Χωρίς ερωτηματικά

Πού; Μουσείο
Πότε; Τετάρτη 24 Φλεβάρη
Τι ώρα; 11 π.μ
Γιατί; Γιατί δε γίνεται αλλιώς

ΓΣΣΕ - ΑΔΕΔΥ κρεμασμένοι με σχοινί

Το σκουλήκι της Αιγύπτου

Προχφές ήρφε στο σχολείο μια καινούρια κυρία. Η παλιά μου κυρία φα φύγει για ένα χρόνο γιατί φα κάνει μωρό. Είχε μια κοιλιά μεγάλη σαν του Πάγκαλου. Βε νομίζω όμως ότι ο Πάγκαλος φα κάνει μωρό.


Αυτή τη νέα βασκάλα καφόλου βεν τη χώνεψα.
Βε μας χαμογελάει καφόλου και με το που ήρφε άρχισε τις αλλαγές.
Τα φρανία μας τα είχαμε φτιάξει σε ένα ωραίο μισοφέγγαρο και έτσι έβλεπα όλα τα άλλα παιβιά. Αυτή μας έβαλε να καφόμαστε βύο-βύο με το ένα φρανίο πίσω από το άλλο. Σαν τις παρελάσεις, μόνο που εμείς είμαστε καφιστοί.Έχουμε βύο γραμμές. Μία για τα αγόρια και μία για τα κορίτσια. Και τώρα βε μπορώ να βλέπω πια το Βημητράκη που είναι στη γραμμή των αγοριών. Και τη Γιονίντα και τον Αλία τους έβαλε πίσω πίσω να κάφονται μόνοι τους σε κάφε γραμμή.
Αυτό με φύμωσε πολύ. Η Γιονίντα είναι η κολλητή μου και πάντα καφόμασταν κοντά. Τώρα μόνο στα βιαλείμματα τη βλέπω.Πολύ ανακατώστρα αυτή η βασκάλα.


H καινούρια βασκάλα μας είπε ότι πρέπει να μάφουμε ελληνική  ιστορία. Οπωσβήποτε. Για να ξέρουμε τη φέση μας στον κόσμο και να είμαστε περήφανοι σαν παγώνια.Και γιατί, λέει, εμείς πρέπει να συνεχίσουμε αυτή την ιστορία και να ξαναφέρουμε την Ελλάβα στη φέση του ηγέτη. Αυτό βεν κατάλαβα τι πάει να πει αλλά βε με πολυνοιάζει. Έχω καταλάβει ότι όλο βλακείες λέει. Πώς φα μεταφέρουμε την Ελλάβα σε άλλη φέση;Φα τη σπρώξουμε όλοι μαζί όπως τότε που ο μπαμπάς έσπρωχνε το αμάξι του φείου Νίκου για να κουνηφεί;


Και έτσι ξεκίνησαν όλα. Μας ζήτησε να μάφουμε τι ήταν ο Μέγας Αλέξανβρος και να τον ζωγραφίσουμε όπως τον φανταζόμαστε. Αυτό μου άρεσε γιατί η ζωγραφική είναι το αγαπημένο μου μάφημα.
Όταν πήγα σπίτι το είπα στη μαμά μου. Πάντα με βιαβάζει η μαμά μου γιατί φέλει λέει να είμαι άριστη μαφήτρια. Βε νομίζω να πολυχάρηκε γιατί τα μούτρα της έγιναν λες και είχε πιει από αυτή την απαίφια αντιβίωση για τη γρίπη.
Ο Μέγας Αλέξανβρος, μου είπε, ήταν γιος ενός βασιλιά και έγινε μεγάλος στρατηλάτης. Βηλαβή, έκανε πολλούς πολέμους και σκότωνε πολύ κόσμο για να τους πάρει τη χώρα. Και τους την έπαιρνε. Τον φοβόντουσαν όλοι οι άνφρωποι. Μόνο στην Αίγυπτο τον αγάπησαν και τον έκαναν και φαραώ της Αιγύπτου. Βεν έζησε πολλά χρόνια και έτσι βεν κατάφερε να πάρει όλη τη Γη βική του. Πέφανε όταν ήταν 33 χρονών, σχεδόν όσο είναι ο μπαμπάς μου.


Με έβαλε να τα επαναλάβω και όταν είβε ότι τα φυμόμουν όλα πήγε στην κουζίνα να φτιάξει γεμιστά.Με ρύζι. Εγώ άρχισα να φτιάχνω τη ζωγραφιά μου.


