Οι Άγνωστοι-Γνωστοί: Πράξη Τέταρτη

Ο Λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά

22/11/1993

O 26χρονος Δημήτρης Ε. Γλυκογιάννης δέχτηκε μια σφαίρα στην κοιλιά από πυροβολισμό που του έριξε ο αστυφύλακας Λυκογιάννης στη Νέα Χαλκηδόνα. Ο νεαρός -κατάδικος για φόνο σε πολυετή κάθειρξη- είχε δραπετεύσει τον Ιανουάριο του ίδιου έτους και έκτοτε η Αστυνομία τον αναζητούσε. Εκείνο το βράδυ, αστυνομικοί του τμήματος Σεπολίων προσπάθησαν να τον παγιδεύσουν. Ο Γλυκογιάννης προσπάθησε να διαφύγει με αυτοκίνητο, κάνοντας ταυτόχρονα μια «ύποπτη κίνηση». Ο αστυφύλακας Λυκογιάννης εξέλαβε την κίνηση του διωκόμενου ως προσπάθεια να τραβήξει πιστόλι και πυροβόλησε, πετυχαίνοντας τον κατάδικο στην κοιλιά. Ο Γλυκογιάννης επέζησε. Αργότερα αποδείχτηκε ότι δεν οπλοφορούσε.

10/01/1994
O αστυνομικός Ευάγγελος Λαγογιάννης σκοτώνει με 4 σφαίρες πισώπλατα τον 28χρονο μουσικό Θοδωρή Γιάκα, επειδή αρνήθηκε να σταματήσει σε εξακρίβωση στοιχείων και τράπηκε σε φυγή. Ο 28χρονος νέος έκανε τη νυχτερινή βόλτα του στην ερημιά του Μοσχάτου, όταν βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε εποχούμενους οπλοφόρους με πολιτικά που ζήτησαν τα στοιχεία του. Τρομοκρατημένος το έβαλε στα πόδια για να δεχτεί πισώπλατα τέσσερις σφαίρες από τον αρχιφύλακα Ευάγγελο Λαγογιάννη. Αντιμέτωπη με το γεγονός ότι ο αδικοσκοτωμένος δε βαρυνόταν με το παραμικρό αδίκημα, η ηγεσία της αστυνομίας φρόντισε να διαρρεύσει ότι το θύμα «είχε ψυχολογικά προβλήματα».Ο αστυνομικός που κατηγορήθηκε για «ανθρωποκτονία από πρόθεση καθ’υπέρβασιν των ορίων άμυνας» ισχυρίστηκε ότι το θύμα του επιτέθηκε με μαχαίρι, κάτι που δεν επιβεβαιώνεται από κανέναν αυτόπτη μάρτυρα ενώ οι εφημερίδες της εποχής μιλούν για «εν ψυχρώ δολοφονία»( Τον  Θοδωρή τον θυμάμαι. Μου έμαθε να κρατώ την κιθάρα, να τη γραντζουνάω, τις πρώτες νότες. Ιδιαίτερος και ευαίσθητος ήταν. Τρελός όμως όχι )

20/02/1994
Στο χωριό Δαλαμανάρα Άργους, αστυνομικός πυροβόλησε και σκότωσε Αλβανό μετανάστη στη διάρκεια συμπλοκής σε πορτοκαλεώνα. Πλήρωμα περιπολικού ερευνούσε για λαθρομετανάστες στην περιοχή, όταν είδε δύο από αυτούς να τρέχουν. Σύμφωνα με την ανακοίνωση της Αστυνομίας, ο ένας από τους Αλβανούς γύρισε πίσω, έβγαλε ένα μαχαίρι και όρμησε πάνω τους. Ο αστυνομικός Αντώνης Μεζίνης τράβηξε το υπηρεσιακό του πιστόλι και πυροβόλησε μία φορά στο κεφάλι τον Αλβανό, που έπεσε νεκρός.

25/02/1995 
Επεισόδιο με θύμα νεαρό Αλβανό συνέβη στην αγροτική περιοχή Κρανιές της Φλώρινας Ομάδα αστυνομικών του αποσπάσματος Ψαράδων Φλώρινας είχε στήσει ενέδρα σε Αλβανούς μετανάστες. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου σε 18 μετανάστες, ο 18χρονος Άλμπερτ Κούκα έπεσε χτυπημένος θανάσιμα από το περίστροφο ενός αστυνομικού, του Σωκράτη Παπαδόπουλου.

14/01/1996
Ο 40χρονος μουσουλμάνος Λουτφή Οσμαντζέ από την Ξάνθη συνελήφθη μεθυσμένος στο Βύρωνα και μεταφέρθηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο το πρωί με εμετούς και πόνους στο στομάχι, δεν νοσηλεύτηκε, ο εισαγγελέας κατόπιν διατάσσει την κράτησή του και το επόμενο βράδυ τον ανακαλύπτουν νεκρό. Ο ιατροδικαστής Μ. Νόνας διαπίστωσε ότι ο θάνατός του προήλθε από οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου κατά τη διάρκεια ξυλοδαρμού του και η έκθεση αυτοψίας ανέφερε πως έφερε ίχνη ξυλοδαρμού στο κεφάλι και το πρόσωπο.


20/01/1996
Σε αστυνομική επιχείρηση-σκούπα κατά Αλβανών στη Σκάλα Ωρωπού, ο αστυνομικός Διονύσης Καρακαϊδός σκοτώνει έναν Αλβανό μετανάστη. Το όπλο του αστυνομικού «εκπυρσοκροτεί» κατά τη διάρκεια της καταδίωξης του υπόπτου.

Φεβρουάριος 1996
Θάνατος άγνωστης μετανάστριας από σφαίρα αστυνομικού.

Φεβρουάριος 1996
Πάνοπλοι αστυνομικοί πραγματοποιούν έφοδο σε καταυλισμό Τσιγγάνων στον Ασπρόπυργο με δηλωμένο σκοπό την ανεύρεση πέντε ανδρών καταζητούμενων για ποινικά αδικήματα. Άνδρες των ειδικών δυνάμεων έσκισαν σκηνές, απείλησαν με πιστόλια, έβρισαν και χτύπησαν Τσιγγάνους που τους είχαν βάλει να πέσουν μπρούμυτα.

27/03/1996
Ο 37χρονος αστυφύλακας Κ. Παπαδόπουλος πυροβόλησε την 30χρονη φίλη του και μετά αυτοκτόνησε.

03/04/1996
Δύο αστυνομικοί, εκτελώντας υπηρεσία, ενεπλάκησαν σε σοβαρό επεισόδιο, στη Μαγουλέζα - Αττικής, κατά τη διάρκεια του οποίου έγινε χρήση του όπλου από τον έναν, που είχε ως συνέπεια το θανάσιμο τραυματισμό ενός ιδιώτη.


06/04/1996
 Δολοφονείται στη Νίκαια από αστυνομικούς ο 25χρονος Αποστόλης Κεραμιδάς όταν καταδιώχθηκε από τους τελευταίους ενώ επιχειρούσε να ληστέψει σούπερ μάρκετ.

05/06/1996

Ο 26χρονος αστυφύλακας Ηρακλής Νικολόπουλος δολοφόνησε τον Γιώργο Φραγκογιάννη, 37 χρόνων, και τραυμάτισε τον Θεμιστοκλή Καλαποθαράκο, 33 χρόνων, σε νυχτερινό κέντρο του Π. Φαλήρου. «Το 'χα πάρει απόφαση εδώ και ένα χρόνο να τους πυροβολήσω», είπε στους συναδέλφους του όταν συνελήφθη. Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε ισόβια.Το Φεβρουάριο είχε πάρει αναρρωτική άδεια αορίστου διάρκειας καθώς παρουσίασε «ψυχολογικά προβλήματα και συνεχόμενη συναισθηματική διαταραχή». Στις αρχές Νοεμβρίου οδηγήθηκε στο δικαστήριο όπου δήλωσε πως «είχε αποστολή να καθαρίσει την κοινωνία». Καταδικάστηκε σε ισόβια.

14/06/1996
 Για δύο... καρπούζια, ο 58χρονος αγροφύλακας Αθανάσιος Μάτος δολοφόνησε τον 20χρονο Φαντίλ Ναμπούζι στο χωριό Αργυροπούλι της Λάρισας, πυροβολώντας τον με 32άρι περίστροφο στο στήθος.

