Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Προεόρτια Ψυχαναγκαστική Ρομποτοποίηση




( η φωτό απαλλοτριώθηκε από Πάτα με χάμω )


Santa Μούτρα μας


Με το κορμί στο αυτοκίνητο να αναθεματίζει που δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος και το πνεύμα να βουλιάζει ακόμα κάτω από παχιές κουβέρτες, ανοίγω το ραδιόφωνο. Πρωινή ιεροτελεστία. Να ακούω ειδήσεις και σχόλια και να απαντώ σε αθέατους προβοκάτοΥρες σε διάλεκτο πασαλιμανιώτικη.
Διάλειμμα για διαφημίσεις, κάποιος νοσταλγός των Wham αποφάσισε ότι δεν έχουμε εμπεδώσει ακόμα τον ερωτικό τράκο του George Michael τα Χριστούγεννα του 1983. Ακόμα και αν υπάρχει κάποιος που δε γνωρίζει τον νταλκά του Ρωμαίου για τη δεσποινίδα Καπουλέτου, είμαι βέβαιη ότι δεν υπάρχει ουδείς που δεν έχει εντρυφήσει στην προδοσία της Χριστουγεννιάτικης αγαπημένης του Τζωρτζ. Για μια ξεπέτα υποφέρουν εκατομμύρια ζευγάρια αυτιά κάθε Δεκέμβρη. Αν δεν την χαστούκισε ο Τζωρτζ, θα τη μπούφλιζα ευχαρίστως, μου γάνωσε τα αυτιά πλέον. Χρονιάρες μέρες όμως - ηλιθιότατη φράση, ούτε λόγος-δε θα τα βάλω με μια κυρία που πλέον θα έχει πατσουρέψει και θα σκέφτεται περισσότερο τη σταυροβελονιά και πρωτότυπες συνταγές για κανελλόνια από ένα χριστουγεννιάτικο γαμήσι. Που μεταξύ μας, αν ήξερε τι θα κόστιζε το one night stand της στην ανθρωπότητα, θα τον είχε κουκουλωθεί.


Ε, αυτό το τραγούδι σηματοδοτεί την έλευση των Χριστουγέννων, κάτι σαν κωδικοποιημένο σύνθημα των καλικάντζαρων να ανέβουν στη γη να δουν τα χάλια μας. Ήρθε αγέρωχη και η προεόρτια μου κατάθλιψη και κάτι νεύρα που αν δεν είχα τελέσει 17 χρόνια ως γυναίκα με μηνιαίες "δύσκολες μέρες" θα ορκιζόμουν ότι δεν είναι ανθρώπινα.


Το θεματάκι με τα Χριστούγεννα ξεκινά σχεδόν 30 χρόνια πριν. Με τον ευτραφή γεράκο που ντύνεται σα χουλιγκάνι της Επτά-εξυπακούεται κομπάρσος του Τσουκαλά- έχει ταυτιστεί η πρώτη πράξη συμβιβασμού της ζωής μου. Παραμονές Πρωτοχρονιάς θυσίασα την πιπίλα μου για μια κούκλα. Ήμουν 1μιση έτους, όταν η μητέρα μου είχε τη φαεινή ιδέα να με καβλώσει με μια κούκλα-επικείμενο δώρο του Αϊ Βασίλη - με τον όρο να του χαρίσω τις πιπίλες μου. Ναι, όλες. Και τις εφεδρικές. Με τις πιπίλες είχα αναπτύξει μια φροϋδική σχέση καθίζησης στο στοματικό στάδιο ανάπτυξης και ως συνήθεια σεξουαλική δεν ήμουν διατεθειμένη να τη χαραμίσω. Αλλά η κούκλα ήταν όμορφη, ο Αϊ Βασίλης φαινόταν πολύ γλυκούλης για να του σνομπάρεις το δώρο και μόλις αντίκρυσα την κούκλα πήρα φόρα και πέταξα τις πιπίλες στην αυλή, μέτρα μακριά - ίσως αυτό να ήταν σημάδι να ασχοληθώ με τον ακοντισμό , τελικά με κέρδισε η ( παρα )νόηση - φωνάζοντας "Πάρ'τες". Νύχτα τραγωδία ακολούθησε, καθώς για πρώτο βράδυ δε βίωνα έναν πρώιμο στοματικό έρωτα και έμεινα να τραγουδώ αυτοσχέδια τραγούδια-παράφωνα πάντα - με τον εκπληκτικό στίχο "πιπιλα-πιπίλα μου". Μεγάλο πείσμα, η μάνα μου ήρθε να μου προσφέρει το αντικείμενο του πόθου μου-χωρίς να μου πάρει την κούκλα- αλλά αρνήθηκα στωικά επιμένοντας να τους βασανίζω με τις τραγουδιστές παραφωνίες μου.