Χφες ξύπνησα πολύ χαρούμενη. Ήμουν σίγουρη ότι είχα κάνει γαμάτη ζωγραφιά και η βασκάλα φα μου έλεγε μπράβο. Καφήσαμε στα φρανία και σηκωφήκαμε ένας-ένας στον πίνακα να βείξουμε τις ζωγραφιές και να περιγράφουμε όσα μάφαμε. Ούτε ένα μπράβο βεν είπε σε κανέναν. Όταν ήρφε η σειρά μου ήμουν κάπως μουβιασμένη γιατί η ζωγραφιά μου δεν έμοιαζε με των άλλων παιβιών. Ίσως το μπράβο να ήταν βικό μου.
Μόλις βιάβασα τον τίτλο της ζωγραφιάς μου
"Ο Μέγας Αλέξανβρος-το σκουλήκι της Αιγύπτου" 
και πριν ακόμα τη βείξω, η βασκάλα πετάχτηκε όρφια και μου την πήρε από τα χέρια.
Είχα ξεπατηκώσει  αυτόν εδώ τον φαραώ αλλά τον είχα κάνει πιο ωραίο από τη φωτογραφία. Του είχα βάλει ωραία χρώματα, ένα χρυσό στέμμα του βασιλιά και είχα ζωγραφίσει και τη σάρισα βίπλα του, το μακρύ σπαφί που είχε.
Με βούτηξε από το χέρι και με έβαλε στο φρανίο μου. Άρχισε τις τσιρίβες.


"Ποιός στα είπε αυτά τα χυδαία πράγματα";


"Οι γονείς μου κυρία βασκάλα"


"Οι γονείς σου είναι Ανθέλληνες και θα σε κάνουν σαν τα μούτρα τους"


"Φέλω να πω ιστορία κυρία"


"Πες να γίνεις ρεζίλι στους συμμαθητές σου"


"Ο Μέγας Αλέξανβρος ήταν βασιλόπουλο που έκανε πολέμους για να κερβίζει εβάφη και βύναμη.
Είχε αυτό το μεγάλο σπαφί και έσφαζε όποιον βεν ήφελε να του βώσει το έβαφός του.
Μια μέρα έφτασε στην Αίγυπτο και εκεί τον έκαναν σκουλήκι. Φαραώ. Σαν αυτό το τεράστιο σιχαμερό σκουλήκι που φέρνει ο μπαμπάς σπίτι όταν είναι να πάει για ψάρεμα και η μαμά αρχίζει τις υστερίες και του λέει "ή ο φαραώ ή εγώ"


Η βασκάλα βε μίλησε για λίγο. Εγώ είχα αρχίσει να βρέχω τα μάτια μου. Τόσο βιάβασμα, τόσος κόπος και αυτή με ξεφτίλιζε μπροστά στα παιβιά.
Μετά άρχισε τις ερωτήσεις.


"Και γιατί δεσποινίς εξυπνακίδου τον ονόμασαν Μέγα;"


"Γιατί κυρία ήταν μεγάλο σκουλήκι. 'Η μπορεί να είχε ξαβερφάκι μικρότερο. Όπως την ξαβέρφη μου τη Βανάη που πηγαίνει Βημοτικό και τη φωνάζουν Βανάη η μεγάλη και εμένα Βανάη η μικρή για να μας ξεχωρίζουν"


"Είσαι ανόητη."


Μετά γύρισε προς τα παιδιά και είπε.
"Τον ονόμασαν Μέγα γιατί διέδωσε τον ελληνικό πολιτισμό στα πέρατα της γης παιδιά. Και εξελλήνισε τους βαρβάρους που μέχρι τότε κρέμονταν από τα δέντρα και μιλούσαν ακατάληπτα"


Σήκωσα το χέρι να ρωτήσω.


"Και αφού ήφελε κυρία να χαρίσει πολιτισμό γιατί είχε όπλα"


" Δεν υπήρχε άλλος τρόπος να κάνει τους βαρβάρους ανθρώπους"


"Βηλαβή κυρία οι μπάτσοι που πυροβολούν μεταβίβουν πολιτισμό΄;"


Και με έβιωξε από την τάξη χωρίς να μου απαντήσει. Ίσως να μην ήξερε την απάντηση.


Πήγα σπίτι μέσα στα κλάματα και με τη ζωγραφιά τσαλακωμένη από τα χέρια της βασκάλας.
Ήρφε και ο μπαμπάς άρον-άρον από τη βουλειά. 
Τον ρώτησα αν είναι αλήφεια ότι είμαστε Ανφέλληνες και αν ναι που είναι η ΑνφΕλλάβα και γιατί βεν πάμε να μείνουμε εκεί.
Χαμογέλασε και με πήρε αγκαλιά. Ίσιωσε τη ζωγραφιά και μου είπε μπράβο. Επιτέλους. 
Μου είπε ότι βεν ήταν και τόσο λάφος η ζωγραφιά μου. Φαραώ ήταν ο βασιλιάς στην Αίγυπτο αλλά η ζωγραφιά μου βεν ήταν άστοχη. Είπε ότι ήταν μια σουρεαλιστική απεικόνιση του Αλεξάνβρου και έσκασαν στα γέλια με τη μαμά.
Μου είπε να μη φυμώνω με τη βασκάλα. Τις έφιξα είπε τον ήρωα για αυτό τσαντίστηκε.Ο Μέγας Αλέξανβρος ψηφίστηκε από πολλούς ως ο "μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών" και η βασκάλα μπορεί να τον είχε και αυτή ψηφίσει.


