Κυριακή 11 Απριλίου 2010

I wanna be your dog



Ο κύριος της φωτογραφίας είναι ο υπαίτιος της απουσίας μου.


Είναι ο Προυντόν και μετράει σχεδόν 9 μήνες ζωής.
Τον Προυντόν δεν τον βρήκα στο δρόμο, όπως άλλα ατυχή ζωάκια. Με βρήκε εκείνος. Για την ακρίβεια, βρήκε την πόρτα του σπιτιού ανοιχτή και χωρίς να τον πάρω μυρωδιά έκανε περήφανη κατάληψη στον καναπέ. Μόλις τον αντίκρυσα να μου κουνάει ουρά χωμένος μέσα στα μαξιλάρια συνειδητοποίησα ότι αυτός ο αντάρτης θα γινόταν το νέο μου συντροφάκι.


Ο Προυντόν είναι υπερκινητικό , δραστήριο και πολύ χαδιάρικο σκυλί. Σιχαίνεται το αυτοκίνητο, αποστρέφεται τα αστικά κέντρα και τα τσιμέντα και λατρεύει να κυλιέται στους αγρούς και τα χώματα.Οι βόλτες του είναι μαραθώνιες, και δε λερώνει στο σπίτι σχεδόν ποτέ.


Ο Προυντόν κατά πάσα πιθανότητα είχε εγκαταλειφθεί από κάποιο πρώην δίποδο σύντροφό του, ίσως κάποιον κυνηγό. Τον πιάνω να φερμάρει περιστέρια και να μένει ακίνητος περιμένοντας να δει τι θα κάνω.


Την πρώτη μέρα που ο Προυντόν αναγκάστηκε να μείνει 5-6 ώρες μόνος του στο σπίτι, , έκανε την πρώτη του ανταρσία. Βιώνοντας έντονο άγχος αποχωρισμού, φοβούμενος ότι θα εγκαταλειφθεί για δεύτερη φορά, μετέτρεψε το σπίτι σε πεδίο διοχέτευσης του άγχους του.Επιστρέφοντας από τη δουλειά, το θέαμα που αντίκρυσα ήταν για γέλια και για κλάματα.


Ενώ στο σαλόνι, που βρίσκεται το κρεβάτι του και περνά τις περισσότερες ώρες τις ημέρας βρίσκονταν κάποια ρούχα, εκείνος ανέβηκε στο δωμάτιό μου,πήρε όσα ρούχα βρήκε εκτεθειμένα,τα έστρωσε με τάξη στο πάτωμα και ξάπλωνε πάνω τους. Λίγο πιο δίπλα, είχε σύρει την κουβέρτα του την οποία ο μπαγάσας βρήκε κατορθώνοντας να ανοίξει την πόρτα της αποθήκης. Από εκεί πήρε ένα σακουλάκι μπισκοτάκια για σκύλους, έφαγε του σκασμού και μόλις προφανώς έγινε τούμπανο τα σκόρπισε τριγύρω. Βρήκε τρία ζευγάρια παντόφλες και σαγιονάρες,τα παρέταξε στο σαλόνι, αφού φυσικά τα δοκίμασε όλα. Βρήκε τις μπότες μου, τις κατέβασε από το ραφι αλλά για καλή μου τύχη δεν τον ερέθισαν και τις άφησε διπλα στο έπιπλο.Καταβρόχθισε μισή σακούλα σοκολατάκια για σκύλους, μασούλησε τη θήκη του-ευτυχώς-ηλεκτρονικού θερμόμετρου, το ιδιο το θερμόμετρο κατάφερε να το λυγίσει, θρυμμάτισε τα καρβουνάκια-προσανάμματα για το τζάκι γεμίζοντας με μικροσκοπικά άσπρα κομματάκια το σαλόνι, ανέβηκε στο τραπέζι της τραπεζαρίας, βρήκε κάποιες αρωματικές-διακοσμητικές μπάλες από σκοινί και της μασούλησε μέχρι που της μετέτρεψε σε μια μάζα από το πρωτογενές υλικό τους. Και όλο το αντάρτικο χωρίς να σπάσει κάτι από τα δεκάδες γυάλινα κηροπήγια και βάζα που στέκονταν στο τραπέζι.