Κάπου εκεί νομίζω πήρα και την πρώτη απογοήτευση από άντρα. Τον Άγιο φυσικά. Συνειδητοποίησα ότι κανείς δε θα σου προσφέρει αυτό που λαχταράς χωρίς ανταλλάγματα. Και συνήθως το αντάλλαγμα είναι πολυτιμότερο του δώρου. Ένα γρήγορο γαμήσι την ώρα που εσύ θες να κοιμηθείς, βραδιές μπάλας παύλα μπυροποτείας, νύχτες κρεβατομουρμούρας και σκηνών ζηλοτυπίας, αποστέρηση της ελευθερίας σου. Τελεία εδώ.
Κάπως έτσι κύλησαν και τα πρώτα παιδικά μου χρόνια. Με τον Άγιο Βασίλη και εμένα ΄να τραβιόμαστε σε μια παράξενη σχέση πάθους, μίσους και ανταλλαγών.


Αργότερα, όταν αποφάσισα ότι η πλατωνική σχέση με την Άγιο Βασίλη ήταν καταδικασμένη και τον εγκατέλειψα φυλακισμένο σε παιδικές αναμνήσεις, ήρθε άλλο μαρτύριο. Η έλευση των Χριστουγέννων σηματοδοτούσε τη συγκέντρωση όλης της φαμίλιας στο χωριό για να τιμήσουμε τις παραδόσεις. Επί μια εβδομάδα συμβίωνα με ανθρώπους που έμοιαζαν να έχουν κατέβει από άλλο πλανήτη-απολίτιστο- και που στην πλειοψηφία τους δε συμπαθούσα. Ανεξέλεγκτα τσιμπήματα στα μάγουλα με τη σπαστική κίνηση δεξιά-αριστερά, πιθανόν έλεγχαν αν ήταν αρκετά ανθεκτικό το δέρμα μου και την πρωτότυπη ατάκα "μα πως μεγάλωσες έτσι;" Μέσα σε ένα χρόνο που είχαν να με δουν είχαν την απαίτηση να παραμένω η ίδια, διαρκώς κάτω του μέτρου.
Το μόνο που έσωζε την κατάσταση ήταν το γεγονός ότι δεν είχαμε σχολείο. Χίλιες φορές οι τσιμπομάγουλοι από τις Μελέτες Περιβάλλοντος και τα Θρησκευτικά.


