Ξέρω δυο σόλες

Ξέρω μια γιαγιά.Δεν της έχω μιλήσει ποτέ μα η καμπούρα στην πλάτη της μου έχει διηγηθεί την ιστορία της ζωής της άπειρες φορές.Τη συναντώ σε ένα άτυπο ραντεβού κάθε εβδομάδα, την ώρα που η πολύβουη λαϊκή μεταμορφώνεται σε μια διάσπαρτη μάζα από σαπισμένα ζαρζαβατικά. Εγώ παρκάρω το αυτοκίνητο, εκείνη είναι σκυφτή και ψάχνει. Οσμίζεται, ψηλαφίζει, ανοίγει τη σακούλα και προχωρά.  Για λίγα δευτερόλεπτα το ημιυγρό οδόστρωμα συνδέει, με έναν χαμηλής τάσης ηλεκτρισμό, τα φθαρμένα μου ελαστικά με τα σκισμένα της πασούμια. Δε θυμάμαι το πρόσωπό της μόνο την αντανάκλαση του κρυμμένου της πίσω από το μαύρο μαντήλι προσώπου πάνω στο παρμπρίζ. Την ώρα που προχωρώντας για το σπίτι ακούω το συριστικό ήχο της σακούλας που ανοίγει πίσω από την πλάτη μου σκέφτομαι ότι χάνω το τελευταίο μεδούλι από τα οστά μου. Η τελευταία της σκιά σβήνει περίπου την ώρα που ο δήμος ξεπλένει τα τσιμέντα από τα απομεινάρια της υπαίθριας αγοράς. Για μήνες αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να την αναγνωρίσω μακριά από τις ξινισμένες οσμές που αναδύουν τα φρούτα καθώς αποσυντίθενται αργά μέσα στο κίτρινο πλαστικό της σακούλας. Ώσπου τη συνάντησα απόψε. Σκυφτή εκείνη, σκυφτό και το βλέμμα μου έπεσε πάνω στα πασούμια της. Μου γεννήθηκε η επιθυμία να στείλω τις σόλες της στους δικαστές που δικάζουν αύριο τέσσερις φοιτητές για απαλλοτρίωση σούπερ μάρκετ στη Λάρισα.

Γράψε στην αρχή της πρώτης σελίδας

εγώ δεν μισώ τους ανθρώπους

κανέναν δεν κλέβω

μα αν πεινάσω τρώω τη σάρκα του σφετεριστή μου.

Φυλάξου από την πείνα μου φυλάξου κι απ’ την οργή μου

Mahmoud Darwish - Ταυτότητα

( Αντιμετωπίζουν την κατηγορία της "ληστρικής κλοπής κατά συναυτουργία" όταν συνελήφθησαν, χωρίς ενοχοποιητικά στοιχεία πέραν της αναγνώρισής τους από όργανο της τάξης ως "αναρχικούς",  ύστερα από διαμοιρασμό τροφίμων,που προηγουμένως είχαν απαλλοτριωθεί από super market,σε λαϊκή αγορά στη Λάρισα )