που έχει κάθε Έλληνας συνομήλικός της με αναπηρία: την εισαγωγή της στο Πανεπιστήμιο, χωρίς Πανελλαδικές εξετάσεις, αλλά βάσει του βαθμού απολυτηρίου.

Του Αρίστου Αναγνώστου 

Η Μ.Σ. στον αγώνα της έχει βρει συμπαραστάτες, εκτός από την εκπαιδευτική κοινότητα και τους συμμαθητές της, τον Συνήγορο του Πολίτη, στον οποίο η ίδια απευθύνθηκε. Ωστόσο, μέχρι στιγμής, ουδεμία επίσημη-έγγραφη απάντηση έχει λάβει από το Υπουργείο Παιδείας.

Η επιστολή της 18χρονης (την οποία απέστειλε στις 20 Οκτωβρίου στην ΟΛΜΕ), στην οποία το όνομα και η ασθένειά της παραλείπονται… (Και στην περίπτωση που υπάρχουν απορίες, σπεύδω να πω ότι το ίδιο ύφος και ωριμότητα γραφής διέγνωσα και στα e-mail που αντάλλαξα με την Μ.Σ.)

«Είναι αδιαμφισβήτητη αλήθεια ότι τα άτομα με αναπηρία 'σκοντάφτουν' πάνω σε χιλιάδες εμπόδια που θέτει το αδηφάγο γραφειοκρατικό σύστημα με άμεσο επακόλουθο τον περιορισμό της συμμετοχής τους στην πολιτική, κοινωνική και πολιτιστική ζωή.

Παράλληλα, 200.000 τουλάχιστον μαθητές, παιδιά μεταναστών από τρίτες χώρες, παρ' ότι έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα ή/και φοιτούν σε ελληνικά σχολεία, ζουν στη σκιά της ταμπέλας του 'αλλοδαπού' απολαμβάνοντας υποτυπώδη πολιτικοοικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα.

Όταν κανείς ανήκει και στις δύο κατηγορίες, τότε είναι πολύ πιθανό, όπως αποδεικνύει η προσωπική μου εμπειρία, να εγκλωβιστεί στα γρανάζια της συντηρητικής νομοθεσίας του ελληνικού κράτους, η οποία παρουσιάζει πολλαπλά προβλήματα (πολυνομία, ασάφεια νόμων, διαιώνιση κοινωνικών ανισοτήτων, νομικά κενά) και εν τέλει να υποβληθεί σε ρατσιστικό αποκλεισμό από ορισμένες κοινωνικές παροχές.
Ονομάζομαι M.Σ. Γεννήθηκα τον Αύγουστο του 1991 στο χωριό Πόρο του νομού Αυλώνας στην Αλβανία και πάσχω από (..…….). Από το 1994 ζω μόνιμα στην Ελλάδα μαζί με την οικογένειά μου.

Επειδή η πλειονότητα των γλωσσικών ερεθισμάτων που δέχθηκα στη νηπιακή ηλικία των 3 ετών ήταν στην ελληνική γλώσσα, πολύ γρήγορα έμαθα να μιλώ με άνεση, να εκφράζομαι, να σκέφτομαι στην ελληνική γλώσσα. Σε όλα τα σχολικά έτη από τις πρώτες τάξεις του Δημοτικού μέχρι και την τρίτη Λυκείου φοίτησα ανελλιπώς σε δημόσια ελληνικά σχολεία και ανταποκρίθηκα επαρκέστατα στις μαθητικές απαιτήσεις. Μάλιστα, ως επιβράβευση των άριστων επιδόσεών μου κάθε χρονιά τόσο στο Γυμνάσιο όσο και στο Λύκειο μου απονέμονταν αριστεία και πρωτεία.

Στις 20 Φεβρουαρίου, η Πρωτοβάθμια Υγειονομική Επιτροπή του Κεντρικού Τομέα Αθηνών γνωμάτευσε ότι εμπίπτω στο νόμο 3027/2002 περί εισαγωγής στα ΑΕΙ-ΤΕΙ, άνευ πανελλαδικών εξετάσεων. Η συγκεκριμένη γνωμάτευση με αριθμό πρωτοκόλλου 1184 δόθηκε στον πατέρα μου έπειτα από επίδειξη του διαβατηρίου του.

Συμμετείχα σε ενδοσχολικές εξετάσεις στο 2ο Πειραματικό Λύκειο Αθηνών και αποφοίτησα με Γενικό Βαθμό Απολυτηρίου Γενικού Λυκείου "ΑΡΙΣΤΑ" Δεκαεννέα και Εννέα Δέκατα.

Στις 16/09 υπέβαλα όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά (τίτλο απόλυσης από το Λύκειο, πιστοποιητικό της αρμόδιας πρωτοβάθμιας υγειονομικής επιτροπής που πιστοποιεί την πάθηση, βεβαίωση γιατρού μέλους ΔΕΠ) στη γραμματέα της Ιατρική Σχολή Αθηνών.