Τη δεύτερη μέρα πρωινής απουσίας μου ο Προυντόν "έφαγε" μια από τις καρέκλες στην τραπεζαρία. Τράβηξε το δερματινοειδές της κάλυμμα , το ξέσκισε και κομμάτιασε το εσωτερικό αφρολέξ σκορπίζοντάς το παντού.


Την τρίτη μέρα ξέσκισε το δερμάτινο πουφ πάνω στο οποίο κοιμόταν κάποιες φορές.


Ε, πλέον συνειδητοποίησα ότι σε λίγες μέρες θα είχε κατεβάσει ακόμα και τους τοίχους και έτσι την επόμενη μέρα αποφάσισα να τον αφήσω στον κήπο.Μια ώρα πριν γυρίσω κατάφερε και πήδηξε έξω και τον βρήκα να με περιμένει στην είσοδο του κήπου. Την επόμενη μέρα το ξανασκάει και τον βρίσκω βουτηγμένο στη λάσπη να αναδύει μια αβάσταχτη μυρωδιά ψαρίλας αφού μάλλον βούτηξε σε κάδο σκουπιδιών. Έτσι έληξε άδοξα και η απόπειρα παραμονής του στον αύλιο χώρο.


Τώρα ο Προυντόν περιορίζεται σε ένα μικρό δωμάτιο από το οποίο έχω αφαιρέσει ρούχα και μικρά αντικείμενα που του γαργαλάνε τα δόντια με την μπαλκονόπορτα ανοιχτή. Τα έπιπλα τα έχω σώσει προς το παρόν δοκιμάζοντας διάφορες πουστιές. Αρχικά έριξα πιπέρι τριγύρω αλλά ο αντάρτης το έγλειψε και δεν κατάλαβε και τίποτα. Με δοκιμή και πλάνη, συνειδητοποίησα ότι το μόνο που δεν τρώει είναι το ξύδι. Έτσι τα ξεσκονίζω με πανάκι βουτηγμένο σε ξύδι και ούτε να τα φτύσει δε θέλει.
Το δε άγχος του αποχωρισμού το έχουμε πλέον μετριάσει, με πολύ κόπο από μέρους μου. Πέρασα μέρες ολόκληρες επαναλαμβάνοντας τις ίδιες κινήσεις. Βγαίνω από την πόρτα χωρίς να του δίνω σημασία, μένω έξω μερικά λεπτά και ξαναμπαίνω αγνοώντας τον. Σταδιακά αύξησα το χρόνο παραμονής έξω από την πόρτα. Μάλλον δούλεψε γιατί πλέον με βλέπει να βγαίνω και απλά με κοιτάει με απορία χωρίς να πηδάει σπαρακτικά πάνω μου.Την τελευταία φορά που έμεινε μόνος του και δη σε άγνωστο περιβάλλον τη νύχτα, μας εξέπληξε όλους αφού επιστρέφοντας τον βρήκαμε να κοιμάται στον καναπέ.Ούτε καν να περιμένει εναγωνίως στην πόρτα.


Φυσικά και δε σταμάτησε να μασουλάει μικροαντικείμενα. Με έναν πρόχειρο απολογισμό έχει μασουλήσει πλαστικές σαγιονάρες, μανταλάκια, τηλεκοντρόλ, πακέτα τσιγάρων μαζί με τα τσιγάρα, έναν δίσκο του Billy Idol ( μάσησε τη μεμβράνη, μετά λίγο-λίγο το εξώφυλλο και τον πρόλαβα πριν κάνει ντου στο βινύλιο ), μάδησε ένα εσώρουχο μου, έχει φάει κοχύλια, καλώδια μέχρι που απαλλοτρίωσε και κάτι πατάτες από την ψησταριά τις οποίες αποφάσισε να φάει μαζί με το αλουμινόχαρτο, έχει τραβήξει τούφες από χαλιά, έχει "φάει" 2 διαγωνίσματα.


"Είσαι τρελή;Δεν τον πέταξες ακόμα έξω;" ήταν τα λόγια μιας γειτόνισσας μόλις είδε την κομματιασμένη καρέκλα.