Πάντως αυτό είναι ψέμα. Ο Μέγας Αλέξανβρος πέφανε όταν ήταν 33 και ο παππούς του μπαμπά μου είναι 91 και ζει ακόμα. Σίγουρα είναι μεγαλύτερος έλληνας από τον Αλέξανβρο.


Τη Βευτέρα που φα πάω στο σχολείο βε φα κρατάω κακία στη βασκάλα. 
Και θα της πω και την απάντηση που βεν ήξερε.
Ότι με τα όπλα βε βιαβίβεις πολιτισμό. Μόνο φάνατο και βυστυχία.

( "All" by Maurizio Cattelan )

Έτσι είπε ο μπαμπάς και το πιστεύω.


Καλό Σαββατοκύριακο


Βανάη

Σπάταλες εκκρίσεις τεστοστερόνης

Ο αναγεννημένος θεσμός του "αστυνομικού της γειτονιάς" άρχισε να εφαρμόζεται- όπως είχε άλλωστε υποσχεθεί ο θεός - πιλοτικά στο Βύρωνα.

Η πρώτη εφαρμογή εστέφθη με πλήρη επιτυχία.

Πάτα με για να δεις σκηνές από τα "προσεχώς"

Πίσω από τη ναφθαλίνη

Τη βρήκα

Λίγο αφότου σε είχα φονεύσει.
Καθώς κατέρρεε η σάρκινη πανοπλία σου

και αποκαλυπτόταν το μεταλλικό σου σαρκίο.

Άσθμαινε ζωή

την ώρα που με το θάνατο έκανες έρωτα.

Μου συστήθηκε αμέσως

"Η δεύτερη ταυτότητα"

Θα έπρεπε να με είχε υποψιάσει η τόση ναφθαλίνη.

Ή έστω να σε είχα σκοτώσει πιο νωρίς.

(  artwork by John Fekner & Don Leicht )

Ημίμετρα

Προς την ευόδωση της "εθνικής προσπάθειας στήριξης της οικονομίας"

Και εκατομμύρια πόδια να σας κλωτσάνε το σκαμπό.

Το Χρονικό ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου

 Κυριακή 8 Φλεβάρη 1981
..ώρα 15.00, 
Φαληρικό σταδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» ,
 ποδοσφαιρικός αγώνας πρωταθλήματος μεταξύ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ-ΑΕΚ
Το γήπεδο κατάμεστο από 30.000 οπαδούς και των δυο ομάδων..
Για την ΘΥΡΑ 7 έχουν κοπεί 7500 εισιτηρια..6500 για οπαδους του ΘΡΥΛΟΥ, 1000 για αυτούς της ΑΕΚ.. Η τιμή του εισιτηρίου ορίζεται στις 100 δραχμές. Το φθηνότερο εισιτήριο αφορούσε τότε τη συγκεκριμένη θύρα.

Ώρα 15.00 
έναρξη αγώνα, σέντρα Ώρα 17.00
 σφύριγμα λήξης..ο Ολυμπιακός συντρίβει την Αεκ με το βαρύ σκορ 6-0, οι οπαδοί του τρέχουν να βγουν από τη ΘΥΡΑ 7 με κατεύθυνση την ΘΥΡΑ 1 για να αποθεώσουν τους ποδοσφαιριστές Ώρα 17.05
 καθυστερημένη προσπάθεια να απομακρυνθούν οι 2 τουρνικε της θύρας από καθυστερημένους μπάτσους
Ώρα 17.10
 οπαδοί πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον και ποδοπατούνται,
Ώρα 17.30
 μεταφορά θυμάτων στο Τζάνειο Νοσοκομείο
Ώρα 17.50
 έκτακτο δελτίο στην τηλεόραση για την τραγωδία
Ώρα 18.00
 πολιτικοί και απλοί φίλαθλοι από το γήπεδο κατακλύζουν το Τζάνειο
Ώρα 18.30
  εθελοντική αιμοδοσία
Ώρα 19.00 
γονείς και συγγενείς των φιλάθλων που παρακολουθούσαν το ματς καταφθάνουν έντρομοι στο Νοσοκομείο προς αναζήτηση των δικών τους Ώρα 19.45
φθάνουν τα ΜΑΤ στο Τζάνειο να απομακρύνουν τον κόσμο από την είσοδο και να διευκολύνουν την μεταφορά των τραυματιών και την προσέλευση εθελοντών αιμοδοτών Ώρα 20.15
γίνεται πραγματογνωμοσύνη στην μαρτυρική Θύρα από την Αστυνομία Ώρα 20.30
 μεταφορά των βαριά τραυματισμένων σε Γενικό Κρατικό και ΚΑΤ Ώρα 20.45
ξεκινά η φριχτή διαδικασία της αναγνώρισης των νεκρών, μόνο 2 από τα θύματα φέρουν πάνω τους αστυνομική ταυτότητα, οι περισσότεροι είναι φριχτά παραμορφωμένοι Ώρα 21.00 
 400 οργισμένοι Ολυμπιακοί εισβάλλουν στη Θύρα 7 του σταδίου με σκοπό να λιντσάρουν τους θυρωρούς-απομακρύνονται από αστυνομικούς

 ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
21 ΝΕΚΡΟΙ ( 19 από τραυματική ασφυξία – 2 από εγκεφαλικές κακώσεις )
60 ΤΡΑΥΜΑΤΙΕΣ 



ΤΟ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΜΕΡΟΣ

Καθολική επικράτηση του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ με σκορ 6-0
3 γκολ ο Μάικ Γαλάκος ( τα 2 στρωμένα άψογα από τον Τάκη Περσία )
και απο 1 οι Κουσαλάκης, Ορφανός, Βαμβακούλας

Την αγωνιστική περίοδο 1980-1981 , ο λαβωμένος Ολυμπιακός κατακτά το double στις 21 Ιουνίου

Συνθήματα που δόνησαν τότε την ατμόσφαιρα, την ώρα που η αιματοβαμμένη κούπα υψωνόταν στον αθηναϊκό ουρανό..
« ΑΔΕΡΦΙΑ ΖΕΙΤΕ, ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΟΔΗΓΕΙΤΕ»

" ΘΡΥΛΕ ΘΥΜΗΣΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΣΟΥ ΖΗΤΗΣΑΝ ΦΕΤΟΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΟΥ"

"ΕΙΚΟΣΙΕΝΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ, ΕΙΚΟΣΙΜΙΑ ΚΥΡΙΑΚΗ
ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΣΗΚΩΣΑΝΕ ΑΠΟΨΕ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ"



 ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΣ, ετών 18, μαθητής Λυκείου
ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΧΑΙΡΑΤΙΔΟΥ, ετών 24, οικονομολόγος
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ, ετών 41, εκδότης
ΣΠΥΡΟΣ ΑΝΔΡΙΩΤΗΣ, ετών 24, μαρμαράς
ΗΛΙΑΣ ΠΑΝΑΓΟΥΛΗΣ, ετών 17 , μαθητής
ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ , ετών 21, φοιτητής
ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΠΗΛΙΟΠΟΥΛΟΣ , ετών 19, ηλεκτρονικός
ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΧΑΣ, ετών 20, αρτοποιός
ΝΙΚΟΣ ΦΙΛΟΣ, ετών 19, υδραυλικός
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΟΥΜΑΝΙΔΗΣ, ετών 14, μαθητής Γυμνασίου
ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΡΚΟΥ , ετών 27, ιδιωτικός υπάλληλος
ΚΩΣΤΑΣ ΣΚΛΑΒΟΥΝΗΣ , ετών 17 , μαθητής
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΙΑΛΥΝΑΣ, ετών 20, ιδιωτικός υπάλληλος
ΣΠΥΡΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ , ετών 18, μαθητής
ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΙΛΛΙΑΣ , ετών 28, εργάτης
ΧΡΗΣΤΟΣ ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ , ετών 34, εκτελωνιστής
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΟΥΡΟΥΠΑΚΗΣ, ετών 34, βιβλιοδέτης
ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ , ετών 25, ναυτικός
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΙΤΣΩΛΗΣ , ετών 30
ΣΤΡΑΤΟΣ ΛΟΥΠΑΣ, ετών 20, οικοδόμος
ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΑΜΙΤΣΗΣ, 18 ετών , μαθητής ( φίλαθλος της ΑΕΚ ) 


ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΙΡΩΝΕΙΕΣ

• ΚΑΡΑΝΙΚΟΛΑΣ ΚΩΣΤΑΣ
Ναυτικός από τη Χίο είχε λιποτακτήσει 2 φορές για να δει από κοντά την αγαπημένη του ομάδα..
• ΜΑΧΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
Ένα από τα 7 αδέρφια μιας φτωχής οικογένειας βιοπαλαιστών , εργαζόταν σε φούρνο για να βοηθήσει οικονομικά την πολυμελή οικογένειά του και τον ανάπηρο πατέρα του..η κηδεία του έγινε με έξοδα των συγχωριανών του
• • ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΧΑΡΑΙΤΙΔΟΥ
Ένα μόλις μήνα στην Ελλάδα από Αμερική όπου διέμενε,…πρώτη φορά στο Καραϊσκάκης..πήγε με τον αρραβωνιαστικό της ( επίσης νεκρό ) ΒΑΣΙΛΗ ΜΑΧΑ ο οποίος είχε προμηθευτεί τα μοιραία εισιτήρια από τον Νίκο Αναστόπουλο ( διέθεσε 5 για την Θύρα 7 και 6 αριθμημένα )
• ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΠΙΤΣΩΛΗΣ
Απεβίωσε 3 μήνες μετά το συμβάν, νοσηλευόμενος και βαριά τραυματίας
• ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΣ
'Ένα χρόνο πριν, το Φλεβάρη του 1980, σώζει φίλαθλο του Ολυμπιακού επίσης στη Θύρα 7 του Καραϊσκάκης  μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ…

εξάλλου ολική αμνησία έπαθε τραυματίας φίλαθλος του Ολυμπιακού που όταν μεταφέρθηκε στο Τζάνειο δεν θυμόταν όχι απλά το σκορ αλλά ούτε το όνομά του
άλλοι τραυματίες κατάφεραν να επιζήσουν αφού υπέστησαν τραχειοτομή

το ρολόι ενός εκ των θυμάτων βρίσκεται σπασμένο..η ώρα σταματημένη 17.10 


H ΔΙΚΗ

ενώ ήδη τα προβλήματα παρουσιάστηκαν από τις ανακρίσεις καθώς πολλοί μάρτυρες δεν προσήλθαν σε κατάθεση, παραπέμπονται σε δίκη 6 αστυνομικοί και 5 θυρωροί

ΟΙ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ
Γιώργος Παντελάκης ( υποδιευθυντής Τροχαίας Πειραιά )
Γιάννης Κόλλιας ( ανθυπαστυνόμος )
Στέλιος Λεριος ( ανθυπαστυνόμος )
Στέφανος Κοντός
Άγγελος Παπαγεωργίου ( υπαστυνόμος )
Νίκος Χιωνος ( αρχιφύλακας )

ΟΙ ΘΥΡΩΡΟΙ
Γιώργος Σκανδάλης
Κυριάκος Δουρέκας
Σωτήρης Τσουτσικας
Γιώργος Σουκαρας
Νίκος Τσουρεκας

Η δίκη κράτησε 28 ημέρες..κατέθεσαν 100 μάρτυρες και αγόρευσαν 16 συνήγοροι

οι αστυνομικοί απαλλάσσονται από την έδρα λόγω αμφιβολιών ενώ οι θυρωροί καταδικάζονται σε 10ετή φυλάκιση και 100 δρχ πρόστιμο ( το αντίτιμο του εισιτηρίου !!! )
ο δε Εισαγγελέας ζητάει 10 μήνες για κάθε νεκρό και 3 μήνες για κάθε τραυματία
ασκούν έφεση και αφήνονται ελεύθεροι

Το 1986 στο Τριμελές Εφετείο που επανεκδικάζει την υπόθεση του αθωώνει όλους

κανένα ερώτημα δε βρίσκει απάντηση και η έδρα γνωρίζει την οργή και την αποδοκιμασία των συγγενών των θυμάτων

μπάτσοι και θυρωροί καταθέτουν πως οι θύρα είχε ανοίξει 20 λεπτά πριν όπως προβλέπεται από το Νόμο
οι αυτόπτες μάρτυρες όμως καταθέτουν ότι ήταν κλειστή και οι 2 τουρνικέ δεν είχαν απομακρυνθεί..Το δικαστήριο σπεύδει να διαφυλάξει το κύρος της Αστυνομίας την οποία εκπροσωπούσαν 180 αστυνομικοί ..60 για τις Θύρες 6 και 7

αποτροπιασμό προκαλεί και η Δήλωση του τότε Πρωθυπουργού Ράλλη και του Υπουργού Δημοσίας Τάξης, οι οποίοι έσπευσαν πάνω στα ζεστά ακόμα κορμιά να δηλώσουν αυθαίρετα, πριν ολοκληρωθούν αυτοψίες και προανακρίσεις κ πριν εκδοθεί εισαγγελικό πόρισμα να αρνηθούν οποιαδήποτε ευθύνη ανθρώπινη προλειαίνοντας έτσι το έδαφος για την έκβαση της δίκης.