Στη θέα του αλβανικού διαβατηρίου αντί για αστυνομική ταυτότητα άρχισε μια ομολογουμένως φιλότιμη προσπάθεια από την πλευρά της τελευταίας ώστε να βρεθεί κάποια ελληνική "άκρη" στην καταγωγή μου προς διευκόλυνση της κατάστασης. Οι προσπάθειες δεν απέδωσαν καρπούς μιας και έχω αλβανική υπηκοότητα, αλβανική ιθαγένεια και οι δύο γονείς μου κατάγονται απ' την Αλβανία. Με λίγα λόγια απέναντι στο νόμο θεωρούμαι αλλοδαπή. Η γραμματέας με πληροφόρησε ότι ενώ είχε στείλει από καιρό ερώτημα στο Υπουργείο Παιδείας προκειμένου να διασαφηνιστεί τι ακριβώς ισχύει για τους αλλοδαπούς, οι οποίοι εμπίπτουν στον νόμο περί «εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση ατόμων που πάσχουν από σοβαρές παθήσεις», απάντηση δεν έλαβε ποτέ. Την ίδια στιγμή τηλεφωνεί στο αρμόδιο τμήμα του Υπουργείου. Η προφορική ανεπίσημη απάντηση ήταν αρνητική: ''Oι αλλοδαποί δεν μπορούν να εγγραφούν στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα με βάση το νόμο του 5% (παλιότερα 3%)''. Έτσι, η γραμματέας μου επέστρεψε τα δικαιολογητικά παραπέμποντας με στο Υπουργείο Παιδείας απ' όπου θα μπορούσα, σύμφωνα με την ίδια, να πάρω διασαφητικές απαντήσεις στον καταιγισμό των εύλογων ερωτήσεων μου που ακολούθησαν την εξοργιστική και κυρίως αβάσιμη τηλεφωνική απάντηση από το Υπουργείο… Μάταια όμως!

Αρμόδιος υπάλληλος από τη Διεύθυνση Διεξαγωγής Εξετάσεων αρκέστηκε στην εξής καθόλου διαφωτιστική επισήμανση: "Οι αλλοδαποί που προσβλέπουν στην εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση έχουν δύο διεξόδους: είτε να συμμετάσχουν στις εξετάσεις που αφορούν την ειδική κατηγορία των αλλοδαπών είτε να εξεταστούν πανελλαδικώς με τα υπόλοιπα 'κανονικά' παιδιά".(Βλέπετε, όταν είσαι όχι μόνο αλλοδαπός αλλά και ΑμΕΑ, ο βαθμός 'αντι-κανονικοτητας' αυξάνεται!)

Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι σύμφωνα με το μοναδικό επιχείρημα που προέβαλλαν υπάλληλοι του Υπουργείου, προκειμένου να δικαιολογήσουν (τα αδικαιολόγητα;) την προφορική αρνητική τους απάντηση, «Η εγγραφή αλλοδαπών στην ανώτατη εκπαιδευτική βαθμίδα με βάση τον παραπάνω νόμο-χωρίς να εξεταστούν πανελλαδικώς-θα οδηγούσε στην εισαγωγή μαθητών με χαμηλές σχολικές επιδόσεις».

Άρα, αφενός προεξοφλούν τις μαθητικές ικανότητες παιδιών που φοιτούν χρόνια σε ελληνικά σχολεία και παρ' όλα αυτά δεν έχουν αποκτήσει ελληνική υπηκοότητα και αφετέρου παραβλέπουν το γεγονός ότι ο νόμος διασφαλίζει την αξιοκρατική επιλογή των υποψηφίων, καθώς αναφέρει εναργώς ότι κριτήριο εισαγωγής των υποψηφίων είναι ο μέσος γενικός βαθμός απόλυσης από το Λύκειο.

Στις 18/09 κατέθεσα στη γραμματεία της Ιατρικής Σχολής Αθηνών αίτηση για καθ' υπέρβαση εγγραφή μαζί με όλα τα απαραίτητα δικαιολογητικά με αριθμό πρωτοκόλλου 360.

Την ίδια μέρα ανέφερα γραπτώς την κατάσταση ως είχε στο Συνήγορο του Πολίτη. Πλέον, τη διαμεσολάβηση στους αρμόδιους κρατικούς φορείς έχει αναλάβει δικηγόρος της ανεξάρτητης αυτής αρχής, ο οποίος, μάλιστα, προ ολίγων ημερών, με ενημέρωσε ότι έχει κατατεθεί ερώτημα στο νομικό σύμβουλο του Υπουργείου αναφορικά με τη δυνατότητα εγγραφής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση των υπηκόων τρίτων χωρών, οι οποίοι πάσχουν απ' τις προβλεπόμενες παθήσεις.


Αυτή τη στιγμή, λοιπόν, βρίσκομαι μετέωρη εν αναμονή της έγγραφης απάντησης στην αίτηση που κατέθεσα η οποία, όπως μου είπε η γραμματέας της Ιατρικής Σχολής Αθηνών, έρχεται ούτως ή άλλως κατά τα τέλη Δεκέμβρη.

Συνακόλουθα, οι αρμόδιοι φορείς υποχρεούνται κατά τη γνώμη μου να διευκρινίσουν έγκαιρα τυχόν ασάφειες του νόμου ώστε από εδώ και πέρα αλλοδαποί μαθητές με σοβαρά προβλήματα υγείας να μην αντιμετωπίζονται ως 'μη προνομιούχοι', ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.