23/06/1996
Δολοφονείται ο 29χρονος αναρχικός Χριστόφορος Μαρίνος από τις ειδικές δυνάμεις στην καμπίνα 53 του πλοίου «Πήγασος». Εκτελείται από δυνάμεις των ΕΚΑΜ και της αντιτρομοκρατικής με μια σφαίρα στο κεφάλι ενώ οι αρχές διαρρέουν το σενάριο της αυτοκτονίας.

26/06/1996 

Αστυφύλακας στα Γιάννενα σκότωσε τη γυναίκα του και αυτοκτόνησε.

Οι Άγνωστοι-Γνωστοί: Πράξη Τρίτη

Ο Μητσοτάκουλας και οι Οικουμενικές Δολοφονίες   

05 /11/1989

Kοντά στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης, πυροβολήθηκαν από άγνωστο, ο αστυνομικός Βασίλης Τσαλταμπασίδης, 43 χρόνων και η γυναίκα του Μαρία, 36 χρόνων. Tο έγκλημα αποδόθηκε στο «δράκο της Θράκης» και η υπόθεση μπήκε στο αρχείο. Όμως αργότερα άνδρες της Αστυνομίας Καβάλας κατηγορήθηκαν πως έκλεψαν το κυνηγετικό όπλο και με αυτό σκότωσαν τον αστυνομικό και τη γυναίκα του στον Έβρο. Οι συγγενείς του θύματος είχαν εκφράσει υπόνοιες ότι τον δολοφόνησαν έμποροι ναρκωτικών και όχι ο «δράκος». Ο φερόμενος ως «δράκος» κατήγγειλε τον πρώην αστυνομικό διευθυντή Καβάλας, Νίκο Καραολάνη, που έχει πλέον αποταχθεί από το σώμα λόγω της εμπλοκής σε ροζ μπαλέτα.

08/03/1990

Ο 37χρονος αστυφύλακας Γρηγόρης Σπυράκος πυροβολεί και σκοτώνει τον 15χρονο διαρρήκτη βίντεο κλαμπ, Δημήτρη Κίκερη στην Πρέβεζα. Το θύμα ήταν παγιδευμένο στην τουαλέτα του «βιντεάδικου» που λίγο πριν είχε επιχειρήσει να διαρρήξει. 

10/01/1991

Τότε έγινε η μαζικότερη σφαγή πολιτών από τις δυνάμεις καταστολής. Την επαύριο της δολοφονίας του καθηγητή Τεμπονέρα, μικροεπεισόδια στις παρυφές διαδήλωσης 100.000 ατόμων στην Αθήνα κατέληξαν σε πολύωρες συγκρούσεις χιλιάδων νέων με τα ΜΑΤ. Ένα από τα 4.000 δακρυγόνα που επισήμως ρίχτηκαν κατά των διαδηλωτών προκάλεσε πυρκαγιά στο βιβλιοχαρτοπωλείο Λίβα και στο κτίριο του «Κ. Μαρούση». Νεκροί από ασφυξία ανασύρθηκαν ο 32χρονος επιχειρηματίας Περικλής Ρεπάκης, ο 57χρονος δικηγόρος Μανόλης Κοντόπουλος, ο 59χρονος χρυσοχόος Ιωάννης Νεμετζίδης κι ένα -αγνώστων στοιχείων- νεαρό άτομο. Παρά την ύπαρξη πλήθους επώνυμων μαρτύρων για τα αίτια της πυρκαγιάς, η υπηρεσιακή ΕΔΕ έκλεισε την υπόθεση κάνοντας λόγο για «εμπρησμό του κτιρίου από αναρχικούς». Αργότερα, σύμφωνα με το βούλευμα του συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών (3418/1997), η πυρκαγιά χαρακτηρίστηκε βομβιστική ενέργεια και αποδόθηκε είτε σε ρίψη βόμβας μολότοφ από τους αναρχικούς είτε σε ρίψη δακρυγόνων με ειδικά τουφέκια από τους αστυνομικούς.

 21/01/1991

Ο 25χρονος Τούρκος πρόσφυγας Σουλεϊμάν Ακιάρ συλλαμβάνεται στην Αθήνα με την κατηγορία της διακίνησης ναρκωτικών. Σακατεμένος από τα βασανιστήρια, μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ όπου ξεψύχησε στις 29 Ιανουαρίου. Τον άγριο βασανισμό του θύματος από τους αστυνομικούς της Δίωξης Ναρκωτικών επιβεβαίωσε ο ιατροδικαστής Μπεναρδής, ωστόσο η μήνυση που έγινε μπήκε στο αρχείο.

16 /05/ 1992

Ο αστυφύλακας Σεραφείμ Σταθογιάννης πυροβόλησε και σκότωσε τον 41χρονο Νικόλαο Σιακαπέτη, ιδιοκτήτη μπαρ, ύστερα από συμπλοκή.Δε διώκεται.

13/04/1993
Ο αρχιφύλακας Ηλίας Σταματόπουλος σκότωσε εν ψυχρώ τον 25άχρονο σερβιτόρο Γιάννη Τζίτζη σε μπαρ στον Πόρο και τραυμάτισε βαριά τον 40χρονο σερβιτόρο Τάσο Σωτηράκη. Σημειώνεται ότι ο Σταματόπουλος στο παρελθόν είχε παραπεφθεί στο πειθαρχικό συμβούλιο του Σώματος για άλλα παραπτώματα.

12/09/1993 

Νεαρός Αλβανός στη Βέροια, ο οποίος σύμφωνα με καταγγελία προσπαθούσε να διαρρήξει δυο αυτοκίνητα, έπεσε νεκρός από σφαίρα του ανθυπαστυνόμου Αντώνη Δελλά.

07/10/993 
Στην Πύλο αστυνομικοί θεωρούν ότι δυο πολίτες κινούνται ύποπτα, τους κάνουν σήμα, εκείνοι δεν σταματούν και ο αστυφύλακας Γ. Καράμπελας ξαφνικά... παραπατά κι όπως υποστηρίζει, άθελά του, τραβά τη σκανδάλη. Η σφαίρα καταλήγει στο κρανίο του 33χρονου Αναστ. Κωσταράκη που μένει στον τόπο.

OI ΓΙΟΙ ΤΟΥ ΤΖΩΝ ΓΟΥΕΗΝ

Οι Άγνωστοι - Γνωστοί : Πράξη Δεύτερη

Εδώ και τώρα αλλαγή

15/05/1985

Σε τυχαίο αστυνομικό έλεγχο ο Χρήστος Τσουτσουβής δεν υπάκουσε, τράβηξε όπλο, σκότωσε τρεις αστυνομικούς αλλά σκοτώθηκε κι ο ίδιος! (ένα μεμονωμένο περιστατικό που οι αρχές προτίμησαν να διαρρεύσουν πως ο Τσουτσουβής δεν ήταν μόνος του και ο σύντροφός του τον αποτελείωσε όταν είδε πως είχε τραυματιστεί)

15/08/1985

Ο αστυνομικός Νίκος Σταθόπουλος πυροβολεί από περιπολικό και σκοτώνει την Αμερικανίδα Κάθριν Τζον Μπουλ, μετά την άρνηση της τελευταίας να γίνει έλεγχος στο αυτοκίνητό της. Η κοπέλα ήταν 22 ετών και όπως διαπιστώθηκε εκ των υστέρων δεν υπήρχε κάτι ύποπτο στο αυτοκίνητό.