Δεν ξέρω αν είμαι τρελή. Ίσως και να είμαι. Ξέρω όμως ότι μπορώ να ζήσω και με μια καρέκλα λιγότερη, με παντόφλες φαγωμένες, με ρούχα μασουλημένα. Όμως, δε μπορώ να ζήσω χωρίς τον Προυντόν να χώνει τη μούρη του κάτω από την κουβέρτα και να με γλείφει για καλημέρα το πρωί, χωρίς τον Προυντόν να πηδάει πάνω μου μόλις επιστρέφω, να κλείνει στο λαιμό μου τα πόδια του και να τρίβεται σαν τρελό, χωρίς την ουρά να εξερευνεί ζωηρά όλο το σπίτι, χωρίς τα παιχνίδια του που τα φέρνει στα πόδια μου προκαλώντας με, χωρίς την παρέα του που είναι πάντα στα πόδια μου όταν ντύνομαι, όταν διορθώνω, όταν βάζω πλυντήριο, χωρίς τη χαζόφατσά του να παίζει με τη σφουγγαρίστρα όταν καθαρίζω.Και ξεχνώ και κούραση και εκνευρισμό όταν κάθεται υπομονετικά στο χαλί της κουζίνας όσο μαγειρεύω προσπαθώντας να δει τι κάνω, όταν γυρίζει την κοιλιά του για χάδια, όταν χώνεται στα χέρια μου. Και μου επιστρέφει κάθε προσπάθεια πίσω όπως τότε που αρρώστησα και ευρισκόμενη σε οικτρούς πόνους αδυνατούσα να τον βγάλω βόλτα. Και ο Προυντόν δε διαμαρτυρήθηκε λεπτό, Απλά ήρθε και κάθισε δίπλα μου, έβαλε η μουσούδα του εκεί που πονούσα να με ζεσταίνει και έτσι με πήρε ο ύπνος. Και ξυπνώντας, μια ώρα μετά, τον βρήκα ασάλευτο στην ίδια στάση.


Ο Προυντόν και εγώ είμαστε ακόμα στη διαδικασία να μάθουμε ο ένας τη γλώσσα του άλλου. Εκείνος έμαθε το "μη" το "κάτω" το "ασ'το" όταν πάει να μαζέψει κάτι από το δρόμο, έμαθε να κάθεται στα πόδια του όταν θέλει να πάρει λιχουδιά, έμαθε να μην ορμάει στο φαγητό του όσο το ετοιμάζω παρά μόνο αν του πω "έλα", έμαθε να υπομένει το μπάνιο, την καθημερινή διαδικασία καθαρισμού του ακόμα και τη διαδρομή μέσα στο αυτοκίνητο που τόσο τον τρομάζει. Εγώ έμαθα πότε θέλει βόλτα, πότε παιχνίδι και πότε επείγεται να βγει για την ανάγκη του. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας μέχρι να μάθει να μην τραβάει τα πασαλάκια από τις σκηνές στις διακοπές:D:D


Αυτός είναι ο υπεύθυνος λοιπόν που τόσες μέρες δε σας είπα έστω μια καλημέρα. Έρχεται η νύχτα που πλέον γαληνεύει το σπίτι και εγώ μετά από δίωρες και τρίωρες βόλτες, τρέξιμο και περπάτημα είμαι πια ρετάλι. Αλλά οκ, θα κάνω κορμάρα:P


Μπορεί μελλοντικά να τον τρακάρετε σε κάποια πορεία. Γυρίζει αμέσως στο Προυντόν και ευτυχώς δεν προέκυψε κροτοφοβικός.:)


Ο Προυντόν ανήκει στο 30% των σκυλιών που εγκαταλείφθηκαν στο δρόμο από τον "ιδιοκτήτη" τους.
Το 20% που βρίσκεται στο δρόμο έχει χαθεί.
Το υπόλοιπο 50% γεννήθηκε στο δρόμο, δηλαδή γεννήθηκε από σκυλιά που ούτε εγκαταλείφθηκαν είτε χάθηκαν.
Το προσδόκιμο ζωής ενός αδέσποτου ζώου είναι μόλις 2 χρόνια. 2 χρόνια αγωνίας, πείνας, κακουχίας, φόβου, ενδεχόμενων επιθέσεων, με πιθανή κατάληξη το μαρτυρικό θάνατο κάτω από μια ρόδα ή με το δηλητηριασμένο πολυπόθητο μεζέ στο στόμα.