Και αφού, λοιπόν, μέχρι σήμερα οι αρμόδιοι φορείς αποφεύγουν επιμελώς να δώσουν μια επίσημη υπεύθυνη απάντηση παίρνω το θάρρος να θέσω ευθέως το εξής ερώτημα στους επικεφαλής του Υπουργείου:

«Ποιά νομική διάταξη στερεί το δικαίωμα αξιοποίησης του νόμου 3794, ΦΕΚ Α 156/4.9.2009 από κατόχους τίτλου απόλυσης απ' το Λύκειο που πάσχουν απ' τις προβλεπόμενες σοβαρές παθήσεις μόνο και μόνο επειδή είναι υπήκοοι πολίτες τρίτων χωρών;»

www.tvxs.gr 

Ας δούμε και τι αναφέρεται στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΩΣ, ΦΕΚ Τεύχος Α 156/04-09-2009

Εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση ατόμων που

πάσχουν από σοβαρές παθήσεις

1. Οι υποψήφιοι των παρακάτω αναφερόμενων κα

τηγοριών εισάγονται χωρίς εξετάσεις στα Ανώτατα

Εκπαιδευτικά Ιδρύματα (A.E.I.) Πανεπιστημιακής και

Τεχνολογικής Κατεύθυνσης πλην του Τμήματος Εικα

στικών Τεχνών της Α.Σ.Κ.Τ. Αθήνας και των Τμημάτων

Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών των Πανεπιστη

μίων Θεσσαλονίκης και Δυτικής Μακεδονίας καθ’ υπέρ

βαση του αριθμού εισακτέων σε ποσοστό 5% εφόσον

είναι κάτοχοι τίτλου απόλυσης από Λύκειο ή αντίστοιχο

Σχολείο της ημεδαπής ή αλλοδαπής ( ακολουθεί μακρύς κατάλογος με τις παθήσεις που εμπίπτουν στο νόμο ).

2. Οι πάσχοντες από τις αναφερόμενες παθήσεις δεν

εισάγονται σε Τμήματα στα οποία λόγω της φύσης της

επιστήμης είναι δυσχερής γι’ αυτούς η παρακολούθηση

σύμφωνα με αιτιολογημένη απόφαση του τμήματος, που

εγκρίνεται από τη σύγκλητο και ανακοινώνεται πριν από

την έναρξη του ακαδημαϊκού έτους για το οποίο γίνεται

η επιλογή. Ειδικά για το ακαδημαϊκό έτος 2009−2010 οι

σχετικές αποφάσεις πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί έως

30 Σεπτεμβρίου 2009.

3. Σε περίπτωση που ο αριθμός των αιτήσεων για κάθε

Τμήμα είναι μεγαλύτερος από τον αριθμό των θέσεων

που αντιστοιχούν στο ποσοστό 5%, η εισαγωγή γίνεται

με κριτήριο το μέσο γενικό βαθμό απόλυσης από το Λύ

κειο κατά φθίνουσα σειρά βαθμολογίας. Σε περίπτωση

ισοβαθμίας προηγούνται οι υποψήφιοι που έχουν προ

γενέστερη σειρά προτίμησης και σε περίπτωση ίδιας

προτίμησης για το συγκεκριμένο τμήμα προηγούνται

οι μεγαλύτεροι σε ηλικία με βάση το έτος γέννησής

τους. Αν ταυτίζεται και το έτος γέννησης εισάγονται

ως υπεράριθμοι.

4. Με απόφαση του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και

Θρησκευμάτων καθορίζονται τα δικαιολογητικά, ο τό−

πος, ο χρόνος και τρόπος υποβολής τους, τα αναγκαία

συλλογικά όργανα για τον έλεγχο των δικαιολογητικών

και την έκδοση των αποτελεσμάτων εισαγωγής και κάθε

άλλη αναγκαία λεπτομέρεια που είναι απαραίτητη για

την ολοκλήρωση της διαδικασίας επιλογής και εγγρα−

φής των εισαγομένων στα Α.Ε.Ι.. Με κοινή απόφαση των

Υπουργών Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων και Υγεί−

ας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, η οποία εκδίδεται μετά

από εισήγηση του Κεντρικού Συμβουλίου Υγείας (ΚΕΣΥ),

καθορίζονται ειδικότερα τα όργανα, ο τρόπος και η

διαδικασία διαπίστωσης της πάθησης που δικαιολογεί,

κατά περίπτωση, την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαί−

δευση και κάθε άλλο σχετικό θέμα. Με κοινή απόφαση

των Υπουργών Οικονομίας και Οικονομικών και Εθνικής

Παιδείας και Θρησκευμάτων ορίζεται η αποζημίωση των

μελών των αναγκαίων συλλογικών οργάνων.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Εν ολίγοις προτάθηκε στη μαθήτρια να παραιτηθεί του δικαιώματος που της παρέχει ο νόμος και να συμμετάσχει κανονικά στη διαδικασία των γραπτών εξετάσεων. 

Δυο παιδιά, που μπορεί επί δεκατέσσερα χρόνια να κάθονται στο ίδιο θρανίο, να περνούν μέσα από την ίδια ακριβώς εκπαιδευτική διαδικασία, να βαθμολογούνται με ακριβώς τον ίδιο βαθμό από τους ίδιους καθηγητές και να έχουν την ατυχία να πάσχουν από το ίδιο νόσημα που τα κατατάσσει στην κατηγορία των παιδιών με ειδικές ανάγκες και ικανότητες, έχουν εντελώς διαφορετικές και άνισες ευκαιρίες για την είσοδό τους στην Τριτοβάθμια εκπαίδευση εξαιτίας αποκλειστικά και μόνο της "εθνικότητας" του ωαρίου και του σπερματοζωαρίου που τα έφερε στον κόσμο.

Και όλα αυτά, μέσα στους κόλπους της εκπαίδευσης, που φύσει θα έπρεπε να συνιστά τη μήτρα εξάλειψης ανισοτήτων και ρατσιστικών ροπών.

Θέλω να ελπίζω ότι το ζήτημα προκύπτει λόγω του αγκαθιού της γραφειοκρατίας και μόνο και ότι σύντομα θα δοθεί λύση που δε θα ντροπιάζει την εκπαιδευτική νομοθεσία και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Ανάβαλε για λίγο το θάνατό σου...

..για να σου πω μια ιστορία.






