Εστάλη στις 12.41 π.μ

Επειβή παιβάκι είμαι και κάνω λάφη, και από τα λάφη μου μαφαίνω, φέλω να σας πω ότι μπαρούφες σας έλεγα εβώ.
Τελικά, φα γίνω βήμαρχος, που φα έχω και 30% αύξηση.


Πάρ'τα μαλάκα ψηφοφόρε.*




* το τελευταίο μην το πείτε στη μαμά μου,βε φέλει να λέω βρισιές. Και μου έχει πει τόσες φορές ότι η λέξη "ψηφοφόρος" είναι βρισιά.


Τα καλά νέα είναι ότι βε φα σας αφήσουν να πεφάνετε αφού όσο πιο πολλοί οι βημότες, τόσο πιο πολλά τα ευρά.


" Αύξηση ως και 30% στις αμοιβές των δημάρχων λόγω της αύξησης του πληθυσμού των νέων δήμων που προέκυψαν από τη συνένωση των παλαιών"

Καληνύχτα
Βανάη

Με τους φούρνους μικροκυμάτων στο κεφάλι

Παρατηρώντας αυτή τη φωτογραφία

και προσπαθώντας να ερμηνεύσω τη στυλιστική επιλογή των εικονιζόμενων,καταλήγω στο εξής δίλημμα.

α. Έχουν όλοι τους μηχανές, τις οποίες είχαν παρκάρει ομαδικώς στο κέντρο και κουβαλούν τα κράνη τους από φόβο μην τους τα κλέψουν και θα πρέπει να έρθουν στη δύσκολη θέση να απολογηθούν στον τροχονόμο με το μπλοκάκι.

β. Είχαν λάβει τη διαβεβαίωση-εφόσον εξέδραμαν στο κέντρο της Αθήνας υπό την αιγίδα της ΠΑΣΠ - ότι, εν αντιθέσει με τα 15 παιδιά που βρέθηκαν το επόμενο πρωί στην πόρτα του ανακριτή, κατηγορούμενοι για κακουργηματική πράξη με τον κουκουλονόμο, ότι, όχι μόνο δε θα προσαχθούν παύλα συλληφθούν με την ίδια κατηγορία, αλλά θα χαρούν τα φιλάνθρωπα και ανιδιοτελή αισθήματα των ματατζήδων,

Καθώς εγώ δεν ξέρω από βέσπα και έτσι αποκλείεται να την παρκάρω μεθαύριο στην Πανεπιστημίου και δεν επιθυμώ να περάσω μια νύχτα αγκαλίτσα με ασφαλίτες, είμαι σύννομη γαμώ το κέρατό μου να κατέβω με το φούρνο μικροκυμάτων στο κεφάλι;

Υ.Γ

Οι απορίες σε τρίτο,μπορεί και τέταρτο χρόνο,γιατί,για να πω την αμαρτία μου,όταν τους συνάντησα, μισή ώρα πριν ξεκινήσει η πορεία,τους πέρασα για διαφήμιση δερμάτινων πανωφοριών. Θα με μπέρδεψε το χρωματιστό αυτοκολλητάκι.

Τύπου απορία εν βρασμώ ενός τύπου φθινοπώρου

Μήπως το "Πολυτεχνείο" επιμένει να ζει και να εμπνέει  ακριβώς επειδή οι διεκδικούντες την  πρωτοπορία της εξέγερσής του, με τις σημερινές μεγαλόσχημες δηλώσεις περί δημοκρατίας και αγώνα, δεν έχουν ακόμα ψοφολογήσει για να μας αφήσουν ήσυχους στην ανησυχία μας;


Δεν έχετε και εσείς την εντύπωση ότι οι γλώσσες είναι προκλητικά φτωχές σε βρισιές όταν τις χρειαζόμαστε;

Δε μας χωράν' οι δρόμοι

( η φωτό από το indymedia στο οποίο σας παραπέμπω για ενημέρωση σε περίπτωση που είτε δεν ήσασταν εκεί, είτε η μνήμη ψιλοθολώνει από το χημικό και τον γαμημένο ήχο του ελικόπτερου )

Φωτοιστόρημα

Αυτό

δεν είναι δουλειά

( 15/11/2010 - Βουλή, Σύνταγμα )

 Αυτό

δεν είναι δουλειά

 Αυτό

 δεν είναι δουλειά

( 15/11/2010 - Πολυτεχνείο )