Αν σήμερα έβλεπα το "αφεντικό" του, όσο ευγνώμων και αν είμαι για αυτό το υπέροχο δώρο που μου έκανε εν αγνοία του, θα τον ξάπλωνα κάτω. Γιατί αν πέταξε τον Προυντόν, πιθανότατα θα έχει πετάξει κάπου εκεί έξω πολλούς ακόμα Προυντόν που γυρίζουν αποστεωμένοι, φοβισμένοι και πεινασμένοι αναζητώντας ένα σπίτι και έναν σύντροφο αληθινό.


( Ο Προυντόν χωμένος στην εταζέρα του αυτοκινήτου, με τον τρόμο ζωγραφισμένο στο βλέμμα, στο πρώτο του  ταξίδι )


( Και όμως, κοιμάται. Σε αυτή την τόσο βολική στάση )


Αυτή η ανάρτηση έχει ακραίο ναρκισσιστικό υπόβαθρο. Αλλά έχω το άλλοθι ενός ερωτευμένου


Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που ξυπνάω πρωί ακόμα και τα Σαββατοκύριακα. Ο Προυντόν. Λάτρης της ελευθερίας του, σύντροφος πιστός, μικρός επαναστάτης και "αναρχοάπλυτος" όπως θα έλεγαν οι άσπονδοι ή μάλλον ασπόνδυλοι εχθροί μου αν τον έβλεπαν μετά από μια τυπική βόλτα.


Σας φιλώ.


25 σχόλια:

dimitris είπε...

Καλησπερα, αν ειναι για τον σ. Προυντον η απουσια χαλαλι του, ποσα φιλαρακια εχεις τωρα?

elena porcupine είπε...

Απίστευτη ιστορία!Βλέπω έχεις τρελή υπομονή κι επιμονή.Μπράβο σου...Τα φιλιά μου στον νέο σου συγκάτοικο!

tiktos είπε...

καλά... είσαι κατά πολύ χειρότερή μου
Προυντόν ε;
Όνομα και πράμα.
Να 'σαι καλά.

Γιατί όλα τους όταν νιώθουν ασφάλεια κοιμούνται με το ίδιο τρόπο;

tsaousa είπε...

Βιάζομαι αρχικά να πω το εξής: Μόνο τρελή δεν είσαι που δεν τον πέταξες έξω, μην λες δεν ξέρω, ίσως και να είμαι!
Τρελοί είναι όσοι το κάνουν, και κυρίως ΑΧΡΗΣΤΟΙ για το σύμπαν ολόκληρο.
Βαστάτε με μην αρχίσω να λέω για τους σιχαμένους ανθρώπους που περιμένουν τα ζώα να συμπεριφέρονται σαν άνθρωποι.

Για τα υπόλοιπα, αν σου πω ότι ο ένας σκύλος που έχω είναι ίδιος ο Προυντόν!!! Βέβαια ο δικός μου είναι 9,5 χρονών, αλλά κουτάβι ήταν ολόιδιος και τώρα όμως δεν πάει πίσω.
΄Θα σου στείλω φωτογραφίες να δεις.
Αλλά ο δικό ςμου ήταν ήσυχος. Ίσως επιδή γεννήθηκε στο σπίτι και έμαθε από τη μάνα του (τη μαμάκα του που έχασα πρόσφατα δεν πρόλαβα να τη στειρώσω όταν την πήρα και την έκανε τη λαδιά χωρίς να πάρω πρέφα, πήδηξε από την ταράτσα στον διπλανό κήπο και βρήκε τον έρωτα- ε[ίσης, πριν τόσα χρόνια δεν έκανα στείρωση με έκτρωση όπως κάνω τώρα -σε αδέσποτα, τα δικά ,μου όλα στειρωμένα, όλα λέμε σκυλιά γατιά), αλλά με την "καλή " μου την καρδιά τότε απέκτησα τον κούκλο μου.
Με την ευκαιρία να συμπληρώσω στη λίστα σου πως τα αδέποτα σκυλιά των δρόμων προέρχονται ΚΥΡΙΩΣ από δεσποζόμενα επειδή οι ανεγκέφαλοι φιλόζωοι του κώλου δεν στειρώνουν τα ζώα τους και πετάνε τα κουτάβια στο δρόμο. Τα σωματεία που στειρώνουν αδέσποτα από το 2000 δεν θα είχαν δουλειά σήμερα, γιατί δεν θα ζούσε αδέσποτο σήμερα στους δρόμους.
Οι (δεν μπορώ να εκφραστώ σε ξένο μπλογκ ελεύθερα) π@π@ρες που έχουν ζώα σπίτι τους γεμίζουν τους δρόμους αδέσποτα.