Μια φορά και έναν καιρό κάποιος πήγε στην πόρτα του Αγαπημένου και χτύπησε.
Μια φωνή ακούστηκε από μέσα:
- Ποιος είναι;
Εκείνος απάντησε:
- Εγώ είμαι.
Η φωνή είπε:
- Δεν υπάρχει χώρος για σένα και για μένα
και η πόρτα έκλεισε.
Μετά από ένα χρόνο μόνωσης και στέρησης, επέστρεψε και ξαναχτύπησε.
Μια φωνή από μέσα ρώτησε:
- Ποιος είναι;
Ο άνθρωπος απάντησε:
- Είμαι εσύ!
Τότε η πόρτα άνοιξε γι' αυτόν.




( Τζαλαλουντίν Ρουμί )

Μάγκες Πειραιώτες

Η Π.Α.Ε. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ εκτιμώντας ότι η παράβαση στην οποία υπέπεσε η Π.Α.Ε. Πανσερραϊκός κατά τον χθεσινό αγώνα του Κυπέλλου Ελλάδος αποτελεί ένα στιγμιαίο ανθρώπινο λάθος, αποφάσισε να μην υποβάλλει ένσταση κατά του κύρους του αγώνα.

( από το www.olympiacos.org )

Διότι όση αξία έχει να κερδίζεις άλλη τόση έχει να ξέρεις να χάνεις έντιμα και υπερήφανα.

Και να αποδεικνύεις μικρούς, ασήμαντους και κομπλεξικούς όσους βιάστηκαν να μιλήσουν προβοκατόρικα για χάρτινες προκρίσεις φανατίζοντας το φίλαθλο αίσθημα.

Επιλεκτικές Τρομοκρατίες

Πόσα έκτακτα δελτία ειδήσεων ακόμα;


Η είδηση.
Άγνωστοι , επιβαίνοντες σε δίκυκλο, εξαπολύουν πυρ εναντίον του αστυνομικού τμήματος στην Αγία Παρασκευή. 5 τραυματισμένοι αστυνομικοί- οι δύο βαρύτερα- ένας διερχόμενος πολίτης.ΤΕΛΟΣ.


Δεκάδες ζωντανές συνδέσεις με τα νοσοκομεία, άλλοι τόσοι Σόμπολοι να αερολογούν, να εικάζουν και να προπαγανδίζουν, δηλώσεις πολιτικών, πρησμένα ούμπαλα.


Την ίδια στιγμή, στα ψιλά περνάει η είδηση για τον θάνατο 8 μεταναστών ανοιχτά της Λέσβου - γυναίκες και παιδιά για να είμαστε και ακριβείς, σιγή ιχθύος για τον τραγικό θάνατο του Αλβανού εργάτη στη Θάσο.


Φαίνεται ότι η αξία της ανθρώπινης ζωής μετριέται με διακριτικά, πηλίκια και γαλόνια.
(  δήλωση του  πρόεδρου της Ομοσπονδίας Αστυνομικών Ελλάδος, Γιάννης Μακρή: «δεν χτύπησαν τίποτε παιδιά, αστυνομικούς χτύπησαν. Οι δράστες δεν είναι τρομοκράτες είναι δολοφόνοι. Τα 600.000 ευρώ της επικήρυξης είναι λίγα». )


Τρομοκρατία = η οργανωμένη άσκηση βίας για πολιτικούς λόγους.


Συνεπώς , τρομοκρατικά είναι ΚΑΙ τα εδώ και 2-3 εβδομάδες χτυπήματα των μπάτσων στα Εξάρχεια, τρομοκρατικά ενδεδυμένες είναι οι μαζικές και αδιάκριτες προσαγωγές αμέριμνων πολιτών, τρομοκρατικές είναι και οι εξαγγελίες του Υπουργού για δήθεν εκκαθαρισμό μιας περιοχής που αποτελεί αγκάθι. Αγκάθι στα σχέδια υποταγής της ελεύθερης φωνής στη so-called "κοινωνική συναίνεση" που διόλου συναίνεση δεν είναι και διόλου εκφράζει ολόκληρη την κοινωνία.


Οι μισές αλήθειες είναι ένα έντεχνα καμουφλαρισμένο ψέμα. Είναι ψέμα κατά συνείδηση και ψέμα κατευθυνόμενο.


Και για να μη φανώ ελέφαντας. Το χτύπημα στο μπατσοτμήμα δεν είναι ούτε επαναστατικό, ούτε αγωνιστικό. Δε είναι καν συμβολικό, δεν είναι αποτελεσματικό, δεν προτείνει λύσεις, δε δίνει απαντήσεις. Είναι τρομοκρατικό; Ναι.Είναι επικίνδυνο;Είναι.Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα κλιμακώσει την αστυνομική βία και τα αντίποινα απέναντι σε όποιους θεωρηθούν  μακρινοί συγγενείς των δραστών - διότι οι δράστες δε θα βρεθούν
( καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες ), θα σφίξει τον αστυνομικό κλοιό στα Εξάρχεια, θα δώσει άλλοθι σε αυθαίρετες συλλήψεις, θα συντηρητικοποιήσει την κοινωνία. Εν τέλει, θα λειτουργήσει ως όπλο στα χέρια εκείνων που πιθανόν ήθελε να κλονίσει.


Οι 6 τραυματίες ευτυχώς αναρρώνουν. 
Για τους υπολοίπους δεν είμαι καθόλου σίγουρη.

Νεκρός λιμενεργάτης στη Θάσο ( 26 Οκτωβρίου 2009 )

Τη ζωή του έχασε Αλβανός λιμενεργάτης σήμερα το απόγευμα στη σκάλα Καλιρράχης Θάσου, ο οποίος συνεθλίβη μεταξύ φορτηγού και γερανού κατά τη διάρκεια εργασιών στην χερσαία ζώνη του μικρού λιμανιού.