Δεν ξέρω αν πρέπει να το αποδώσω στις παιδικές μου αναμνήσεις, αλλά ακόμα την περίοδο των γιορτών μεταμορφώνομαι σε Σύλβια Πλαθ. 
Διατηρώ ακόμα μια ιδιάζουσα σχέση κατάθλιψης με την εορταστική περίοδο. Με το που δω τα πρώτα λαμπιόνια, αιματώνεται άγρια το κεφάλι μου. Κυρίως όταν αυτά τα λαμπιόνια τραγουδάνε κ όλας. Το καθένα το δικό του νταλκά. Δεξιά η " άγια νύχτα" , αριστερά ο "μικρός τυμπανιστής" και ολούθε ένα κρεσέντο τσιριχτών ήχων.
Ολόκληρες γειτονιές επιδίδονται σε άτυπους διαγωνισμούς μεταμόρφωσης των σπιτιών σε φάτνες. Λαμπιόνια κάθε χρώματος, αναρριχόμενοι άγιοι βασίληδες, φωσφορίζοντα στολίδια, ρόδια, πέταλα, κερατοφόροι τάρανδοι και ότι προστάζει η βιομηχανία του κιτς. Και μπάλες σε δέντρα. Από αυτές που τις πιάνεις και γεμίζουν τα χέρια σου γκλίττερ, τα τινάζεις και γεμίζεις το χαλί, μετά σκουπίζεις 3 μέρες για να απαλλαγείς από αυτά, σκορπίζονται στον αέρα και κάθονται πάνω στην κούτρα του καλού σου που για μερικές μέρες αρχίζει και μοιάζει φριχτά στο Φλωρινιώτη, γυρίζει αυτός με νεύρα από το γραφείο γιατί γελούν οι συνάδελφοί του με τον απαστράπτων καρίτζαφλο-προφανώς αρνούνται να κοιταχτούν και οι ίδιοι στον καθρέφτη - και καταλήγετε σε ωραιότατο χριστουγεννιάτικο καβγά. 


Κατόπιν έρχεται η ώρα που ο 13ος μισθός σου βαραίνει πολύ τις τσέπες και κατεβαίνεις στο κέντρο να απαλλαγείς από αυτόν. Και μόλις φτάνεις, νομίζεις ότι ζεις σε ταινία Χάρρυ Πόττερ. Ζογκλέρ, άνθρωποι βαμμένοι στο άριο χρώρα να στέκονται ακούνητοι, απεχθείς χριστουγεννιάτικες μελωδίες να ακούγονται από το υπερπέραν χωρίς αυτό να προσδιορίζεται, άγιοι βασίληδες σε κάθε γωνία να σου θυμίζουν τα δώρα που σου είχαν υποσχεθεί και δεν τα έφεραν. Με πανικό τρέχεις να κρυφτείς στο πρώτο πολυκατάστημα-ο πλέον σίγουρος τρόπος να χάσεις τον βαρύ 13ο μισθό- και διαλέγεις δώρα για το ρεβεγιόν που θα πας/οργανώσεις , για ανθρώπους που βλέπεις εθιμοτυπικά για το καλό. Τα δώρα στις γιορτές είναι επιβεβλημένα.Το δώρο δεν είναι προσφορά, δεν είναι κίνηση αγάπης, ούτε αυθόρμητη εκδήλωση αυτής, είναι έθιμο. Δώρα κάνεις Χριστούγεννα, Πάσχα, σε γιορτές και γενέθλια και συνήθως καταλήγεις σε κάτι εντυπωσιακό που διόλου δεν ταιριάζει στον λήπτη του αλλά το γεγονός ότι κάπου κατέληξες, σε ανακουφίζει από τον πονοκέφαλο του διλήμματος. 
Σε μια τέτοια απέλπιδα εξόρμηση κατέληξα πρόπερσυ να αγοράζω στέμμα-ναι στέμμα- το οποίο και φόρεσα παραμονή Πρωτοχρονιάς ενώ μια χούφτα φίλοι παιδικοί παίζαμε χαρτιά. Είμαι πεπεισμένη ότι έχασα από το βάρος που ασκούσε το ελιτίστικο αυτό κόσμημα στο κεφάλι μου. 
Καταλήγεις, πληρώνεις-μετά από 1 ώρα ορθοστασία στα ταμεία - τα πολυκαταστήματα αυτές τις μέρες θυμίζουν τη Θύρα 7 του Φλεβάρη του 81. Όποιος πρόλαβε τον Κύριον Οίδε , επιδέξια σπρωξίματα και σεκιούριτυ στις πόρτες μη διαφύγει κανένας εγκλωβισμένος.
Ευτυχώς, οι καλοί σοσιαλιστές αφεντάδες σκέφτονται να καταργήσουν το "δώρο" εορτών και θα γλιτώσουμε από τον βραχνά της κατανάλωσής του.