Και η άλλη ομοιότητα τώρα: ίδιο μαξιλάρι του έχω!


Να τον χαίρεσαι και να σε χαίρεται μια ζωή!

tsaousa είπε...

Α, και κοιμάται έτσι!

OXΙά είπε...

Τόσο άσπρο-μαύρο δεν είχε ποτέ τόσο ΧΡΩΜΑ! Να προσέχετε πάντα ο ένας τον άλλον.
Σε φιλώ διπλά σήμερα!

mahler76 είπε...

στο διέλυσε το τσαρδί σου άλλα είναι γλύκας πως να του κρατήσεις κακίααα

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου συντροφισσα και να αγαπας τον Προυντον.

Τη φωτογραφια απο Ηρακλειο να τη κρατησεις γιατι εδω και ενα μηνα ο τοιχος εχει βαφτει,ειναι πλεον το παρελθον.

Συντροφικα
καποιος απο την εφημεριδα δρομου Απατρις

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

dimitris
Μόλις τρία εντός. Εκτός, δυστυχώς αρκετά περισσότερα και με αυξητικές τάσεις

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

porcupine

Επιμονή και πείσμα κάργα.
Υπομονή ποτέ δεν είχα. Μου τη μαθαίνουν τα διποδα όμως.


Τα φιλιά θα μεταφερθούν με μεγάλη ευχαρίστηση εκατέρωθεν.

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

τίκτε μου

Φαντάσου βόλτα στα πέριξ με εμένα να φωνάζω "Προυντόν"
Και είμαι και ακόμη έξω να φανταστείς:P

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

tsaousa

Τρελή είμαι ανεξάρτητα του Προυντον.
Δυστυχώς έτσι όπως τα λες είναι. Μένω σε περιοχή όπου πολλοί διακοπεύουν και μετά το Πάσχα είδα νέες φατσούλες.

Λυπάμαι πολύ για την απώλειά σου. Ξέρω πως νοιώθεις. Και ξέρω ότι βοηθάει να σκέφτεσαι ότι έζησε μια ζωή γεμάτη, μέσα στη ζεστασιά, την αγάπη, την ασφάλεια, τη θαλπωρή.

Τα θηλυκά μου είναι στειρωμένα. Και ο Προυντόν θα στειρωθεί γιατί αν δεν, θα πρέπει να στειρωθώ εγώ:D
Μόλις επανέλθω από κάποια επαγγελματικά ταξίδια όσο και να με πονάει θα γίνει. Αν και υπάρχει και έτερος να τον προσέχει, με δεδομένη την προσκόλλησή του σε μένα, δε θέλω να συνδυάσει την ολιγοήμερη απουσία μου με δυσαρεστες εμπειρίες.

Μην αυτολογοκρίνεσαι, συμμερίζομαι πλήρως την οργή σου. Και ας ωφελήθηκα από κάποιον τέτοιον παπάρα.

Να μου στείλεις φωτό να τον φανταστώ ενήλικα-αν και δε βιάζομαι και ας μου φάει όλο ο σπίτι ο καταφερτζής.
Και να κανονίσουμε κοινή βόλτα με τα πόιντερ, να βαφτούμε και κατάλληλα και εμείς, ίδιοι οι KISS θα είμαστε:D

Μιλώντας για ομοιότητες, δεν είναι ξεκαρδιστικός ο τρόπος που μεταφέρουν το "κρεβάτι" τους; Ο Προυντόν, κοιμάται σε όροφο κάτω από το δωμάτιό μου, στο σαλόνι και μόνο όταν είμαστε μακριά από το σπίτι μαζί μας. Οπότε και παίρνει το κρεβάτι στα δόντια, βάζει μέσα σε αυτο ένα δεύτερο, πάνω στο δεύτερο την κουταβα μας και έρχεται δίπλα στο κρεβάτι. Άλλοτε τσαλακώνει το "κρεβάτι" μέχρι να το μαζεψει σε βουναλάκι σε μια μερια για να το έχει ως μαξιλάρι.
:D


Να είσαι καλά, για πολλούς λόγους κορίτσι

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Φιδάκι μου

σου ανταποδίδω το φιλί με περίσσιο σάλιο πλέον.
Γλυκύτατο σχόλιο.