( www.in.gr )




Άλλο ένα εργατικό "δυστύχημα" το οποίο θα θαφτεί στις μικρές στήλες των εφημερίδων ( πίσω από τα κοσμικά φυσικά ).

Ρέκβιεμ για δύο

Ίπταμαι. 
Εξατμίζομαι από το σώμα μου, ξεκολλάω αργά από το δέρμα μου
και με βλέπω 
με μάτια ορθάνοιχτα από τον φόβο,
με στόμα βουτηγμένο στο ύστατο προσκύνημα,
να κουβαλώ ένα σακάτικο σώμα με δυο κεφάλια.


'Ένα σώμα ξέπνοο, ρημαγμένο, που ζέχνει εγκατάλειψη και δειλία.


Περιφέρω το αξιοθρήνητο κουφάρι του με ευλάβεια
πίσω από τη σκυφτή σκιά μου,
το κοινωνώ στην άρρωστη βροχή,
το εξαγνίζω σε δάκρυα μετάνοιας,
ξεπλένω τη φρίκη του τρικλίζοντας σε δρόμους ιδρωμένους.


Το ακούω να παραδίδεται σπαρακτικά
σκαλίζοντας με αίμα την πρόστυχη ιστορία μου στο χώμα.


Όσα ο φόβος απαρνήθηκε χυδαία,
όσα η ελπίδα ξέσκισε με πείσμα
υποκλίνονται με κατάνυξη μπροστά του.


Ένα σακάτικο σώμα με δυο κεφάλια.
Εσύ το γέννησες 
εγώ το σκυλεύω με μεθυσμένους βηματισμούς.


Και πίσω του μια ανάσταση που φοβήθηκε την πρόωρη άνοιξη.

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 8 και τελος.

8. As you face your fears and insecurities, you will find out what you're really made of.

I've got issues. Trust issues. Control issues. And others, I'm sure, that I've yet to fully discover. I guess I've always known I wasn't perfect. But in more than a decade of marriage, I've been smacked upside the head with the cold, hard evidence.

There were clues when Genoveso and I were dating, especially with the trust thing. Early on, I was supersuspicious of him. He used to say things like, "I'll call you at 8." Then, just to try to trip me up, he'd call at 8. I knew he was up to something, I just couldn't figure out what. The same kinds of experiences followed after the wedding. Except occasionally he would actually mess up. And I had no sense of scale when it came to rating his offenses; everything was a major violation. Whether he teased me about a new haircut or came home late, I seethed for days and even let thoughts of divorce creep into my head. I figured, if he loved me — really and truly — this stuff wouldn't happen.

I'd like to be able to say that this irrational behavior lasted only a few months and I eventually worked it out. Kind of, sort of, is closer to the truth. After years of looking deeply into my soul and talking to good friends and the best sister a girl could ever have, I've come to recognize certain things about myself. Not to get all Dr. Phil about it, but I've had to examine my history with an emotionally distant dad and a strong-willed mom and face up to all the ways, both good and bad, that those relationships have affected how I approach my marriage.

I still struggle as a work in progress. But I am completely clear in the knowledge that many of the deepest frustrations in your relationship are an opportunity for you to confront yourself. That can be difficult to accept — after all, it's so much more comforting to keep a running tab of your hubby's deficits and tell yourself that his failings are the only thing standing between you and a better marriage. But if you let it, this bumpy journey toward self-awareness can be one of the more fulfilling rewards of a committed, long-term relationship — you'll learn to love your quirks and be compassionate toward yourself, just as you're learning to do with him.

That's the strange beauty of marriage: It's full of hard times and hard lessons that no one can ever prepare you for. But in the end, those are the things that give richness to your life together — and make your love even deeper and stronger than when it began. 


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Αυτογνωσία. Επίπονη διαδικασία. Θα μοσχοβολήσει το κορμάκι σου. Χωρίς πολλά λόγια.


-----------------------------------------------------


Διαβάζοντας όλα αυτά, ίσως να αρχίσεις και εσύ να σκέφτεσαι ότι ο χορός του Ζαλόγγου δεν είναι διόλου δυσκολότερος από τα βήματα του Ησαϊα.
Αλλά γα να σοβαρευτώ, δεν ξέρω κανέναν που να πέθανε από γάμο. Αντιθέτως ξέρω πολλούς που πεθαίνουν καθημερινά από μοναξιά και ανασφάλεια και κυνηγούν τη σκιά τους.
Το "ποτέ" και το "πάντα" δεν είναι παρά μικρές στιγμές υπέρβασης του εαυτού.


Τελικά το πρόβλημά μας είναι ότι σκεφτόμαστε πολύ και αναλύουμε τη ζωή αντί να τη ζούμε.
Και σκέφτομαι πολύ τελευταία.
Και μοιραία μου ήρθαν στο μυαλό τα λόγια του Χατζιδάκι.
"Oποιος χαϊδεύει το πέος του δεν πάει να πει πως κατ’ ανάγκην αυνανίζεται. Μπορεί και να σκέφτεται. Αλλά, κι όποιος πάλι χαϊδεύει το πέος του δεν σημαίνει πως σκέφτεται. Μπορεί, και μάλλον, αυνανίζεται."
Και δε θέλω να μαλακίζομαι άλλο. Και όχι, το ότι δεν έχω πέος δεν είναι δικαιολογία.