Και έρχονται οι εορταστικές μέρες. Το πρωί ξυπνάς χαράματα για να ακούσεις Κάλαντα. Που ούτε Κάλαντα είναι, ούτε παιδάκια τα λένε πλέον. Εντεταγμένα και αυτά στη λογική του κέρδους, μετρώνται εισπράξεις. Εξαθλιωμένοι μετανάστες χτυπούν την πόρτα σου για να ξυπνήσουν τις ενοχές σου-αν δε στις νάρκωσαν ολοκληρωτικά τα εκτυφλωτικά λαμπιόνια.Άνθρωποι που επικαλούνται το Χριστουγεννιάτικο πνεύμα αφού η ανθρωπιά χάθηκε πια κάτω από κάτι γαμόχαρτα που αποκαλούμε "χρήμα".


Και φτάνει η εορταστική νύχτα. Η νύχτα του "Σαν" . Σαν γλέντι, Σαν γιορτή, Σαν ευτυχία, Σαν αυθόρμητο, Σαν-τα Κλάους. Αν αρνηθείς να σαρδελοποιηθείς στα μαγαζιά της διασκέδασης-που από καιρό υπερκέρασε την ψυχαγωγία- στα μαγαζιά που το ουίσκι πωλείται σαν πολτοποιημένος χρυσός, αναμένεις μπροστά στην οθόνη τον Δήμαρχο ( με δου κεφαλαίο ) να αποφασίσει ότι μπήκε καινούριος χρόνος και ότι επιβάλλεται να γελάς, κουρδίζεσαι στους ήχους της νέας χρονιάς και να ξεχνάς. Κυρίως να ξεχνάς. Να ξεχνάς τη χρονιά που εξέπνευσε και μαζί της όλα τα λάθη της, όλες τις τραγωδίες, όλες τις κουστωδίες σκανδάλων, όλο το κρίμα τους, όλη τη σιχασιά που τρέφεις. Χαμογέλα στο φακό, η ιστορία της νέας χρονιάς ξεκινά. Ιστορία του εφήμερου, ιστορία της τύφλωσης, ιστορία της συγκάλυψης.




Υ.Γ.
 Πείτε στον πιτσιρικά γνωστής ραδιοφωνικής διαφήμισης ότι ο αριθμός των ημερών για τα Χριστούγεννα έγινε μονοψήφιος.Αλλά πείτε του να μην πέσει στην παγίδα των αριθμών.

8 σχόλια:

Garcia είπε...

γελασα στο σημειο με τις τσιμπιες στα μαγουλακια απο θειους και θειες.
και γω τα ιδια περναγα...
ευτυχως που μεγαλωνοντας σταματησαν αυτα.
βεβαια, οι χαζες και τυπικες συζητησεις συνεχιζονται... το "πως τα πας στο σχολειο?" εδωσε τη θεση του στο "πως παει η δουλεια?"
(απαντηση: ααα! ειμαι τρισευτυχισμενος
που δουλευω και αμοιβομαι με μισθο λιγο πιο πανω απ' το βασικο!)

επισης μισω τα καλαντα.
και ακομη περισσοτερο οταν τα λενε μαντραχαλοι κοντα στα 20...

ΑΛΛΑ για τους Wham και το Last Chistmas θα τσακωθουμε :)
λατρευω τα pop τραγουδια της δεκαετιας του 80.
βατες, φραντζα, eyeliner, μεγαλα σκουλαρικια κλπ κλπ πεθαινω γι αυτα!!!!
τρελαινομαι και για το "Do they know its christams time?" απο την original band Aid του 1984 και φυσικα το "so this Christmas and what have you done" με John & Yoko...
τα τραγουδια λοιπον αυτα, κατα τη γνωμη μου ομορφαινουν τις μερες αυτες.

για να 'μαι ειλικρινης και το στολισμενο δεντρακι δεν με χαλαει καθολου. και ακομη περισσοτερο τα γλυκα που (συντομα) θα φτιαξουν οι αδερφες μου!