Αυτό

 είναι συνεργασία

( 16/ 11/2010- Πλατεία Αττικής - χρυσή αυγή )

Αυτό είναι

αλήθεια

( από τοίχο στο Βύρωνα )

ΗΧΟ-ΙΣΤΟΡΗΜΑ

ΧΟΙΡΙΝΟ του ΝΟΕΜΒΡΗ

Ανοίγουμε φιλέτα χοιρινού μέχρι να λεπτύνουν. Πασπαλίζουμε με αλάτι και μπαχαρικά της αρεσκείας μας. Τοποθετούμε μερικά φύλλα φασκόμηλου στο εσωτερικό τους και 1 φέτα μπέικον.Κλείνουμε με οδοντογλυφίδες.

Ψήνουμε στη σχάρα.

Ετοιμάζουμε σάλτσα κρασιού-μουστάρδας και  worcestershire.

Περιχύνουμε το χοιρινό με τη σάλτσα και από πάνω απλώνουμε μείγμα ντομάτας- κάπαρης(πλυμένης ή στραγγισμένης- εγώ δεν την στραγγίζω είμαι ικανή να πιω και σκέτο ξύδι ) κρεμμυδιου-λεμονιού-ελαιόλαδου- φρεσκου μαιντανιού και δυόσμου.

Τι χρώμα καναπέ;

Καλά να πάθω.

Γιατί μου τα έλεγαν, δε μου τα έλεγαν; 

Μου είπαν να πάω να ψηφίσω, να μη μείνω αδρανής. 

Το χαβά μου εγώ. 

Καλά να πάθω. 

Μέχρι που άκουσα τον Παπούλια στον Αντ1 και αναζητούσα τρύπα να κρυφτώ. 

Τα είπε ο άνθρωπος και ας ήταν ένα βήμα από την κάλπη.

"Μέμφομαι αυτούς που πιστεύουν ότι η οργή τους μπορεί να εκφραστεί από τον καναπέ, μένοντας στο σπίτι τους.Η δημοκρατία στην Ελλάδα κατακτήθηκε με σκληρούς αγώνες και με μεγάλη λαϊκή συμμετοχή. Χρειάζονται αγώνες και δεν μπορεί κάποιος να κάθεται στον καναπέ και να μιλά για αγώνες και πρόοδο της χώρας."

Και μετά πανικός.

Να τρέξω να προλάβω. 

Και δεν πρόλαβα. 

Ήμουν και άλουστη. 

Δεν είχα πάει και στην τράπεζα να βγάλω λεφτά για το ταξίδι. 

Δεν πρόλαβα.

 Άσε που είχα και το τσουκάλι στη φωτιά για το βραδυνό φαγητό. Να έχουμε και κάτι να τσιμπήσουμε όταν θα μαζευτούμε να βάζουμε στοιχήματα ποιό θα είναι αυτή τη φορά το μήνυμα των εκλογών.

 Όχι πως θέλω να δικαιολογηθώ.

Όχι.

Αλλά δεν πρόλαβα. 

Μας το είπατε και εσείς Παπούλια μου την τελευταία στιγμή και τώρα απομείναμε οι κότες της ιστορίας.

Οι ανάρχιδοι, οι άχρηστοι, οι λουφαδόροι.

Αλλά θα επανορθώσω. 

Θα σηκωθώ από τον καναπέ. 

Θα πάρω τους δρόμους αύριο, που έρχονται και τα συντρόφια από το Ταμείο. 

Και μεθαύριο θα είμαι στο Πολυτεχνείο και την Τετάρτη στο δρόμο.

Αλλά δεν ξέρω αν είναι σωστό, μήπως έχασα το ραντεβού με την ιστορία, μην έγινα ο σύγχρονος Εφιάλτης;

Γιατί μπερδεύτηκα Παπούλια μου.

Πότε τελικά να σηκώνομαι από τον καναπέ μου; 

Δε βοηθάτε και εσείς.

 Όλα τελευταία στιγμή.

 Βάλτε έναν συναγερμό να ξυπνάμε στην ώρα μας, να ξέρουμε πότε να σηκωθούμε. 

Βάλτε μουσική εν τέλει, σαν τη "μουσική καρέκλα" να ξέρουμε πότε να αρχίσουμε να τρέχουμε. 

Βάλτε δακτύλιο και στους καναπέδες. επιτέλους.

Την επόμενη φορά δε θα την πατήσω έτσι όμως.