17/11/1985 

Στις 17 Νοεμβρίου 1985 ο 15χρονος Μιχάλης Καλτεζάς λίγες ώρες μετά την πορεία για την επέτειο του Πολυτεχνείου πέφτει νεκρός στη Στουρνάρη από σφαίρα στο πίσω μέρος της κεφαλής του από τον αστυνομικό Αθ. Μελίστα. Ο Μελίστας, επίλεκτος σκοπευτής του «σώματος», πυροβόλησε το νεαρό στα Εξάρχεια, καθώς αυτός έτρεχε μαζί με άλλους διαδηλωτές για να διαφύγουν. Συγκεκριμένα, πυροβόλησε πισώπλατα τον 15χρονο μαθητή, πετυχαίνοντάς τον στο πίσω μέρος του κεφαλιού. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος .Ήταν το αποκορύφωμα ενός χρόνου βίαιων «επιχειρήσεων αρετής». Οι παραιτήσεις των προϊσταμένων του Υπουργείου Δημ. Τάξεως Τσούρα και Κουτσόγιωργα δεν έγιναν δεκτές, τα ΜΑΤ εισέβαλαν στο Χημείο συλλαμβάνοντας 37 νέους που διαμαρτύρονταν για τη δολοφονία Καλτεζά και το κέντρο της Αθήνας έζησε άγριες ώρες - με χιλιάδες αγανακτισμένους διαδηλωτές, κατάληψη του ΕΜΠ και κοινό αγώνα «αγανακτισμένων πολιτών» της ΠΑΣΚΕ με φασιστικές ομάδες κατά της «αναρχίας». Καταδικασμένος πρωτόδικα σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση (με ανασταλτικό χαρακτήρα), ο Μελίστας θα αθωωθεί στις 25/1/1990 από το Εφετείο, καθώς του αναγνωρίστηκε ως ελαφρυντικό το ότι ήταν «εν βρασμώ ψυχής».Συνήγορός του δολοφόνου ο συνήθης διαπλεκόμενος Λυκουρέζος.

09/02/1986 
Ο 17χρονος Μανώλης Κανδονολέων, επιβάτης σε κλεμμένο αυτοκίνητο, πυροβολήθηκε στο κεφάλι από τρεις αστυνομικούς έπειτα από καταδίωξη. Τα ονόματα των δραστών δεν έγιναν ποτέ γνωστά και δεν επακολούθησε δίκη. 

03/09/1986
 Ο Αγγελος Μαυροειδής, 60 ετών, εργάτης της ΕΔΟΚ-ΕΤΕΡ, πραγματοποιούσε μαζί με 650 συναδέλφους του καθιστική διαμαρτυρία έξω από το υπουργείο Βιομηχανίας, ύστερα από άρνηση της τότε υφυπουργού Βάσως Παπανδρέου να τους δεχτεί για το θέμα της μη καταβολής δεδουλευμένων τους. Αστυνομικοί τούς απώθησαν βίαια, με αποτέλεσμα το σοβαρό τραυματισμό του. Πέθανε από μετατραυματική επιπλοκή στο ΚΑΤ λίγες μέρες μετά., στις 12 του ίδιου μήνα.

04/01/1987
 Ο αστυνομικός της Ασφάλειας Παντελής Χατζής σκότωσε, ύστερα από λογομαχία, τον 19χρονο Λουκά Γράψα. 

01/10/1987
Ο κυνηγημένος Μιχάλης Πρέκας βγήκε ένοπλος και ακάλυπτος σε μπαλκόνι στην Καλογρέζα και πυροβόλησε στον αέρα. Το όπλο του ήταν στραμμένο προς τα πάνω συνεχώς. Δέχτηκε καταιγισμό πυρών και έπεσε αιμόφυρτος. Ο ένας από τους δύο μπάτσους των ΕΚΑΜ, που δολοφόνησαν τον Πρέκα, Νικόλαος Αργύρης, μετατέθηκε αργότερα στη φρουρά του Μητσοτάκη και συνελήφθη για εμπόριο όπλων. Σήμερα εικάζεται πως δουλεύει σαν σύμβουλος του δημάρχου Αγ. Βαρβάρας.

Η στιγμή της οριακής κρίσης έρχεται σε τυχαίο χρόνο το 1987 . Δυο συναγωνιστές , ο Μιχάλης Πρέκας και ο Χριστόφορος Μαρίνος, μια νύχτα στην Καλογρέζα , αντιλαμβανόμενοι ότι εγκλωβίζονται από αστυνομικές δυνάμεις που καταφθάνουν στην περιοχή μετά από τηλεφώνημα αγνώστου ρουφιάνου , ο οποίος ενημερώνει για απόπειρα απαλλοτρίωσης σε κρατικό αυτοκίνητο που διαθέτει ασύρματο , αποφασίζουν να μπουν σε ένα διαμέρισμα , παρόντων των κατοίκων του. Ο τρίτος , ο Κλέαρχος Σμυρναίος , κρύβεται άοπλος κάτω από ένα αυτοκίνητο , όπου και τον βρήκαν οι μπάτσοι αργότερα . Οι δυο καταδιωκόμενοι αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους που συνάντησαν διαλλακτικά , ελπίζοντας στην κατανόηση τους ˙ δεν τους συμπεριφέρονται σαν σε ομήρους , δεν έχουν ούτε τα πρόσωπα τους καλυμμένα . Ο πατέρας της οικογένειας του διαμερίσματος αφήνει τα παιδιά του και την γυναίκα του μαζί με τους οπλισμένους αναρχικούς και με το πρόσχημα ότι θα προετοίμαζε το αυτοκίνητο του για να τους φυγαδεύσει ειδοποιεί την αστυνομία . Ο Μαρίνος και ο Πρέκας περικυκλώνονται από δολοφόνους της ‹‹ειδικής κατασταλτικής αντιτρομοκρατικής μονάδας›› οι οποίοι έχουν πολιτική εντολή να τους εκτελέσουν στην πρώτη ευκαιρία . Ο Μιχάλης Πρέκας διαισθανόμενος την οριακότητα του διακυβεύματος αρνείται να παραδοθεί και αφού έχουν προστρέξει οι τηλεοπτικοί σταθμοί , τους οποίους και ο ίδιος έχει καλέσει μέσα από το διαμέρισμα ‹‹για να δουν όλοι πως πεθαίνουν οι αναρχικοί›› , κάνει την τελευταία συμβολική κίνηση του , εξέρχεται σε ένα μπαλκόνι κι εκεί τον εκτελούν . Μετά ο Χριστόφορος παραδίνεται.

( από τη γκιλλοτίνα )

14/6/1988
 Ο αστυνομικός Θωμάς Μακρής δολοφονεί με το περίστροφό του τον Νίκο Παπαγγελάκη μέσα σε ουζερί, ύστερα από μεταξύ τους παρεξήγηση. 

Οι Άγνωστοι-Γνωστοί: Πράξη Πρώτη

Η εκ δεξιών αποκατάσταση της Δημοκρατίας και οι μεταπολιτευτικές δολοφονίες με κρατική στολή

30/04/1976:

Ο Σιδερής Ισιδωρόπουλος,16 ετών, μαθητής και μέλος της αριστερής οργάνωσης «Κ.Ο. Μαχητής», κόλλαγε αφίσες στην πλατεία Κοτζιά για τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς, όταν κατέφθασαν τα αστυνομικά όργανα για συλλήψεις. Στην προσπάθειά του να ξεφύγει, παρασύρθηκε από διερχόμενο αυτοκίνητο στην Πειραιώς. Η κηδεία του μετατράπηκε σε μαχητική διαδήλωση με κεντρικό σύνθημα «Κάτω η Νέα Τρομοκρατία». 

25/05/1976
Ο τότε υπουργός Απασχόλησης της κυβέρνησης Καραμανλή, ο Κωνσταντίνος Λάσκαρης, με τον περίφημο «αντισυνδικαλιστικό νόμο 330», γίνεται το «κόκκινο πανί» για τους εργαζομένους, οι οποίοι προχωρούν σε κινητοποιήσεις. Στις 25 Μαΐου, κατά τη διάρκεια πανεργατικού συλλαλητηρίου, οι συγκρούσεις πολλαπλασιάστηκαν. Μια «αύρα» (θωρακισμένο αυτοκίνητο καταστολής διαδηλώσεων) της Αστυνομίας, ενώ καταδίωκε διαδηλωτές, σκότωσε μια μικροπωλήτρια, την 67χρονη Αναστασία Τσιβίκα. 

20/10/1977:

O Χρήστος Κασσίμης σκοτώθηκε έξω από το εργοστάσιο της AEG, όπου σκόπευε να τοποθετήσει εμπρηστικές βόμβες. Οι αστυνομικοί ακινητοποίησαν τον Κασσίμη, που κατάφερε όμως να ξεφύγει όταν οι σύντροφοί του έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει. Στο κυνηγητό που ακολούθησε, ο Κασσίμης δέχτηκε πυροβολισμούς και έπεσε νεκρός. Στη δίκη που ακολούθησε οι αστυνομικοί Πλέσσας και Στεργίου που τον καταδίωκαν απαλλάχθηκαν.