ΘΥΡΑ 7 :– Η ΜΕΓΑΛΗ ΣΤΙΓΜΗ

Ταινια που βγηκε στις κινηματογραφικες αιθουσες λιγα χρονια μετα
Προκειται ισως για την πλεον επαισχυντη προσπαθεια αισχροκερδειας εις βαρος της μνημης των 21 ανθρωπων που αφησαν την τελευταια τους πνοη στο φαληρικο σταδιο μα και εις βαρος ολων οσων ακολουθουσαν τον Ολυμπιακο σε όλα τα παιχνιδια και εγιναν η φωνη της Θυρας 7..
Η ταινια δεν καταγραφει το γεγονος…αντιθετα αφορα σε μια παρεα κλεφτων-οπαδων
Συναντησε την οργη των συγγενων που αντεδρασαν στην βεβηλωση της μνημης των παιδιων τους και υπεβαλλαν μηνυση..δικαιωθηκαν και η ταινια αποσυρθηκε 


Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ

Μιλώντας με κάποιους από τους γηραιοτερους φιλους του Ολυμπιακου μου εκανε εντυπωση που αρκετοι εξ αυτων μιλουσαν για « Θυρα Θανατου» ..για πραγματικη λαιμητομο

Ηταν η μονη θυρα ( στο παλιο παντα Καραισκακης ) που δεν οδηγουσε απευθειας στις κερκιδες όπως οι υπολοιπες αλλα μεσω μιας σκοτεινης κυκλικης στοας 50 μετρων που σε οδηγουσε στα 16 ιστορικα σκαλοπατια….Επομενως αμεση ορατοτητα από την κερκιδα στην εξοδο δεν υπηρχε
Επιπλεον η Θυρα φιλοξενουσε κάθε Κυριακη 7000 φανατικους φιλους του Ολυμπιακου που εισερχονταν από μια και ΜΟΝΑΔΙΚΗ εισοδο…την ωρα που 7000 θεατες εμπαιναν στις κερκιδες από 4 θυρες ( 13, 14, 15 και 16 )

Δίσεκτοι Φλεβάρηδες
14-2- 1973 – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΑΓΙΑΞ ( 1-2 )34 οπαδοι της 7 ποδοπατουνται και μεταφερονται στο Νοσοκομειο
6-2-1980 – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ – ΠΑΟΚ ( 1-2 )10 φιλαθλοι τραυματιζονται σοβαρα

Η θυρα 7 κλεινει επι προεδριας του Αργυρη Σαλιαρελη με αιτιολογικο τον φοβο επεισοδιων και ατυχηματων,…ανοιγει ξανα επι προεδριας του ιδιου υστερα από καταληψη που εκαναν οι φιλοι του Θρυλου σε ματς με τον Ολυμπιακο Βολου 


ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΕΣ ΤΡΑΓΩΔΙΕΣ ΔΙΕΘΝΩΣ

5-4-1902/ ΣΚΩΤΙΑ – ΑΓΓΛΙΑ
στο γηπεδο της Γλασκωβης, επιτρεπεται η εισοδος 60000 θεατων αντι για 40000 όπως προεβλεπε η χωρητικοτητα του γηπεδου,…μια εξεδρα υποχωρει.25 ΝΕΚΡΟΙ

24-5-1964 / ΠΕΡΟΥ-ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ
ακυρωνεται το γκολ της ισοφαρισης για το Περου..οπαδοι του εισερχονται στον αγωνιστικο χωρο- απολογισμος- 318 ΝΕΚΡΟΙ

23-6-1968 / ΡΙΒΕΡ ΠΛΕΙΤ-ΜΠΟΚΑ ΤΖΟΥΝΙΟΡΣ
ποδοπατουνται οπαδοι – 74 ΝΕΚΡΟΙ

2-1-1971 / ΡΕΙΝΤΖΕΡΣ – ΣΕΛΤΙΚ
ισοφαριζει η Ρειντζερς στο τελέυταιο λεπτο-σημειωνονται επεισοδια- ΝΕΚΡΟΙ 60

6-12-1976 / ΑΙΤΗ-ΚΟΥΒΑ
αναστατωση από ριψη φωτοβολιδων σε φιλικο!!!!!-6 ΝΕΚΡΟΙ

29-11-1982 / ΣΠΑΡΤΑΚ ΜΟΣΧΑΣ- ΧΑΡΛΕΜ
για το Κυπελλο Ουεφα..εισβαλλουν οπαδοι στο ταρταν..ΝΕΚΡΟΙ 66

29-5-1985 / ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ – ΓΙΟΥΒΕΝΤΟΥΣ
τελικος κυπελλου πρωταθλητριων στο Χειζελ.…ΝΕΚΡΟΙ 39

15-4-1989 / ΝΒΕΡΠΟΥΛ- ΝΟΤΙΓΧΑΜ
κυπελλο Αγγλιας, …ασφυξια λογω υπεραριθμιας- ΝΕΚΡΟΙ 95