ο αγιος βασιλης παντως φερνει και μια μελαγχολια μαζι του...
(σ' εμενα θα μου τη φερει σε λιγες μερες...οπως καθε χρονο!)

και ειναι και αυτο το "σαν" που λες ρε γμτ...
να φορεσω τα καλα μου ρουχα, το καλο μου χαμογελο...

Garcia είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Garcia είπε...

ξεχασα να γραψω στη παραπανω εκθεση μου :D
οτι δεν μ'αρεσουν καθολου οι διαφημισεις των καταστηματων με παιχνιδια.

και να στειλω
πολλα φιλακια στα μαγουλακια!!
(ΟΧΙ ΠΙΑ ΤΣΙΜΠΙΕΣ



There's a world outside your window
And it's a world of dread and fear
Where the only water flowing is the bitter sting of tears
And the Christmas bells that ring there are the clanging
chimes of doom
Well tonight thank God it's them instead of YOU
(Βand Aid 1984)

Μαρια Νικολαου είπε...

Η αληθεια ειναι πως λατρεύω και λατρευα παντα τα Χριστουγεννα ασχετα με τα οποια προβληματα αντιμετώπιζα ή αντιμετωπίζω λογω ηλικιας πια (εννοω μαλλον οικογενεια και διαφορα αλλα)
Τωρα μη μου το χαλατε οσο κι αν ξερω οτι ολα αυτα αληθεύουν

Και μεις απο που θα πιαστουμε για να ομορφηνουμε εστω και λιγο τις μερες μας;
Ελαχιστες ειναι ετσι κι αλλιως

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

konstantine

Τι να κάνω; Είχα πάντοτε προκλητικά μαγουλάκια:P
Υπάρχουν και χειρότερες ερωτήσεις, αν είσαι γυναίκα και έχεις καβαλήσει τα 25.
"Παντρεύτηκες;" "Μα τι περιμένεις;Περνάνε τα χρόνια" "Εσύ πότε θα γίνεις μάνα;"

Τα 80's μου αρέσουν, από νοσταλγική διάθεση. Βάτες όχι όμως, πάντα τις μισούσα, δεν ήμουν και το πρώτο μπόι:D. Αλλά τη φράντζα τη θυμάμαι και γελάω με τα χάλια μου.
Αν ξανακούσω όμως Last Chritmas και Total Eclipse of the Heart θα μου εξοστρακίσω σφαίρα.
Με Samantha Fox πάλι κάνω τρελά κέφια:P

Ευτυχώς τα γλυκά δεν τα γουστάρω γενικώς, πολλώ δε μάλλον τα κουρεμπεδοειδή.

Οι διαφημίσεις είναι σπαστικές αλλά τα παιχνίδια ακόμη τα ζαχαρώνω η παιδούλα.

Φιλί κάτω από γκι

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Μαρία

εγώ πάλι γουστάρω Πάσχα - και όχι δεν είμαι emo:D

Η ζωή μας ομορφαίνει με το περιεχόμενο, όχι με το περιτύλιγμα.

Σας μαύρισα η καθίκω ε;

Garcia είπε...

εγω αντιθετως το πασχα δεν το πολυσυμπαθω...
εχει μια μαυριλα.

εχουμε και κατι γειτονες που βαζουν πρωι-πρωι δημοτικα τραγουδια και ριχνουν βεγγαλικα.

γουστα ομως ειναι αυτα. ;

σε καταλαβαινω γι αυτο που λες σχετικα με τα "ποτε θα γινεις μανα" "να βρεις ενα γαμπρο" πρηζουν και τις αδερφες μου, οι θειες μου...

εμεις τ'αρσενικα ευτυχως δεν αντιμετωπιζουμε τετοια θεματα :D


xxxx

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Εσείς έχετε άλλα του τύπου
"κοίτα μη βρεις καμιά καπάτσα και σε τυλίξει":D

οι μισές μαμαδοθείες όπως καταλαβαίνεις υπονομεύουν τις άλλες μισές

Powered By Blogger