11/07/1978:

Ο Βασίλης Τσιρώνης, γιατρός, βρήκε τον θάνατο κατά τη διάρκεια νυχτερινής εισβολής των, νεοσύστατων τότε, Μονάδων Εθνικής Ασφάλειας στο σπίτι του. Ο Τσιρώνης είχε νωρίτερα κηρύξει το διαμέρισμά του «ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος» και κάθε ημέρα έβγαινε στο μπαλκόνι του και με μεγάφωνα ή με έναν φορητό τηλεβόα διάβαζε στο συγκεντρωμένο πλήθος τα «πολεμικά ανακοινωθέντα» του ενάντια στο «κράτος των μαύρων» (εννοώντας των φασιστών). Ο Τσιρώνης έπεσε νεκρός μέσα στο διαμέρισμά του, κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες.Είχε προηγηθεί πολυήμερη καμπάνια της εφημερίδας ‘Το Βήμα’ για την εξουδετέρωσή του και τον τερματισμό της “ατμόσφαιρας ανυπαρξίας του κράτους” που δημιουργούσε η θορυβώδης παρουσία του στη μέση του Π. Φαλήρου.

28/10/1980:
Ο Τάσος Μαγλαρίδης συμμετείχε σε συγκέντρωση αντιστασιακών στη Θεσσαλονίκη, στις 28 Οκτωβρίου 1980. Οταν οι διαδηλωτές επιχείρησαν να παρελάσουν στη Νεάπολη, δέχτηκαν επίθεση της αστυνομίας. Ο 76χρονος, χτυπημένος άσχημα, μεταφέρθηκε στο ΑΧΕΠΑ για να υποκύψει στα τραύματά του ένα μήνα μετά. 

16/11/1980
Επτά χρόνια μετά τη μεγάλη εξέγερση, στις 16 Νοεμβρίου του 1980 οι εορταστικές εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη πορεία. Η κυβερνητική απαγόρευση για πορεία προς την αμερικανική πρεσβεία πυροδότησε τις αντιδράσεις μεγάλης ομάδας διαδηλωτών, η οποία επιχείρησε να σπάσει τον κλοιό των αστυνομικών που είχαν παραταχθεί στη Βασιλίσσης Σοφίας μπροστά στη Βουλή. Τα ΜΑΤ επιτέθηκαν και συνέλαβαν τη Σταματίνα Κανελλοπούλου, 21 χρόνων, εργάτρια, την οποία χτύπησαν -σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής- μέχρι θανάτου. Την απομονώνουν σε βιτρίνα, στη γωνία Βουκουρεστίου και Πανεπιστημίου, και την χτυπούν με κλομπ αλύπητα -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα της εποχής. Με κλομπ συνέτριψαν το κρανίο του 26χρονου Ιάκωβου Κουμή ο οποίος εκπνέει μια εβδομάδα αργότερα στο νοσοκομείο.Η κυβέρνηση περιορίστηκε να εκφράσει την οργή της για τις «οργανωμένες ομάδες αναρχικών και εξτρεμιστικών στοιχείων» που «αμαύρωσαν τη μεγάλη λαϊκή επέτειο και προκάλεσαν βάναυσα τα δημοκρατικά και ειρηνικά αισθήματα του συνόλου του ελληνικού λαού», διευκρινίζοντας απλώς ότι «για τις συνθήκες υπό τις οποίες σημειώθηκε ο θάνατος νεαρής εργάτριας διετάχθησαν διοικητικές ανακρίσεις». Εξίσου διακριτικός απέναντι στην αστυνομική βία υπήρξε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ενώ το σύνολο των ΜΜΕ έσπευσε να ρίξει την ευθύνη της σφαγής στους (μη κατονομαζόμενους) «2.000 προβοκάτορες».Οι δολοφόνοι δεν αναζητήθηκαν ποτέ.

Οι Άγνωστοι - Γνωστοί : Ένα Αστικό Δράμα

Εν όψει της πολυαναμενόμενης δίκης των ένστολων κρατικοδίαιτων δολοφόνων του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου το βράδυ της 6ης Δεκεμβρίου του 2008 στα Εξάρχεια και με νωπές ακόμα τις μνήμες των ανερυθρίαστης αισχρότητας δηλώσεων εκλεγμένων ανευθύνων περί "μεμονωμένου περιστατικού" και "εξοστρακισμού" θα ωφελούσε μια πρόχειρη αναδρομή στη μακρά προϊστορία κρατικών δολοφονιών οι οποίες είτε θάφτηκαν στα νεφελώματα της αστικής δικαιοσύνης, είτε υποβαθμίστηκαν ως παράπλευρες απώλειες στον αγώνα για τη διατήρηση μιας "έννομης τάξης" μιας έννομης τάξης η οποία ωστόσο δε διστάζει να καταφύγει στην ανομία για να διαλύσει τους αόρατους εχθρούς της.

Η λίστα που ακολουθεί, αν και ελλιπής, είναι ενδεικτική της πάγιας διάθεσης της εξουσίας-κάθε μορφής ή απόχρωσης- να περιφρουρεί την αυτοσυντήρησή της κάνοντας χρήση βίας την οποία και νομιμοποιεί ως αιτιολογημένη τακτική εξόντωσης των εχθρών της δημοκρατίας στους οποίους εχθρούς άκριτα και αυτόκλητα κατατάσσει όσους απειλούν-λόγω ή έργω- τη διαιώνισή της άσκησής της.

Οι πληροφορίες προέρχονται από τις σελίδες αντιπληροφόρησης indymedia και indy, από το Αθηναϊκό και το Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και την Ελευθεροτυπία.

Η γράφουσα δεν υιοθετεί απαραίτητα την αθωότητα όλων των θυμάτων απέναντι σε αδικήματα του ποινικού κώδικα, ωστόσο θεωρεί επιβεβλημένη την αναφορά σε όλα τα γνωστά περιστατικά εκκινούμενη από την άποψη ότι εκείνοι που προσυπογράφουν με λόγια και με πράξεις το σύστημα της αστικής δικαιοσύνης, εκβιάζοντάς μας να το ενστερνιστούμε ως το πλέον αψεγάδιαστο, θα έπρεπε τουλάχιστον να σεβαστούν το τεκμήριο αθωότητας των υπόπτων, τεκμήριο που δεν καταρρίπτεται πριν ο ύποπτος οδηγηθεί σε δίκη. Με δεδομένο λοιπόν ότι ο αστυνομικός δεν επέχει θέση δικαστή και δε νομιμοποιείται να αποφασίζει για τη ζωή ή το θάνατο των πολιτών, οι παρακάτω περιπτώσεις ξεπερνούν τα όρια της υπέρβασης καθήκοντος και είτε εμπίπτουν σε περιπτώσεις εγκληματικής αμέλειας είτε αγκαλιάζουν αυτά της ανθρωποκτονίας με ενδεχόμενο δόλο.

Το χέρι του Κορκονέα δεν οπλίστηκε λοιπόν από το άρρωστο μυαλό του αλλά από μια μακρά παράδοση απροκάλυπτης ατιμωρησίας της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, ατιμωρησία που τον επένδυσε με υπεροπτική αίσθηση βεβαιότητας της απαλλαγής του από το αδίκημα.

Ο τίτλος δεν είναι τίποτα άλλο από απλή αντιστροφή της αγαπημένης καραμέλας των ΜΜΕ περί "γνωστών αγνώστων", καραμέλα που αφού έλιωσε από το ενσυνείδητο γλείψιμο έδωσε τη θέση της σταδιακά στους "κουκουλοφόρους" για να αποκτήσουν τελευταία αυτοί ιδεολογικό προσανατολισμό και πολιτική θεώρηση ως "αντιεξουσιαστές" σε μια προσπάθεια τάυτισης του αναρχικού κινήματος με το έγκλημα.

Οι άγνωστοι - γνωστοί των ακόλουθων δημοσιεύσεων κυκλοφορούν πιθανόν αναμεσά μας και απολαμβάνουν την ευυποληψία της κοινωνίας

Ως πρόλογο δανείζομαι το κείμενο όπως αυτό δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΦΙΠΠΕΚ.

"Στο κείμενο αυτό, θα θέλαμε να ασχοληθούμε με ορισμένες από τις μαύρες σελίδες της Ελληνικής Αστυνομίας (ΕΛ.ΑΣ.). Ο ρόλος της αστυνομίας στην Ελλάδα είναι μια αμαρτωλή ιστορία.

Πριν τη μεταπολίτευση, δηλαδή πριν από το 1974, ταυτίστηκε με το παρακράτος, τους τραμπουκισμούς και τις πολυάριθμες διώξεις εις βάρος όσων ήταν ιδεολογικοί αντίπαλοι του καθεστώτος , σε μια εποχή που η έννοια «χωροφύλακας» ήταν συνώνυμη της εξουσίας με τη μορφή της απόλυτης αυθαιρεσίας.

 Μετά την πτώση της χούντας (1974) πολλοί περίμεναν πως η αστυνομία θα άλλαζε προς το καλύτερο και θα έπαυε να πραγματοποιεί διάφορες αυθαιρεσίες. Η επταετής κυβερνητική θητεία της Νέας Δημοκρατίας (1974-1981) απέδειξε ότι κάτι τέτοιο δε συνέβη. Αποκορύφωμα της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας ήταν οι ψυχρές δολοφονίες της Ματίνας Κανελλοπούλου και του Ιάκωβου Κουμή το Νοέμβρη του 1980.

Όταν ανέβηκε στην εξουσία το ΠΑΣΟΚ (1981), η μόνη αλλαγή που έκανε ήταν ότι έβαλε και δικούς του ψηφοφόρους στο σώμα της αστυνομίας. Επί 35 χρόνια, όλες οι κυβερνήσεις «χαϊδεύουν» την αστυνομία, προσφέροντας στα μέλη της ελεύθερο πεδίο για δράση.

 Παράλληλα, το καθεστώς της ατιμωρησίας αποθρασύνει την αστυνομία, επιτρέποντάς της να κάνει όλο και περισσότερα εγκλήματα γνωρίζοντας ότι είναι σχεδόν απίθανο να τιμωρηθεί για αυτά. Αποτέλεσμα; Ένας ατελείωτος κύκλος βίας με πολλά αθώα θύματα. Δεν θα αναφερθούμε καθόλου στα εγκλήματα που έχει διαπράξει η αστυνομία πριν από το 1974, διότι είναι πολυάριθμα και απαιτούνται ατελείωτες σελίδες για την καταγραφή τους. Επίσης δεν θα ασχοληθούμε με όλες τις περιπτώσεις κακομεταχείρισης και ξυλοδαρμού κρατουμένων από αστυνομικούς, ούτε με όλα τα περιστατικά αστυνομικής βαρβαρότητας εις βάρος φοιτητών και συνταξιούχων. Θα ασχοληθούμε κυρίως με δολοφονίες που διέπραξε η αστυνομία την περίοδο της Μεταπολίτευσης, δηλαδή από το 1974 μέχρι σήμερα και για τις οποίες είχε ένα μερίδιο ευθύνης ή ολόκληρη την ευθύνη."

 

αλλά και τον πρόλογο από αντίστοιχο κείμενο της Κάτιας Αντωνιάδη με τίτλο "Όργιο Κρατικής Βίας" όπως αυτό είχε δημοσιευθεί στην Ελευθεροτυπία του Σαββάτου 13 Δεκεμβρίου 2008

"Τον πρώτο που τους φάνηκε ύποπτος για την κλοπή ενός αυτοκινήτου, τον έσπασαν στο ξύλο. Κάποιος άλλος υποδείχθηκε ως πορτοφολάς και εκτελέστηκε. Ενας τρίτος φορούσε... λάθος χρώμα παπούτσια και βρέθηκε πίσω από τα κάγκελα. Ποιος έχει δώσει το δικαίωμα στους αστυνομικούς να ξυλοφορτώνουν, να απειλούν και να σκοτώνουν τους πολίτες; Για την Ιστορία, ο πρώην πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Μητσοτάκης τούς είχε πει κάποτε: «Το κράτος είστε εσείς». Και αυτοί, από τότε, το έδεσαν κόμπο."

Ω έλατο,Ω έλατο, εμένα μου αρέσει το πεύκο

Και όσοι βρίσκεστε σε Χριστουγεννιάτικο μουντ,
δείτε το έστω από τη χιουμοριστική του πλευρά.



Απαλλοτρίωσα την ιδέα του Γαιδουράγκαθου


Και καθώς το έθιμο απαιτεί να ψάλλονται τα κάλαντα στους πολιτικάντηδες
τα Ξωτικά όταν πίνουν ψέλνουν ωραία.


Κακήν ημέραν άρχοντες και αν είναι ο ορισμός σας
Χριστού τερατογέννεση να μπω στ'αρχοντικό σας.
Ψέμα γεννάται σήμερον εν άγνοιας και φόβων
ο βασιλεύς υποκριτών και ποιητής ειδώλων.
Πλήθος κατίνων ψάλλουσι το "δόξα εν υψίστοις"
χοντρούς παπάδες βάλανε σεκιουριτάδες πίστης.
Αυτά τα σπίτια τα ψηλά οι εργάτες να τα πάρουν
και τα μεγάλα αφεντικά στην ψάθα να πεθάνουν.

Άφηνα τους άλλους...

...να μιλούν για μένα.





Είμαι μια δύναμη κρυμμένη και το ξέρω
όμως δε ξέρω τι ζημιά μπορώ να κάνω,
Ζω σ' ένα πόλεμο που τρώει τα σωθικά μου,
που όμως κάποτε θα φάει και εμένα.

Yet another interior monologue

- Με πούλησες.
- Εσύ πούλησες τον εαυτό σου.
- Τουλάχιστον πουλήθηκα ακριβά.

Μια μικροαστική ιστορία

Σα να μην πέρασε μια μέρα.
 Εκατό μέρες μετά. Ακριβώς. Τόσες πέρασαν από τη μέρα που είδα το θάνατο να ακροβατεί πάνω στη ζωή μου, τόσες παρέμεινε σε αναπηρική ακινησία το αυτοκινητάκι που αγοράστηκε το 2001. Ορκισμένη να το παντρευτώ θυμάμαι ήμουν.Να το εγκαταλείψω μόνο όταν θα άξιζε μόνο για παλιοσίδερα. Οι μεγαλοστομίες του μεγάλου έρωτα, του άκρατου ενθουσιασμού, το πάθος του καινούριου.

Ένα λεπτό αμηχανίας μόνο.
 Και έπειτα όλα όπως παλιά. Η γλυκιά μυρωδιά του οικείου, η αίσθηση του ανήκειν, το φθαρμένο από το νύχι τιμόνι,μικρά δωράκια φίλων, χαζά φυλαχτά της μαμάς,μνήμες 8 χρόνων . Ηχώ από γκάζι, μυρωδιά καταλύτη, ίχνη από δρόμους χιλιάδων χιλιομέτρων που διανύσαμε αντάμα, νύχτες που ανέπνεε αδιαμαρτύρητα τον καπνό μου σε βόλτες μοναχικές.Όλα όπως πριν. Το πόδι αγκαλιά με το γκάζι σα να μη χώρισαν ποτέ, τα χέρια να χαϊδεύουν τρυφερά το τιμόνι.

Όλα όπως πριν..Σχεδόν.

Μια στιγμή προδοσίας θολώνει το σκηνικό. Τη δυσκολότερη στιγμή, στον πιο δύσβατο δρόμο, με τον καιρό κόντρα αυτό γλιστράει από τα χέρια μου, διαλέγει άλλο δρόμο και με παρασέρνει μαζί του.Λίγα δευτερόλεπτα, ένας λάθος χειρισμός.

Και σήμερα, μέσα στην ευδαιμονική συγκίνηση της επανασύνδεσης, ο φόβος. Η συνειδητοποίηση ότι το αίσθημα της ασφάλειας ανήκει και αυτό στις μνήμες. Η σναγνώριση ότι το ολίσθημα είναι μια πιθανότητα όχι και πολύ μακρινή.

Κάπως έτσι δε συμβαίνει και με τους ανθρώπους της ζωής μας; Δε φτάνει μια μικρή, ανύποπτη στιγμή να τα σκιάσει όλα; Τη μυρωδιά του κορμιού, τη γλύκα του φιλιού, τη ζεστασιά της αγκαλιάς, την ηδονή της ένωσης. Μια στιγμή σαν καρφί σκουριασμένο. Όσο δύσκολα χτίζεται η πίστη, τόσο εύκολα γκρεμίζεται.Σε μια στιγμή, σε μια στροφή, σε μια λάθος λέξη, σε μια λάθος κίνηση.