Μπορεί να ξέσκισα λιγάκι μια πραγματικότητα που για πολλούς είναι η πεμπτουσία της ζωής. Αλλά αν δεν κάνεις τη σοβαρότητα ένα μεγάλο αστείο, θα σε καταπιεί.

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 7

7. You'll realize that you can only change yourself.

Ever seen the '80s sci-fi cult classic Making Mr. Right? When the stylish heroine, played by Ann Magnuson, is hired to teach a robot how to act like a human, she seizes the chance to create a perfect guy. A hotshot commercial whiz, she uses her marketing prowess to shape John Malkovich's android character into her personal version of the ideal man — sensitive, eager to please, and willing to listen.

There is a bit of that makeover fantasy in all of us — something that makes us believe we can change the person we love, make him just a little bit closer to perfect. We may use support and empathy or shouts and ultimatums, but with dogged conviction we take on this huge responsibility, convinced we're doing the right thing.Whatever our motives, the effort is exhausting. Transforming a full-grown man — stripping him of decades-old habits, beliefs, and idiosyncrasies — is truly an impossible task. And you will come to realize, sooner than later if you're lucky, that it is far easier to change the way you respond to him.

Here's a perfect case in point: "I used to go off on my husband because he didn't empty the sink trap when he cleaned the kitchen," says Kimberly Seals Allers, 36, of Bay Shore, NY. "It got me nowhere; my rants only made him resentful. Now I come home and when the kitchen looks clean, I'm like, 'Cool, now all I have to do is empty the sink trap.'" 




~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Και δεν εννοεί μόνο εξωτερικά. Που στάνταρτ θα έχεις τσιμπήσει μερικά κιλά και θα αρχίσεις να φέρνεις όλο και πιο πολύ στα μάνα σου ( ή τη μάνα του, ακόμα χειρότερα - ευτυχώς και το οιδιπόδειο, αλλιώς την είχες βαμμένη ).
Και γιατί παρακαλώ να θες να αλλάξεις εκείνον; Δεν τον πήρες με κάρτα αλλαγής, λυπάμαι. ( κόψε τις βότκες, δε με ακούς ).
Τρίζει τα δόντια του όταν κοιμάται; Εσύ δεν το έβρισκες χαριτωμένο;

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 6

6. A great marriage doesn't mean no conflict; it simply means a couple keeps trying to get it right.

Maybe you think that because of my newfound wisdom, Genoveso and I never fight anymore. Ha! As important as it is to strike a balance, it's also important to have a big, fat fight every now and then. Because when you fight, you don't just raise your voices; you raise real — sometimes buried — issues that challenge you to come to a clearer understanding of you, your man, and your relationship. I wouldn't give up our fights for anything in the world, because I know in the end they won't break us; they'll only make us stronger.



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Αγώνας, αγώνας, αγώνας διαρκείας.
Κάτι τέτοιο δλδ

Που είναι και ό,τι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί, μήπως και ξυπνήσει και η λίμπιντό σας 
( όχι, δεν είναι νησάκι του Παγασητικού, ξαναδοκίμασε ) και θυμηθείτε ότι είστε απόγονοι
ζώων.

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 5

5. Getting your way is usually not as important as finding a way to work together.

I can be a bit of a know-it-all. There, I said it. It's really not my intention to be hurtful or brash with people I love. It's just that a lifetime of experience has taught me that in most areas, at most times, I am right about most things. What shocked me several years into my marriage, though, was the realization that the more "right" I was, the more discontented my husband and I were as a couple. See, oddly enough, throughout his life Genoveso has been under the misguided impression that he's right most of the time (go figure!). So we'd lock horns — often. That is, until I learned a few things.
Namely, that when it comes to certain disagreements, there is no right or wrong — there is simply your way of looking at things and your husband's. "I used to be very black-and-white earlier in our marriage," says Lindy Vincent, 38, who lives in Minneapolis. "Now I see that I'm not all right and my husband is not all wrong. There's more gray in life than I thought, and that's taught me patience and the value of compromise."

The more I get to know and appreciate my husband for who he is, the more I respect his positions. That doesn't mean I always agree with him. But I can see the value in striking a balance that satisfies us both. And instead of harping on how wrong he is, I can usually swallow the verbal vitriol and simply say something like, "I see your point" or "I hadn't considered that." After I sincerely acknowledge his view, it seems to become easier for him to hear mine. And because I know I'm being heard, most of the time now, I don't even want to prove how right I am anymore. Funny how that works, isn't it? 



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ακόμα και αν έχεις δίκιο, θα πρέπει να βρεις έναν τρόπο να το κόψεις στη μέση.
Ο εγωισμός και η περηφάνεια σου θα πρέπει να μείνουν στο πατρικό σου ( μαζί με τα λούτρινα, τις φωτογραφίες των πρώην και τα βίντεο από τις διακοπές με τις φίλες σου στην Πάρο-αυτές που ήσασταν διαρκώς μεθυσμένες και καβαλούσατε τα πάντα - και όχι απαραιτήτως δίκυκλα.)
Θα τα υποτάσσεις όλα στο "εμείς" Τι σημαίνει ότι εσύ δεν υποτάσσεσαι; 
Και ξέχνα το, η μαμά σου δεν πρόκειται να σου ρίξει δίκιο. Για την Ελληνίδα μάνα το μόνο χειρότερο από μια ανύπαντρη κόρη, είναι η διαζευγμένη κόρη.

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 4

4. You will go without sex — sometimes for a long time — and that's okay.

There are few men in the Western world sexier than my husband. And I don't say this because I know he may read this article. I've seen women checking him out when they think I'm not looking. (Honestly, ladies, you don't have to sneak a peek. I don't mind if you stare.) That said, there are times that I just don't feel like having sex — often for reasons that have nothing to do with Genoveso. (See? Even his name is sexy.) I can't lie and say this is always okay with him. But the fact is, there are also plenty of nights when he's not in the mood. So maybe a few days go by when we don't do it. And then a few more. And....