 Θα είμαι εκεί, αγωνίστρια και δημοκράτισα.

 Όποτε αποφασίσετε. 

Μόνο που πρέπει να αλλάξω καναπέ.

 Να βρω έναν με εγγύηση τετραετίας, να μην κάνει βαθούλωμα από το καθισιό ως την επόμενη φορά.

 Να αράζω εκεί μέχρι να με ξανακαλέσει το καθήκον.

Και αυτή τη φορά,θα προλάβω.

Και θα αγωνιστώ όπως οφείλω.

 Γιατί θα είμαι ξάπλα και θα δω τη δήλωσή σας εγκαίρως.

Ιδού και ο μετεκλογικός προβληματισμός:

Tι χρώμα καναπές; 
Και ποιός ταιριάζει σε σπιταρώνα 29 τ.μ;
Κλασικός καναπές ή καναπές - γωνία;
Καναπές-κρεβάτι ή καναπές με αποθηκευτικό χώρο;

Τι βε φέλω να γίνω άμα φα μεγαλώσω

Χφες μας ζήτησε η βασκάλα να γράψουμε έκφεση με τίτλο "Τι φέλω να γίνω όταν φα μεγαλώσω.".

Οι βασκάλες βεν πρέπει να έχουν και πολλή φαντασία ή βαριούνται πολύ γιατί αυτή την έκφεση την έχει γράψει και η μαμά μου και ο μπαμπάς μου και η γιαγιά μου. Στην αρχή , σκέφτηκα να αντιγράψω τη βική τους αλλά σίγουρα φα με έπαιρναν χαμπάρι γιατί η μαμά μου ήφελε να γίνει αεροσυνοβός, ο μπαμπάς μου βημόσιος υπάλληλος και η γιαγιά μου παντρεμένη.Η μαμά μου έγινε υψοφοβική, ο μπαμπάς μου βημόσιος σκλάβος και μόνο η γιαγιά μου τα κατάφερε.

Εμένα βε μου αρέσει καφόλου αυτή η έκφεση γιατί είναι σα να μου λένε ότι τώρα που είμαι μικρή βεν είμαι τίποτα και πρέπει να μεγαλώσω για να γίνω κάτι. Ευτυχώς που έχουμε εκλογές ( εκλογές είναι όταν βεν έχεις σχολείο Παρασκευή και Βευτέρα ) και έτσι έχω χρόνο να σκεφτώ τι φέλω να γίνω.Παλιά ήφελα να γίνω μπαλαρίνα και μετά, πέρυφι, ήφελα να γίνω σαν τους "αλήτες του Βεκέμβρη" αλλά, αν φυμάστε, έγινε χαμός στο σχολείο και βε φέλω να περάσω τα ίβια.

Φέτος αποφάσισα ότι με συμφέρει να γίνω πρωφυπουργός. 

Πρώτον,μου αρέφουν πολύ τα ταξίβια και άμα είσαι πρωφυπουργός πηγαίνεις όπου φέλεις, τσάμπα. Βηλαβή,όχι ακριβώς τσάμπα,αλλά τέλος πάντων, τσάμπα για σένα. Τι σε νοιάζει άμα πληρώνει άλλος; Βέβαια φα μπορούσα να γίνω αεροσυνοβός, όπως ήφελε και η μαμά μου, αλλά πρώτον, βεν το βλέπω να γίνομαι ψηλή και μετά,άμα γίνω αεροσυνοβός μπορεί να γίνω και γυναίκα πρωφυπουργού, οπότε είναι καλύτερα να γίνω κατευφείαν πρωφυπουργός, να γλιτώσω και το γάμο.

Βεύτερον, άμα είσαι πρωφυπουργός μπορείς να κάνεις ό,τι φέλεις χωρίς να σε τιμωρεί κανένας, ακόμα και να λες ψέματα. Και έχει πολύ πλάκα να λες ψέματα, όπως τότε που είπα στη μαμά μου ψέματα ότι με πονάει η κοιλιά μου και βεν πήγα στο σχολείο και έκατσα βυο μέρες σπίτι βλέποντας ταινίες Μπάρμπυ. Αλλά μετά,το πήρε χαμπάρι ότι ήταν στα ψέματα και με κατσάβιασε. Ενώ άμα είσαι πρωφυπουργός, όχι μόνο βε σε κατσαβιάζουν αλλά σε ψηφίζουν και σε χαιρετάνε. Νομίζω ότι άμα είσαι πρωφυπουργός είναι κάπως σαν υποχρεωτικό να λες ψέματα.Φα μπορούσα να γίνω και βικηγόρος και να λέω ψέματα, αλλά και πρέπει να μου βγει ο κώλος βιαβάζοντας κάτι χοντρά βιβλία και φα πρέπει να φοράω ταγιέρ που βε μου αρέσουν καφόλου.