16-10-1996 / ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ- ΚΟΣΤΑ ΡΙΚΑ
με πλαστα εισιτηρια μπαινουν υπεραριθμοι οπαδοι – ΝΕΚΡΟΙ 81 


04-10-1999 / ΤΕΜΠΗ

 χαραματα Δευτερας 6 νεαροι φιλοι ( ηλικιας 17 εως 22 )του Παοκ χανουν τη ζωη τους σε τροχαιο ατυχημα του εκδρομικου τους λεωφορειου . 5 αγόρια, μια κοπέλα-ΝΕΚΡΟΙ 6


Έκτοτε, το Κράτος εξαργύρωσε τις ευθύνες του με την οικοδόμηση μνημείων , την τιμητική μετονομασία παρακείμενων δρόμων και την παρουσία εκπροσώπων του στα εθιμοτυπικά μνημοσυνάκια της Π.Α.Ε Ολυμπιακός. Η δε Π.Α.Ε αποζημίωσε τις οικογένειες των θυμάτων με το ποσό των 300.000 δραχμών τότε ενώ ανέλαβε τη δαπάνη για τις κηδείες δύο εκ των θυμάτων. Οι δε οπαδοί θυμούνται και τιμούν χύνοντας ένα επετειακό δάκρυ αισθανόμενοι άνθρωποι και προχωρούν ξανά στα τέσσερα.


*Το κείμενο έχει γραφεί αρκετά χρόνια πριν, τα χρόνια της οπαδικής νεότητας της γράφουσας και μεταφέρεται αυτούσιο για λόγους καθαρά συναισθηματικούς ίσως και ως εκδήλωση αυτομαστιγώματος*

Σημερινές Σκέψεις

- Μια ενδεχόμενη συνεύρεση οπαδών των 2 σωματείων στην ίδια θύρα χωρίς την παρουσία διαχωριστικών κιγκλιδωμάτων σήμερα θα οδηγούσε επίσης σε αιματοκύλισμα με ένοχο αυτή τη φορά όχι την εγκληματική αμέλεια των διορισμένων αλλά το σκόπιμα καλλιεργημένο τυφλά διασπαστικό μίσος.


- Η σαπίλα των δικαστηρίων ανταγωνίζεται επαξίως αυτή των αθλητικών φορέων.


- Το ερώτημα ποιά υπνωτισμένη σκέψη με οδηγούσε κάποια παρελθόντα έτη να παρευρίσκομαι στα γελοία πανηγυράκια μνήμης με την ιαχή "Παρών" παραμένει αναπάντητο.

- Το επαγγελματικό ποδόσφαιρο χρειάζεται επαγγελματίες οπαδούς.

- Ο οπαδικός συμφερτός πάσχει από ξεκάθαρη νεκροφιλία.

- Έχω περάσει μέρος της ζωής μου ούσα τραγικά ηλίθια.

Αιρετικόν

Πριν κάποιες ημέρες έπεσε στα χέρια μου ένα παλιότερο τεύχος του Έψιλον της Ελευθεροτυπίας το οποίο και απασχόλησαν φιλοσοφικά ερωτήματα περί ύπαρξης θεού. Ανάμεσα στα άρθρα, διέκρινα μια συνέντευξη των ιερέων της Παγκληρικής Αγωνιστικής Κίνησης Κληρικών και Λαϊκών για την οποία ελάχιστα γνώριζα αν και δραστηριοποιείται από το 2004.

Το πάπλωμα που ακολουθεί είναι σχεδόν αυτολεξεί η συνέντευξή τους. Τη μεταφέρω αυτούσια έχοντας συμπεριλάβει και τα σημεία τα οποία  πυροδότησαν την εγγενή μου αλλεργία σε παρωπιδιστικές αγκυλώσεις. Στόχος της αναφοράς δεν είναι η προπαγανδιστική δημοσίευση απόψεων που αν και αιρετικές για το υφιστάμενο θεολογικό πλαίσιο, εμμένουν στη χρήση της ιδιότητας "χριστιανός" αντί για "άνθρωπος"

Σκοπός είναι η ανάδειξη μιας διαφορετικής φωνής μέσα στους κόλπους της σκοταδιστικά υποδουλωτικής θρησκείας, σε αντιδιαστολή με τις εθνικιστικές κορώνες του  Άνθιμου και τις κασσανδρικές φανφάρες των άπληστων ρασοφόρων που επέχουν θέση οδηγητή και πρωτοπόρου στη διαμόρφωση κοινωνικής συνείδησης.