Sexless periods are a natural part of married life. A dry spell isn't a sign that you've lost your mojo or that you'll never have sex again. It just means that maybe this week, sleep is more important than sex. (I don't know about you, but between work, 3 a.m. feedings, the PTA, soccer, T-ball, and everything else, I sometimes crave sleep the way a pimply, hormonal adolescent longs to cop a feel.)

And don't kid yourself; no one in America is doing it as often as popular culture would have you believe. Instead of worrying about how much you think you "should" be having sex, keep the focus on figuring out your own rhythm. "I used to think, What's happened to us? We always used to be in the mood," says 35-year-old Kim Henderson of Oakland, CA, who's been married for five years. "Now I know better. Life happens. My husband just started a new job. He has a long commute, and we have two small children. I think we're good."

The key is to make sure that even if you're not doing "it," you're still doing something-touching, kissing, hugging. Personally, my heart gets warm and mushy when my husband rubs my feet after a long, tiring day. He may not be anywhere near my G-spot, but that little bit of touch and attention keeps us connected even when we're not having spine-tingling sex.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ε, όλη τη μέρα ξεκωλιάζεσαι να τον φροντίζεις, να σε γαμήσει και από πάνω;

Άντε και σε πλησιάζει! Αντιλαμβάνεσαι ότι είσαι μακρινός συγγενής του πιγκουίνου ( οι μακρινοί σου πρόγονοι πρέπει να ζούσαν σε ιγκλού ).Συνειδητοποιείς ότι ο πονοκέφαλος δεν είναι και τόσο επώδυνο σύμπτωμα ( θα έκανες τους γιατρούς Βουλγαράκηδες-αν πήγαινες, αλλά που να τολμήσεις, Ασκητή χρειάζεσαι , μπορεί και δικηγόρο. )

Αρχίζεις να μιλάς ακατάπαυστα για την κρίση στην αριστερά, την κάθοδο των Δωριέων και την ταρίχευση στην Αρχαία Αίγυπτο και βρίσκεις τον Πολύδωρα με δερμάτινα πολύ πιο ενδιαφέρον θέαμα και το Σουφλιά τον νέο Έρικ Μπάνα. ( είμαι άρρωστη, το ομολογώ )

Στα 5 λεπτά που ακολουθούν - αν είσαι κωλόφαρδη - έχεις κάνει λίστα με τα ψώνια της επόμενης μέρας, έχεις υπολογίσει την τετραγωνική ρίζα του 6785 και έχεις μετρήσει όλα τα λουλουδάκια στο σεντόνι.Τρεις φορές.

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 3

3. You will sometimes go to bed mad (and maybe even wake up madder).

Whoever decided to tell newlyweds "Never go to bed angry" doesn't know what it's like inside a bedroom where tears and accusations fly as one spouse talks the other into a woozy stupor until night meets the dawn. If this scenario sounds familiar, I've got three words for you: Sleep on it.

You need to calm down. You need to gain perspective. You need to just give it a rest. I've found that an argument of any quality, like a fine wine, needs to breathe. A break in the action will help you figure out whether you're angry, hurt, or both, and then pinpoint the exact source. Maybe the fight that seemed to erupt over the overflowing garbage can is really about feeling underappreciated. Could be you're both stressed out at work and just needed to unload on someone. Taking a break will help you see that, and let go. Or maybe you really do have a legitimate disagreement to work out. Without a time-out, sometimes a perfectly good argument can turn into an endless round of silly back-and-forth, rehashing old and irrelevant transgressions as you get more and more wound up.

Even when you do manage to stay focused and on topic, there are some fights that stubbornly refuse to die by bedtime. And if you stifle your real feelings just to meet some arbitrary deadline, your marriage will surely be the worse for it. "This was a huge lesson for me," says Andrea. "As women we've been trained to make nice. But the whole kiss-and-make-up thing just to keep the peace was eating me up inside. I'd let things build up inside me until I just exploded. Now I wait a while to get hold of myself — let the emotions settle a bit — and state my position. Even if that means reopening the fight the next day.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πώς είσαι όταν έχεις περίοδο; Κάπως έτσι.

Μόνο που πλέον θα έχει περίοδο και αυτός.

Ωτασπίδες απαραίτητες. 

Για να δούμε τη θετική πλευρά όμως, εμπλουτίζεις το λεξιλόγιό σου ( γαϊδουρι, κάργια, ίδια η μάνα σου, πώς στραβώθηκα εγώ και σε πήρα, της θειάς σου, της δικής σου, έχεις κάνει το παιδί σαν τα μούτρα σου, τιμαλάκαείσαι, για να σε πάρω προφανώς είμαι, ξαπλώνω δίπλα σου και νοιώθω σα να μπαίνω σε μπατσικό, κοκ )

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 2

2. You'll work harder than you ever imagined.

Early on, when people say, "Marriage takes work," you assume "work" means being patient when he forgets to put down the toilet seat. In your naiveté, you think that you will struggle to accommodate some annoying habit, like persistent knuckle cracking or flatulence.

If only it were that easy. Human beings, you may have noticed, are not simple creatures. Your man has mysterious, unplumbed depths — and from where he sits, you're pretty complicated, too. You have to learn each other the same way that you once learned earth science or world geography. And getting married doesn't mean you're done — it just means you've advanced to graduate-level studies. That's because every time you think you've mastered the material, he'll change a bit. And so will you. As two people grow and evolve, the real work of marriage is finding a way to relate to and nurture each other in the process.