Επίφης, αν γίνεις πρωφυπουργός βε χρειάζεται να βουλεύεις κάφε μέρα ή βε χρειάζεται να βουλεύεις καφόλου. Βάζεις άλλους να βουλεύουν για σένα ή άμα βαριέσαι να το κάνεις και αυτό βρίσκεις φίλους με παράξενα ονόματα, σαν αγγλικά αλλά όχι ακριβώς,και τα κάνουν όλα χωρίς να σκας.Και παίρνεις και σύνταξη νωρίς. Βέβαια σύνταξη βεν ξέρω τι είναι αλλά είναι κάτι που το φέλουν όλοι, οπότε μάλλον είναι καλό.

Κυρίως φέλω να γίνω πρωφυπουργός γιατί μπορώ. Γιατί είμαι και από μεγάλη οικογένεια - έχω 12 ξαβέρφια, πολλούς φείους( οι περισσότεροι μαλάκες αλλά βεν έχει σημασία)  - και έχω και μεγάλο όνομα. Για να γίνεις πρωφυπουργός χρειάζεται να έχεις επίφετο με τέσσερις συλλαβές και το βικό μου έχει έξι.Και τέλος, άμα είσαι πρωφυπουργός,ακόμα και αν βε σου κόβει, κανένας βε σε λέει απλά ηλίφιο, αλλά ηλίφιο πρωφυπουργό. Και βεν είναι το ίβιο.

Αλλά ο βασικότερος λόγος είναι ότι φα μπορώ να κάνω εκλογές κάφε Κυριακή και τα παιβάκια φα γλιτώνουν σχολείο. Τώρα όμως που κάφομαι και τα γράφω όλα αυτά,αρχίζω και προβληματίζομαι. Αφού φα μένω σε μέγαρο, βηλαβή μεγάλο σπίτι,πώς φα μπορώ να το καφαρίζω;Βηλαβή, οκ, βε φα κουράζομαι στη βουλειά αλλά φα μου βγαίνει η πίστη να κάνω παρκέ; Και φα πρέπει να βγαίνω στην τηλεόραση κάφε τόσο; Και να με κοροιβεύουν που μιλάω ψευβά; Και φα πρέπει να αλλάζω την αλυσίβα στο ποβήλατό μου όσο είμαι καβάλα; Και φα μπορώ να φιλήσω το αγόρι μου βημόσια, με γλώσσα , όπως κάνουν αυτοί που μεγάλωσαν; Και αν φα φέλω να πάω κάμπιν, φα πρέπει να κουβαλάω μαζί μου βέκα σκηνές με αφρώπους να με φυλάνε;Και αν πάω στη βουλή τη μέρα που αυτή φα καεί, βεν είναι μαλακία να καώ για μια χαζοέκφεση;

Τελικά βε φα γράψω ότι φέλω να γίνω πρωφυπουργός. Γιατί φοβάμαι μήπως γίνω αυτό που γράφω, σαν το μπαμπά μου και τη γιαγιά μου. Και γιατί εγώ φέλω να είμαι όχι να γίνω. Άσε που ακόμα βεν ξέρω αν φα μεγαλώσω ή αν φέλω να μεγαλώσω.Αυτό φα γράψω που βε φα μου πάρει πάνω από βύο λεπτά και φα μου μείνει χρόνος να παίξω με το σκύλο μου. Αλήφεια, άμα είσαι πρωφυπουργός και όλο λείπεις, ποιός χαϊβεύει το σκύλο σου;

Πάλι βρέχει. 