( μπορεί να μην προλαβαίνω να γράφω αλλά ρίχνω κλεφτές ματιες.Πότε θα ξεσπαθώσω συσσωρευτικά δεν ξέρω )

:*

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

mahler

Ποιό τσαρδί; Γιαπί μου το κατάντησε αλλά χαλάλι του χίλιες φορές. Σε σκηνή θα μείνω, ευτυχώς καλοκαιριάζει:P

( Τελικά μπαγάσα τα καταφέρατε γαμώτη σας )

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

ΣΥΝΤΡΟΦΕ

οι τοίχοι βάφονται για να μπορούν να ξαναφιλοξενήσουν νέες κραυγές.

( σιγά μη δεν το κράταγα. πολύς ήλιος,άθλιο κινητό, αρκετές προσπάθειες και τελικά αποδείχτηκα άθλια φωτογράφος γαμώ τη σκιά μέσα.Αλλά έστω μοιράστηκε και φυλάχτηκε )

Να είσαι και να είστε καλά

Ανώνυμος είπε...

Ετσι ειναι συντροφισσα.Οι τοιχοι πρεπει να μιλουν.Αν τη θελεις παντως να στη στειλω σε μεγαλη αναλυση.Την ειχαμε φωτογραφισει για το πρωτο φυλλο της εφημεριδας.

να εισαι καλα.
Ο Καποιος απο την Απατρις

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Στα δώρα συντρόφων δε λέω ποτέ όχι!

the elf at bay είπε...

Να τον χαίρεσαι. Θα σου χρωστά αιωνίως ευγνωμοσύνη, πίστεψέ με. Μου θύμισες την δικιά μου σκύλα που την έχασα πέρυσι. Σνιφ...

Ανώνυμος είπε...

Γεια σου συντροφισσα.Σου εστειλα μαιηλ με τη φωτογραφια,ελπιζω να ειναι το σωστο αυτο που εχεις και λεει: "δεν ειμαι γυναικα κανενος"
:)

να εισαι καλα

Ανώνυμος είπε...

οκ! σάλτα γαμήσου τώρα με το σκύλο ή με τα ασπόνδυλα σκυλιά (το ίδιο είναι)...
συντροφικά πάντα.

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Ξωτικό

ελπίζω τουλάχιστον να έφυγε σε βαθιά γηρατειά.:(
( μάλλον εγώ του χρωστάω στον απολογισμό )

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Άπατρη σύντροφε


ελήφθη όβερ.

( θα τα ξαναπούμε )

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Ανώνυμε

εύχομαι να εκτονώθηκες επαρκώς.
Εάν όχι, ξέρεις το δρόμο.
"Συντροφικά" πάντως θα σε συμβούλευα να βρεις άλλη διέξοδο εκτόνωσης γιατί θα σου στρίψει.

Πάντως αν έχεις τόσο μεγάλο άγχος αναφορικά με το ποιόν θα γαμηθώ, στείλε διεύθυνση να σε ενημερώνω.

Συντροφικά και αλληλέγγυα για να μην ξεχνιόμαστε

Ανώνυμος είπε...

Το μικρό σκυλάκι πριν καιρό τον βρήκε ο σκύλο σου κάτω από ένα αυτοκίνητο, ο προυντόν ήρθε απρόσκλητος.
Τελικά έχεις τρεις σκύλους.

Δηλαδή είσαι σκυλού εις τον κύβο;

Ερωτευμένη Σχιζοφρενής είπε...

Γιατί αποκλείεις να αποκαλώ "σκύλο μου"ένα ζωάκι που ήρθε απρόσκλητο;

Λοιπόν, ο σκύλος ΜΟΥ ( με κεφαλαία όσο και αν απεχθάνομαι τα κτητικά ) είναι πλέον ο Προυντόν.

Και ναι είμαι σκυλού αλλά αύξησε τη δύναμη. Έχω αρκετά περισσότερα.

Η απόπειρα προσβολής σου έγινε δεκτή ως τιμητικός τίτλος , οπότε ξαναδοκίμασε.

Υ.Γ
Το κουταβάκι υιοθετήθηκε.

Powered By Blogger