Το αυτοκίνητο θα παραχωρηθεί. Σε άλλον. Με την ελπίδα να αγαπηθεί το ίδιο. Το νέο αυτοκίνητο θα πάρει τη θέση του. Ίσως αγαπηθεί.Νέες μνήμες πάνω σε άγραφο χαρτί. Από την αρχή. Και ας πονάει.

Ανακυκλώνεται η αγάπη;

Αν η αγάπη δεν πεθαίνει, τότε σίγουρα ανακυκλώνεται

( από το http://www.deviantart.com )

Σήμερα, έπεσε στα χέρια μου το περιοδικό "Κ" της "Καθημερινής". Ξεφυλλίζοντάς το έπεσα πάνω σε ένα δημοσίευμα με τίτλο "Shopping Αλληλεγγύης" που αφορούσε σε ένα αφιέρωμα σε charity shops που λειτουργούν στην Αθήνα.
Η αλήθεια είναι ότι με διακατέχει μια καχυποψία σχετικά με τις επώνυμες φιλανθρωπικές κινήσεις και το διάβασα με έντονο σκεπτικισμό, σκεπτικισμός που οφείλεται σε προσωπικές εμπειρίες σχετικά με τη διαχείριση των δωρεών ευαίσθητων ανθρώπων από επιτήδειους σφετεριστές της ευαισθησίας αυτής.Με έντονες τις μνήμες από το πλιάτσικο που έγινε στην οικονομική και λοιπή υλική βοήθεια που εστάλη στις πληγείσες από τις πυρκαϊές περιοχές το 2007, με αποτέλεσμα αντικείμενα με εμφανή υλική αξία να καταλήγουν σε αναίσθητους υπανθρώπους και σε κοράκια που έπεσαν με λύσσα να εκμεταλλευθούν όσους είδαν τις ζωές τους να κατεδαφίζονται, με νωπές τις μνήμες από τη ΜΗ διάθεση της βοήθειας σε τρόφιμα στις περιοχές του Ινδικού Ωκεανού που πριν λίγα χρόνια χτυπήθηκαν από φονικό τσουνάμι, θεωρώ ότι ο καλύτερος τρόπος να βοηθήσεις είναι άμεσα και προσωπικά, χωρίς την ανάγκη διαμεσολαβητών, ανθρώπους που γνωρίζεις ότι έχουν ανάγκη.
Επειδή όμως δεν είναι εύκολο να γνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους, ειδικά στα αχανή και απρόσωπα αστικά κέντρα και πιθανόν να έρχεσαι και σε δύσκολη θέση εμφανιζόμενος ως "φιλάνθρωπος δωρητής" και καθώς οι έχοντες πραγματική ανάγκη είναι άνθρωποι που έχουν την Αξιοπρέπεια- με Α κεφαλαίο - ως σημαία τους , ίσως να αξίζει τον κόπο μια προσωπική έρευνα στα παρακάτω.


Οι πληροφορίες προέρχονται από το έντυπο της Καθημερινής και από μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο.

ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΓΑΤΟΣ

Ιπποκράτους 142

 6979178257

Η εμπνεύστρια της ιδέας συγκεντρώνει από δωρητές, όλα τα αντικείμενα που δε χρειάζονται πλέον και αφού περάσουν από επαγγελματικό καθαρισμό, πωλούνται έναντι συμβολικής αμοιβής ( 20 λεπτά για ένα παιδικό DVD, 30 λεπτά για ένα παιχνίδι, παιδικά ρούχα με 3 ευρώ κ.ο.κ ).

Έξω από το κατάστημα υπάρχει πάντα μια κούτα με αντικείμενα που δωρίζονται, αφού η φιλοσοφία της εμπνεύστριας συμπυκνώνεται στο «τίποτα, ακόμα και το πιο ευτελές για κάποιους, δε θα καταλήξει στα σκουπίδια»

Το «μαγαζί» πλαισιώνεται από ένα αυτοσχέδιο μπαρ στο οποίο τρατάρει τους επισκέπτες καφέ ή μπύρα.

Ο Πράσινος Γάτος κάνει πολύ συχνά αποστολές ρούχων και βιβλίων στο Ιατρικό Κέντρο Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων «Η Κλίμακα», στον ξενώνα κακοποιημένων γυναικών του Δήμου Αθηναίων, στο Γηροκομείο Αθηνών, στο ΠΙΚΠΑ Βούλας, στην ένωση πολυτέκνων «Ο Θεόφιλος»

Κάθε χρόνο οι Αθηναίοι πετούν από τις ντουλάπες τους περίπου 100.000 τόνους παλαιών ρούχων, λευκών ειδών και υφασμάτων... Οι 80.000 καταλήγουν στη χωματερή των Άνω Λιοσίων. Κάπως έτσι, λίγους μήνες αργότερα, ο «Πράσινος Γάτος» στον αριθμό 142 της οδού Ιπποκράτους ήταν γεγονός... Είναι το μαγαζί της ουσιαστικής ανακύκλωσης, εκεί όπου κάποιος μπορεί να πουλήσει έναντι συμβολικού αντίτιμου ό,τι δεν του χρειάζεται ή, αντίστοιχα, να αγοράσει σε πολύ χαμηλές τιμές ό,τι του είναι αναγκαίο. 

« Ακόμα και αν δεν μπορούμε να τα εκθέσουμε στο μαγαζί, θα δωρίσουμε τα πράγματα που μας δίνει ο κόσμος σε ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Αυτές τις μέρες ετοιμάζουμε ένα μεγάλο “πακέτο” με ρούχα για την οργάνωση Κλίμακα». Λύση έχει βρεθεί και για τα ρούχα που είναι σε πολύ κακή κατάσταση. «Είμαστε σε συνεργασία με μια βιοτεχνία στα Καμίνια που φτιάχνει στουπιά από ανακυκλωμένα υφάσματα».
Το νέο project του Γάτου λέγεται «γυαλιά οράσεως». «Τώρα συγκεντρώνουμε παλιά ζευγάρια γυαλιών οράσεως, τα οποία θα χαριστούν σε άστεγους της πόλης. Οσοι έχουν στο συρτάρι τους, παρακαλώ να τα φέρουν!» λέει η κ. Φιλέρη.»
( από δημοσίευση της Καθημερινής πριν ενάμιση χρόνο, οπότε και γεννήθηκε η ιδέα )

ΔΕΥΤΕΡΟ ΧΕΡΙ

Φειδίου 14-16

210-3816886

Συγκρεντρώνονται τα πάντα εκτός από τρόφιμα, μεταχειρισμένα ρούχα ή παπούτσια.

Με τα έσοδά του ενισχύονται τα προγράμματα του ελληνικού καραβανιού Αλληλεγγύης που στηρίζει παιδιά ορφανά από πολέμους και φυσικές καταστροφές.( Κόσοβο, Βοσνία, Λίβανο, Σερβία, Παλαιστίνη, Σρι Λάνκα , Γάζα ) ενώ το νέο πρόγραμμα αφορά την Ουγκάντα , όπου πολλά παιδιά πεθαίνουν από Aids.

Το Δεύτερο Χέρι το τρέχουν εθελοντικά 3 γυναίκες, Η Όλγα από την Ουκρανία, η Μαρία από την Ελλάδα και η Ζόρα από τη Βοσνία.

Λειτουργεί τα τελευταία 7 χρόνια.

ΠΥΞΙΔΑ ΖΩΗΣ

 Χαροκόπου 30, Καλλιθέα

 210- 9568471

Από το 2000 οκτώ άνθρωποι με ψυχοκοινωνικά προβλήματα, με τη στήριξη της Εταιρείας Κοινωνικής Ψυχιατρικής, εκθέτουν τις χειροποίητες κατασκευές τους ( από στολίδια , κεριά και ημερολόγια μέχρι αλουμινένιες κατασκευές και κοσμήματα ) στην «Πυξίδα» Τα αντικείμενα αυτά εκτίθενται και σε εμπορικές εκθέσεις σε όλη την Ελλάδα, στο Μουσείο Μπενάκη και το Παιδικό Μουσείο. Τα έσοδα μοιράζονται σε ψυχικά πάσχοντες οι οποίοι και συμμετέχουν ενεργά στις λήψεις αποφάσεων, σε παραγγελίες και αγορές πρώτων υλών. Οι υπεύθυνοι αναφέρουν ότι σε αυτά τα σχεδόν 10 χρόνια λειτουργείας, άνθρωποι με ψυχοκοινωνικά προβλήματα όχι μόνο χειραφετήθηκαν οικονομικά αλλά είδαν την ψυχική τους υγεία-μέσω αυτής της κοινωνικοποίησης και της άτυπης επαγγελματικής απασχόλησης- να βελτιώνεται δίχως σημάδια υποτροπής.

