Κυριακή 18 Ιουλίου 2010

Εδώ βρίσκεται κάποιος εμπνευσμένος τίτλος

Όταν η ύστατη ελπίδα σου
τσαλακώνεται σε ένα κομμάτι πανί
κρεμασμένο από ξεθωριασμένα μανταλάκια
και πλαισιωμένο από αδιάφορες μπουγάδες
τότε ξέρεις,
ότι το τελευταίο που θα προλάβεις να ακούσεις
θα είναι ο θόρυβος της μηχανής του κιμά
την ώρα που θα αλέθει τα σωθικά σου
 Κάπου στο Παγκράτι, Ιούλιος 2010 
( με σαφές άλλοθι τον ήλιο στο μεσουράνημα )


Υστεριόγραφο

Η αποχή μου από το net είναι πλήρως συνειδητή καθώς κάθε φορά που ανοίγω το μηχάνημα σκέφτομαι ότι θα πρέπει να προβώ σε μία από τις πιο ηλίθιες ενέργειες της ζωής μου( ενδεχομένως να έχω κάνει ακόμα πιο ηλίθιες ) ήτοι να θυμήσω την ύπαρξή μου στο αφεντικό μου, απογραφόμενη ως ηλεκτρονικό πρόβατο.
Από Σεπτέμβρη θα βάλω και ένα φωτάκι στον κώλο να με βλέπει και τη νύχτα.


ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΡΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ

3 σχόλια:

nikolas είπε...

Η ΕΛΠΙΔΑ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΙΡΟ... ΜΑΤΑΙΑ ΤΗΝ ΨΑΧΝΟΥΜΕ...

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Έτσι νόμιζα και εγώ μέχρι που πέτυχα την Ελπίδα τυχαία στην Κρήτη όπου μετακόμισε και ασχολείται με την ανεμοπορία.

Ανώνυμος είπε...

poso sas xalaei mia shmaia? anarxonazi?

Powered By Blogger