"It's like losing weight," says Andrea Harden, 45, of Buffalo, NY. "You want it to be a one-time deal. You lost it, now just live. But then you learn it's a lifestyle. That's marriage. The effort is a forever thing." So don't be too hard on yourself — or him — on those days when you feel like you're struggling through remedial math.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Αυτό με το καπάκι βέβαια ποτέ δεν το κατάλαβα. Και είμαι γκουρού του ψυχαναγκασμού.

Η μαθηματική θεωρία λέει ότι όταν κάτι διαιρείται δια του 2, μειώνεται στο μισό.

Η έγγαμη πραγματικότητα λέει ότι διαιρούμενο δια του 2, πολλαπλασιάζεται.

Έχετε δει άντρα να σιδερώνει; ( ο αστικός μύθος λέει ότι υπάρχει. Επίσης υπάρχουν ούφο, ζουν ανάμεσά μας και καπνίζουν Σαντέ. Και ξυρίζουν το στήθος τους. )

"Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα" vol 1

Το παρακάτω μου ήρθε με e-mail ( δεν ξέρω γιατί τελευταία λαμβάνω αλληλογραφία σχετικά με το γάμο, μόνο για τις γεύσεις κουφέτων δεν ενημερώθηκα ακόμα, έχω καβαντζάρει τα 30 για τα καλά αλλά ορκίζομαι θα το τρώω όλο το φαϊ μου και θα κάνω προσευχή πρωί-βράδυ, θα μετριάσω το τσιγάρο και από αλκοόλ θα πίνω μόνο άναμα, μόνο να σταματήσει αυτός ο βομβαρδισμός, είμαι η Γάζα της γαμήλιας προπαγάνδας )


Τι δε μας μαρτύρησε λοιπόν η μαμάκα μας για το χορό του Ησαϊα ( ειδικά αν είσαι άνω των 25, δε θα στο μαρτυρήσει ούτε με φάλαγγα, της έχω ήδη βγάλει τρία δόντια -τραπεζίτες, να μη φαίνεται - και συνεχίζει να το παίζει η Μαρία της σιωπής )




Ένα-ένα μη μας πέσει και βαρύ ( καλού κακού τα Μαλόξ δίπλα )

1. You will look at the person lying next to you and wonder, Is this it? Forever?

When you get married, you think that as long as you pick the right guy — your soul mate — you'll be happy together until death do you part. Then you wake up one day and realize that no matter how great he is, he doesn't make you happy every moment of every day. In fact, some days you might wonder why you were in such a hurry to get married in the first place. You think to yourself, This is so not what I signed up for.

Actually, it is. You just didn't realize it the day you and your guy were cramming wedding cake into each other's faces, clinking champagne glasses, and dancing the Electric Slide. Back then you had no idea that "for better and for worse" doesn't kick in only when life hands you a tragedy. Your relationship mettle is, in fact, most tested on a daily basis, when the utter sameness of day-in/day-out togetherness can sometimes make you want to run for the hills.

That's when the disappointment sneaks in, and maybe even a palpable sense of loneliness and grief. It's not him. It's just you, letting go of that sugarcoated fantasy of marriage that danced in your eyes the day you and your beloved posed in all those soft-focus wedding photos. You're learning that marriage isn't a destination; it's a journey filled with equal parts excitement and tedium.

Waking up from a good dream to face the harsh morning daylight may not seem like a reason to celebrate. But trust me, it is. Because once you let go of all the hokey stories of eternal bliss, you find that the reality of marriage is far richer and more rewarding than you ever could have guessed. Hard, yes. Frustrating, yes. But full of its own powerful, quiet enchantments just the same, and that's better than any fairy tale.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ξυπνάς λοιπόν μια ωραία πρωία και σιχτιρίζες το αλκοολικό σου παρελθόν. Δεν έπρεπε να είχες πιεί τόση βότκα εκείνη τη νύχτα , ήταν και τα φώτα του Λυκαβηττού που σε ζάλιζαν , έδειχνε και γλυκούλης μέσα στην αγωνία του να σε πείσει ότι μαζί του θα φοράς για πάντα το χαζοχαρούμενο χαμόγελο της Καλομοίρας ( τι γίνεται αυτή η ψυχή; ), είχες και την ηχώ της φωνής της μανούλας σου ότι θα μείνεις μαγκούφα και θα ταϊζεις 15 γάτες σπαταλώντας τα λεφτά σου σε μηνύσεις στους γείτονες, άνθρωπος είσαι και μάλιστα κατά βάθος αισθηματίας το είπες το γαμημένο ναι.

Και ήταν ωραία να ξυπνάς με καφέ στο κρεβάτι και φιλιά κάθε πρωί, πόσο δίκιο είχε η μανούλα τελικά και αυτός ένας τζέντλεμαν. Αλλά ποιό είναι αυτό το τέρας που ροχαλίζει δίπλα σου σήμερα το πρωί; Και κυρίως, αυτό το τέρας θα είναι στο κρεβάτι σου για πάντα; ( και κάπως έτσι ξαναπέφτεις στις βότκες, σπουδαία ανακάλυψη, παντρεμένος θα την ανακάλυψε σίγουρα )

Το μαξιλάρι στο πρόσωπο δεν είναι λύση, είσαι ο υπ.αριθμόν ένα ύποπτος. Να τον ταράξεις στα λιπαρά πάλι, επίφοβο.

Φσντάσου να φτάσει 150 κιλά και να μη λέει να ψοφολογήσει. ( το σούμο ως άθλημα έχει λεφτά; )

Κρίση πανικού νούμερο 1.