ΚΑΛΕΙΔΟΣΚΟΠΙΟ

Σόλωνος 140

210-3818300

Οργανώνονται παζάρια με σκοπό την ψυχοκοινωνική και επαγγελματική αποκατάσταση ανθρώπων που ανήκουν σε ευπαθείς ομάδες, ως λειτουργικό υποκατάστατο φαρμακευτικής αγωγής.

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου

Φήμερα το πρωί ήρφε στο σπίτι ο κύριος Ασίφ. Τον φώναξε ο μπαμπάς μου για να κόψει τα χορτάρια στην αυλή. Ο κύριος Ασίφ βεν πρέπει να τρώει όλο το φαγητό του γιατί είναι πολύ αβύνατος σαν καλάμι και μιλάει σαν και εμένα αν και είναι πολύ μεγάλος. Μιλάει έτσι γιατί είναι από το Πακιφτάν, που είναι κάπου μακριά, πιο μακριά και από τη Φεσσαλονίκη.


Το απόγευμα που ήρφε στο σπίτι η γιαγιά μου για να μου φέρει λουκουμάβες, έγινε μεγάλος χαμός. Όταν είβε τον κύριο Ασίφ η γιαγιά, έγινε άσπρη σαν το χιόνι. Ξέχασε να με φιλήσει, άφησε τους λουκουμάβες στο τραπέζι χωρίς να με ταϊσει και πήγε στο σαλόνι που ήταν οι γονείς μου και έβλεπαν "Τα Μυστικά της Εβέμ" , που βεν καταλαβαίνω τι μυστικά είναι αφού τα βλέπουμε όλοι και έβαλε τις φωνές.
" Τι δουλειά έχει αυτός ο ξένος στην αυλή;"
"Βεν είναι ξένος γιαγιά, είναι ο κύριος Ασίφ!"
"Πήγαινε στην κουζίνα, θα κρυώσουν οι λουκουμάδες."
"Λοιπόν, έχετε τρελαθεί, βάζετε έναν αλλοδαπό μέσα στη σπίτι σας; Θέλετε να σας το σηκώσει ολόκληρο; Ένας ξένος;"


Βεν κατάλαβα γιατί φύμωσε η γιαγιά. Στο σπίτι έρχονται πολλές φορές γείτονες και παίζω με τα παιβιά τους. Σε αφτούς πάντα χαμογελάει και τους κερνάει από τα γλυκά που φέρνει. Βεν καταλαβαίνω γιατί νομίζει ότι ο κύριος Ασίφ είναι ξένος. Αφού τον ξέρω.Η μαμά λέει ότι τα μικρά παιβιά βεν πρέπει να μιλάνε σε ξένους. Στον κύριο Ασίφ όμως κάνει να μιλάω γιατί είναι φίλος μας.Βε μιλάει πολύ αλλά είναι πάντα χαμογελαστός και με λέει "μικρή κυρία". Μένει σε ένα μικρό σπίτι απέναντι από το βικό μας πολύ πριν με φέρει εμένα ο πελαργός.


Νομίζω ότι η γιαγιά μου έχει αυτό το αλτσχάιμερ και ξεχνάει.

Αντί επιμυθίου

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου περπατάει πάντα στην άκρη του δρόμου...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου με κοιτάει πάντα με την κόρη του ματιού του...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου στρέφει το βλέμμα χαμηλά σαν τον καλημερίζω...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου μιλάει πάντα δεύτερος...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου κουβαλάει πάντοτε μαζί του χαρτιά...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου φοβάται τις σειρήνες...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου κοιτάζει πάντα πίσω του...

Ο μετανάστης της γειτονιάς μου θα μπορούσα να είμαι εγώ...

Η Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη, μέρα που ανακηρύχθηκε πριν 7 χρόνια από τα Ηνωμένα Έθνη για να ξεπλύνει την ενοχή τους, μόλις εξέπνευσε.Μέσα στα 7 χρόνια που παρήλθαν, το μόνο που άλλαξε είναι η θέσπιση μιας ημέρας προς τιμήν τους, μιας μέρας σκέψης μέσα σε 364 ημέρες λήθης και εγκληματικής αδιαφορίας.

Ο εορτασμός της ημέρας στην Ελλάδα-πάντα πρωτοπόροι- άρχισε από τα Χανιά με μια σειρά δολοφονικών επιθέσεων και φασιστικών επιδείξεων της κληρονομιάς του Ξένιου Δία εναντίον αλλοδαπών και στεκιών. Στην υπόλοιπη Ελλάδα γιορτάζουμε καθημερινά με βίαια πογκρόμ , με στέρηση αυτονόητων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, με τη βολική διαιώνιση της ομηρίας τους και τη σιωπηρή αποδοχή της εκμετάλλευσής τους προς όφελος της εθνικής οικονομίας και του μεγάλου κεφαλαίου.

Καληνύχτα σας

Στις μεθαδόνες της ζωής μας

- Μη φεύγεις, δε σε χόρτασα.
- Η μεθαδόνη είναι εφήμερο φάρμακο.
- Σε χρειάζομαι.
- Τότε σκέφτεσαι ακόμα την ηρωίνη.

Πατρίς- Θρησκεία-Οικογένεια

Στο εδώλιο του δικαστηρίου οδηγείται την Πέμπτη η ακτιβίστρια Ιωάννα Δρόσου επειδή κατήγγειλε την κακοποίηση γειτόνισσάς της από τον «σύντροφό» της. Η κ. Δρόσου μιλά στο tvxs για τα γεγονότα εκείνης της ημέρας που αναδεικνύουν ένα ευρύτερο θέμα σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία. Η ίδια η κακοποιηθείσα κοπέλα δεν έχει καταθέσει εναντίον του δράστη.

Όπως καταγγέλλει η ίδια η κ. Δρόσου αλλά και φεμινιστικές οργανώσεις η αστυνομία δεν την προστάτεψε αλλά κατεύθυνε τον δράστη να υποβάλλει μήνυση εναντίον της με αποτέλεσμα να συλληφθεί και η ίδια και να οδηγηθεί σιδηροδέσμια στον ανακριτή.

Την Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου η Ιωάννα Δρόσου δικάζεται για «διατάραξη οικογενειακής ειρήνης» παρά το γεγονός ότι μετά τη διαμαρτυρία της για τον ξυλοδαρμό που λάμβανε χώρα στο διπλανό διαμέρισμα, ο δράστης επιχείρησε να εισβάλλει βρίζοντας και απειλώντας την και στο δικό της σπίτι σπάζοντας την πόρτα και την μπαλκονόπορτά της.

Σε ό,τι αφορά τη στάση της αστυνομίας οι φεμινιστικές οργανώσεις διαμαρτύρονται για τη σύλληψη της Δρόσου και υπενθυμίζουν τα άρθρα του εγχειριδίου του Αρχηγείου της Ελληνικής Αστυνομίας (Απρίλιος 2005) για την «αντιμετώπιση της ενδοοικογενειακής βίας».

Συγκεκριμένα από το αστυνομικό τμήμα Κυψέλης δεν τηρήθηκαν οι παρακάτω κανονισμοί:

Άμεση ανταπόκριση
Με την άφιξη του θύματος στο Αστυνομικό Τμήμα ή την τηλεφωνική καταγγελία για υπόθεση ενδοοικογενειακής βίας, οι αστυνομικοί οφείλουν να δίνουν προτεραιότητα στο χειρισμό της συγκεκριμένης υπόθεσης». Οι αστυνομικοί αδιαφόρησαν, όπως αναφέρεται πιο πάνω.