Βανάη

Για τον Ικτίνο ρε γαμώτο

Αρνούμαι να ψηφίσω

• γιατί επιμένω να απαξιώνω ένα σύστημα που δεν είναι ούτε δημοκρατικό, ούτε αντιπροσωπευτικό
• γιατί δεν επιθυμώ να είμαι συνεργός στην υπονόμευση των δικαιωμάτων μου
• γιατί δε συναινώ στην επιλεκτική εκτίμηση της βούλησής μου
• γιατί αρνούμαι να γίνω το βαποράκι της πλέον εκχυδαϊσμένης πολιτικής πρακτικής
• γιατί το φερόμενο ως ύψιστο δημοκρατικό μου δικαίωμα δεν είναι παρά ένα καλοσχεδιασμένο άλλοθι για την εφαρμογή  των σχεδίων τους
• γιατί θέλω να διατηρώ ακέραιο το δικαίωμα να λοιδορώ, να φτύνω και να χτυπώ, όπως μπορώ, όσους με θεωρούν αναγκαία για συνυπογγραφή των συμφερόντων τους αλλά περιττή για ότι άμεσα με αφορά
• γιατί εκ φύσεως με απωθούν οι εκβιασμοί και οι απειλές
• γιατί μου φαίνεται κωμικό πώς η αποσόβηση πτώχευσης μιας χώρας ταυτίζεται με την πτώχευση των πολιτών της
• γιατί ξέρω ότι τη χρεοκοπία τη φοβούνται μόνο αυτοί
• γιατί ο μόνος τρόπος να μην προχωρήσουν σε περαιτέρω μείωση των αποδοχών είναι η ολική κατάργηση των χρηματικών αμοιβών, ενδεχόμενο που μου είναι ευπρόσδεκτο εφόσον είμαι πεπεισμένη ότι μπορούμε να ζήσουμε με εκούσιες ανταλλαγές προϊόντων και υπηρεσιών, χωρίς να γινόμαστε σάρκινοι κουμπαράδες
• γιατί αντιδρώ στο να αποτελώ έναν εκλογικό αριθμό αντί για ανθρώπινο, έστω ημι - νοήμον, ον
• γιατί δεν αμφιβάλλω ότι όποιο και αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα, η πλέον κερδοφόρα επιχείρηση θα είναι εκείνη της παραγωγής συστημάτων ασφαλείας ή λουκετών
• γιατί προτιμώ να κάθομαι επί δωδεκαώρου στις εισόδους/εξόδους των αστικών κέντρων, σε πλατείες ή σε προαύλια σχολείων φωνάζοντας, από το να υψώσω λευκή πετσέτα που την επαύριο θα γίνει η θηλιά μου
• γιατί η μόνη περίπτωση να τους σταυρώσω θα ήταν σε ξύλο με καρφιά

Να είναι το ξύλο σας μαόνι και τα καρφιά λευκόχρυσος.

Εσύ μπορείς να βάλεις αύριο τα καλά σου, όπως αρμόζει στην απόλυτη γιορτή της δημοκρατίας σου και να βαυκαλιστείς το βράδυ ότι διαμόρφωσες τις συνθήκες της ζωής σου.

Αντί να αλλάζεις το ζυγό

σταμάτα να είσαι βόδι.

Τελευταίες ειδήσεις

Καμινάδες νεκρές, δίχως καπνό 
άδεια απο γέλιο στόματα 
καρδιές που νίκησαν και πέθαναν - 
πρέπει να γεφυρώσουμε τα χείλη της αβύσσου. 
ʼΆνθρωποι, πάνω απ' όλα άνθρωποι 
αδιάκοπα, χωρίς ανάσα, χωρίς ντροπή 
γυμνοί απο αμφιβολίες 
τίποτα κρυμμένο 
ας ξεχυθούμε πάλι μες στους δρόμους 
να χτίσουμε ξανά τη ζωή 
να χτίσουμε πρώτοι εμείς τη ζωή. 

Φωνές γεμάτος ο ουρανός 
κι αναποδογυρισμένα σύννεφα 
που τα εκτελέσανε το μεσημέρι - 
μόλις το πρόλαβαν οι εφημερίδες 
επι του πιεστηρίου. 
Καμμιά δεν έγραψε για τις βρύσες 
που ανοίξανε στα βασανισμένα τους κορμιά.


Τίτος Πατρίκιος

To be politically incorrect

Σε ένα politically correct κείμενο θα έπρεπε σήμερα να εκφράσω διαδικτυακά τον αποτροπιασμό μου για την "ωμή και αδικαιολόγητη βία των τρομοκρατών που φέρνει τη χώρα μας σε δυσμενή διπλωματική θέση διεθνώς και υποσκάπτει τις θυσίες της κυβερνώσας παράταξης για την ευημερία των πολιτών της". Αλλά, υποθέτω ότι αν το έγραφα αυτό, θα ήμουν μεγαλοδημοσιογράφος με παχυλό μισθό και μεζονέττα στα βορεια προάστια και με κινητό για αποκλειστική επικοινωνία με τους εξουσιαστές και τα τσιράκια τους.Ή θα ήμουν φέρελπις βουλευτής με μηνιαίο εισόδημα 7 χιλιάρικα και καταθέσεις πολλών μηδενικών σε ευρωπαϊκές τράπεζες. Και αφού δεν είμαι παρά ένας "μέσος άνθρωπος", μέσης αντίληψης και νοημοσύνης και κανείς δε μου υπαγορεύει δια τηλεφώνου ή fax τι θα γράψω, μπορώ φαντάζομαι να εκφράσω τον αποτροπιασμό μου γιατί οι "βόμβες" προσέβαλαν βαθύτατα το χριστιανικό ritual και έφεραν το πάσχα παραμονές των χριστουγέννων. Στη θέση του Άνθιμου θα το είχα πάρει προσωπικά και θα καλούσα το ποίμνιο σε ιερό πόλεμο εναντίων των αντιχρίστων.

Δεν είναι ότι με γοητεύει απαραίτητα η ένοπλη βία όσο το ότι την έχω αποδεχθεί ως αναπόφευκτη ή έστω ούσα δυνητικά αποτελεσματική απέναντι στην ύπουλη συστημική,άοπλη βία που έχει την αμέριστη συνεπικουρία του "νόμου".

Ναι,αισθάνομαι αποτροπιασμό γιατί ο "τρόμος" που προκάλεσαν τα εικοσάχρονα στα κουστουμαρισμένα κρέατα δε μπορεί καν να συγκριθεί με τον τρόμο της μεσόκοπης γυναίκας που βλέπω κάθε Δευτέρα, την ώρα που διαλύεται η λαϊκή, να προλάβει τα συνεργία καθαρισμού του δήμου,πριν προλάβουν να ραπίσουν με τόνους νερού και φαρμάκου τα ζαρωμένα ζαρζαβατικά που πέταξαν πίσω τους οι μικροπωλητές. Γιατί δε μπορεί να συγκριθεί με τον τρόμο του ανέργου την ώρα που προσεγγίζοντας τον κισέ του ΟΑΕΔ ακούει ότι δεν υπάρχουν χρήματα για το χαρτζιλίκι με το οποίο του εξίσωσαν την αξιοπρέπεια ή με τον τρόμο που σπέρνει η διαπίστωση ότι η ανθρώπινη ζωή έχει ταυτιστεί με την αξία του σκουπιδιού που συνθλίβεται μέσα σε ένα απορριματοφόρο.Γιατί η αληθινή τρομοκρατία βρίσκεται σε κάθε δρόμο, διασταύρωση και στενό, εκεί που οι μπάτσοι είναι περισσότεροι από τα δέντρα και τα πεζοδρόμια και εκεί που ο οργασμός των έργων της κάθε δημοτικής αρχής, στην εκπνοή της θητείας της, σε αναγκάζει να σκεφτείς ότι ο ενεργός ψηφοφόρος δε μπορεί παρά να έχει μνήμη αντίστοιχη του χρυσόψαρου ενόσω κουβαλά στην κάλπη την ύστατη οπτική του παράσταση.

"Είναι αυτονόητος ο αποτροπιασμός" λοιπόν - για να δανειστώ τα λόγια του προέδρου της τρομοδημοκρατίας - που οι στρακαστρούκες και τα βαρελότα των πασχαλινών μας αναμνήσεων μεταφράστηκαν από τους  επαγγελματίες επικοινωνιακούς προπαγανδιστές σε μέσα μιας επικίνδυνης τρομοκρατικής οργάνωσης - αποκύημα των προεκλογικών αναγκών μιας χρεοκοπημένης κυβέρνησης η οποία - ειρωνεία - σφίγγει τη μέγγενη του πολέμου ενάντια στη χρεοκοπία στο κρανίο των χρεοκοπημένων αποδεκτών του πρωθυπουργικού εκβιασμού.

Θα μπορούσαν βέβαια τα παιδιά να στείλουν ρόδα αντί για βαρελότα. Αλλά, μεταξύ μας, με τριαντάφυλλα, δεν ρίχνεις ούτε "γκόμενα".( εξευγενισμένα φαλλοκρατικό φινάλε )