Ασφάλεια και προστασία του θύματος
Πρώτιστο καθήκον του αστυνομικού είναι η ασφάλεια και η προστασία του θύματος. Όταν απειλείται η ζωή, η σωματική ακεραιότητα και η υγεία του θύματος, επιβάλλεται άμεση αστυνομική επέμβαση». Το θύμα ούτε που το αναζήτησε η αστυνομία, όταν έφθασε μετά από ώρες, και φυσικά το κακοποιημένο θύμα δεν κατέθεσε, προφανώς από φόβο.

Ενημέρωση των γειτόνων για την κατάσταση, τους οποίους μπορεί να παρακαλέσει να τηλεφωνήσουν στην αστυνομία, μόλις αντιληφθούν ότι το θύμα κινδυνεύει
Η αστυνομία όχι μόνο δεν παρακάλεσε τους γείτονες να τηλεφωνήσουν, αλλά συνέλαβε την Ιωάννα Δρόσου που κατάγγειλε το περιστατικό, δεχόμενη ότι η καταγγελία της αποτελούσε «διατάραξη οικιακής ειρήνης» του δράστη.
Η επανειλημμένη διατάραξη της οικιακής ειρήνης των γειτόνων του δράστη με την συχνή κακοποίηση γυναικών που έρχονταν στο σπίτι του, δεν απασχόλησε την αστυνομία, όπως επίσης και η σωματική ακεραιότητα του συγκεκριμένου θύματος αλλά και των άλλων θυμάτων στο παρελθόν.

Δηλώσεις συμπαράστασης

Την υποστήριξή τους στην Ιωάννα Δρόσου δηλώνουν με ανακοινώσεις τους η Losotras-Ομάδα Αποδόμησης Φύλου, η Γυναικεία Ομάδα Αυτοάμυνας, το Φεμινιστικό Κέντρο Αθήνας, η Παγκόσμια Πορεία Γυναικών (ελληνικό Δίκτυο), η Ομάδα Γυναικών ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, η Ομάδα Γυναικών Κόκκινο, η Ομάδα «Στην Πρίζα», η Νεολαία ΣΥΝ, η Λεσβιακή Ομάδα Αθήνας, η Ψ-Πόλις, το Δίκτυο Γυναικών ΣΥΡΙΖΑ, το Αυτόνομο Φεμινιστικό Εργαστήρι, η Ομοφυλοφιλική Λεσβιακή Κοινότητα Ελλάδας (ΟΛΚΕ), η Θεματική Ομάδα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα Οικολόγων-Πρασίνων και η Ένωση Αφρικανών Γυναικών. 

www.tvxs.gr

Μετά την παραπομπή σε δίκη του Δημήτρη Παρσάνογλου, επειδή αντέδρασε σε βασανισμό συνανθρώπου του στο κέντρο της Αθήνας, η Ελληνική Αστυνομία ποινικοποιεί την αυθόρμητη αντίδραση μιας γυναίκας στην κακοποίηση της γειτόνισσάς της από το σύντροφό της.

Σε μια κοινωνία που χλευάζεται επειδή έχει χάσει τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των μελών της, το να απεμπολείς τον εσωστρεφή σου ναρκισσισμό, θεωρείται ποινικό αδίκημα.

Η Ελληνική Αστυνομία βιώνει μέρες πλήρους νομικής εκτροπής με δεδομένο ότι τα αδικήματα ενδοοικογενειακής βίας διώκονται αυτεπαγγέλτως.

Αν δεν είσαι μαζοποιημένο πρόβατο, ευνουχισμένο από κάθε ευαισθησία, ενοχλείς και θα το πληρώσεις.

Οι ίδιοι που επικαλούνται  την  "ενδοοικογενειακή γαλήνη" ωστόσο, δε διστάζουν στο όνομά της, να αθωώσουν ουσιαστικά  τους δολοφόνους ενός εφήβου στα Χανιά, αναγνωρίζοντας ως μόνο έγκλημά τους τη διατάραξη αυτής.

Διαμαρτύρεται η Αντιρατσιστική Κίνηση Ρεθύμνου για την απόφαση του εφετείου Χανίων που αθωώνει τρεις κατηγορούμενους για το φόνο του 17χρονου Εντισόν Γιαχάι την Πρωτοχρονιά του 2006.

Όπως καταγγέλλει η Κίνηση, «λίγο πριν τη συμπλήρωση τεσσάρων χρόνων από τη φυσική δολοφονία του νέου παιδιού, συντελείται και η δεύτερη, ηθική αυτή τη φορά, δολοφονία του. Παρά την εισήγηση του εισαγγελέα για επιβολή της ίδιας ποινής που είχε επιβληθεί πρωτόδικα, η ψήφος των δικαστών μειοψήφησε και τρεις από τους έξι κατηγορούμενους αθωώνονται για τη συνέργειά τους στο έγκλημα, και οι ποινές κάθειρξης 10 έως 14 χρόνων μετατρέπονται σε οκτάμηνη φυλάκιση με πενταετή αναστολή, απλά και μόνο για διατάραξη οικιακής ειρήνης».

Σε σχετική ανακοίνωση αναφέρεται ότι: «Μας εκπλήσσει το πώς είναι δυνατόν να ξεφεύγουν οι άνθρωποι που κινήθηκαν σαν εγκληματική συμμορία και μπήκαν στο σπίτι του παιδιού με σκοπό να σκοτώσουν, σα να ήταν αμέτοχοι στο έγκλημα.

Μας εξοργίζουν οι παραλείψεις της αστυνομίας, που είχαν αποτέλεσμα να χαθούν πολύτιμα στοιχεία και επιτρέπουν στους «αθώους» να ισχυρίζονται ότι δεν ανέβηκαν καν στο σπίτι, παρά τη μαρτυρία του δεύτερου παθόντα, πατέρα του παιδιού, πώς ήταν αυτοί οι ίδιοι που κράταγαν το παιδί του για να το μαχαιρώσει 17 φορές ο φυσικός αυτουργός.

Μας ενοχλούν πρόσφατα δημοσιεύματα του τοπικού τύπου που, αναφερόμενα στη δίκη στο εφετείο, αναπαράγουν μονομερώς τους ισχυρισμούς των κακούργων, που μασκαρεύουν το ρατσιστικό τους μένος μιλώντας για δήθεν ανάμειξη του Εντισόν σε μικροεπεισόδια και προκλητική συμπεριφορά, όταν υπάρχουν δεκάδες άνθρωποι που μαρτυρούν το αντίθετο!

Φρίττουμε στην ιδέα ότι τα κροκοδείλια δάκρυα και ισχυρισμοί τους, πως τάχα δε φαντάζονταν πως θα συνέβαινε το κακό, φαίνονται πειστικοί σε ενόρκους που τους αθωώνουν, όταν είναι γνωστοί για τη ρατσιστική δράση τους στη φασιστική συμμορία ΟΕΡ.

Απελπιζόμαστε όταν το δικαστήριο στηρίζεται σε «αντιφάσεις» που οφείλονται στην ανεπαρκή μετάφραση που κάνει κάποιος τυχαίος, περαστικός, χωρίς να έχει την παραμικρή επάρκεια. Δίκαιη δίκη δε μπορεί να γίνει αν άλλα ερωτώνται, άλλα μεταφράζονται, άλλα απαντώνται και άλλα μεταφράζονται πάλι.

Αγωνιούμε για το μέλλον του τόπου αυτού, γιατί ξέρουμε ότι όταν η φασιστική απειλή μένει ατιμώρητη, όταν σήμερα δολοφονεί μετανάστες, αύριο θα επιτίθεται σε κάθε εργαζόμενο, κάθε αγωνιζόμενο, κάθε ένα που τολμάει να σηκώσει το ανάστημά του όταν απειλούνται ακόμα και στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα. Εξάλλου αυτές τις μέρες συμπληρώνεται ένα έτος από τη δολοφονία και του 15χρονου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από αστυνομικό.

Ενώνουμε τις φωνές μας με τις φωνές της οικογένειας για να μην περάσει το άδικο. Η τιμωρία μόνο του φυσικού αυτουργού και των βασανιστών του πατέρα του Εντισόν δε μας καλύπτει. Καλούμε όλους τους συμπολίτες μας, όλο τον κόσμο να φωνάξει μαζί μας. Να τιμωρηθούν όλοι οι ένοχοι. Να μην περάσει η αδικία. Καμία ανοχή στο ρατσισμό».

indymedia