Και μόνο φανταζόμενη αυτούς τους ανθρώπους-μέσα πιθανόν από την προσωπική τους πλάνη, στην οποία εν τέλει είμαστε υποκείμενοι όλοι μας- να στηλιτεύουν τις προβοκατόρικες σταυροφορίες των εξεχόντων της εκκλησίας εναντίον μεταναστών και να απέχουν από τα ξενοφοβικά σπέρματα που διαχέουν στην κοινωνία, νομίζω είναι άξιοι αναφοράς.

Με το χαμόγελο που μου επιτρέπει η συνειδητή μου αποχή από θρησκευτικά δόγματα και με την ίδια θεολογικά μηδενιστική στάση, σας το μεταφέρω.

Μπορεί να μην κατόρθωσαν να ανατρέψουν τη ροπή μου προς την αθεϊα, τα ξανθά εγκεφαλικά μου κύτταρα με καθιστούν ανίκανη να συλλάβω την αναγκαιότητα ύπαρξης θεού ή την ανάγκη ερμηνείας γένεσης του σύμπαντος, μιας και με αφορά περισσότερο η πορεία του, αλλά αν μη τι άλλο, το διάβασα ως χαστούκι στους politically correct χριστιανούς και χαμογέλασα στη σκέψη κάποιου Χριστόδουλου να αυτοστραγγαλίζεται στα χρυσά και αδαμάντινα μανικετόκουμπά του.


Για τη διοίκηση της Εκκλησίας


Η Εκκλησία φοβάται το λαό. Δεν κάνουμε διάλογο ποτέ, βγαίνουμε απλώς στην Ωραία Πύλη και αγορεύουμε. Ακόμα και τα σωματεία 50 ανθρώπων κάνουν συνελεύσεις, προϋπολογισμό, απολογισμό. Το εκκλησιαστικό σώμα είναι νεκρωμένο σήμερα. Αλλάζουν τα πρόσωπα και όχι η πυραμιδοειδής δομή της Εκκλησίας. Εμείς, κατά τα πρότυπα των πρώτων χριστιανών, ζητάμε η Εκκλησία να διοικείται από λαϊκές συνελεύσεις, οι επίτροποι να είναι εκλεγμένοι και ανακλητοί και όλοι οι ιερείς, μέχρι τον ανώτατο, να παντρεύονται.
Το κοινωνικο-οικονομικό αυτό μοντέλο προτείνεται από το Ευαγγέλιο αλλά η επίσημη Εκκλησία το αποκρύπτει εδώ και αιώνες. Στην Εκκλησία δεν αναγιγνώσκεται ποτέ η περικοπή από το 4ο κεφάλαιο των Πράξεων των Αποστόλων, όπου ο Ευαγγελιστής Λουκάς μας διασώζει το πώς βίωναν την Εκκλησία οι πρώτοι Χριστιανοί. Κανείς δε διατηρούσε προσωπική ιδιοκτησία, τα πάντα ήταν κοινά ώστε ο καθένας να έχει πρόσβαση σε ότι είχε ανάγκη. Έτσι, δεν υπήρχε ουδείς ενδεής.
Αυτή η πρόταση μπορεί να εφαρμοστεί και σήμερα αν τα μέσα παραγωγής περάσουν σε κοινή χρήση και ανήκουν στο κοινωνικό σύνολο, χωρίς άρχοντες και υπηκόους.


Για τον Κοινωνικό Χριστιανισμό


Ο προσδιορισμός "κοινωνικός" είναι πλεονασμός για τον χριστιανισμό. Ο χριστιανισμός του Ευαγγελίου χαρακτηρίζεται από ενδιαφέρον για την  κοινωνία και τα προβλήματά της , μιλάει για αγώνα για την επίλυση αυτών των προβλημάτων με σκοπό την οικοδόμηση της κοινωνίας της αγάπης.
Αν σήμερα απαιτείται ο προσδιορισμός "κοινωνικός" για να καταδείξει το ενδιαφέρον κάποιων χριστιανών για την κοινωνία, θα πρέπει να προβλημαίισει κάποιους γιατί φτάσαμε σε αυτό το σημείο. Ο χριστιανός απευθύνεται στον άνθρωπο ως πρόσωπο και όχι ως άτομο. Για τον μαρξισμό, ο άνθρωπος υπάρχει ως ον κοινωνικό. Αυτό βλέπουμε ως σημείο συνάντησης μαρξισμού και χριστιανισμού.


Για τον Επιστημονικό Υλισμό


Χρησιμοποιώντας τους όρους του σήμερα θα μπορούσαμε να ονομάσουμε την πρώτη χριστιανική κοινότητα των Ιεροσολύμων "όαση κομμουνισμού μέσα στη δουλοκτητική κοινωνία".
Ο μαρξισμός, ως επιστήμη, δε μπορεί να έχει θεολογία με τον τρόπο που την εννοούν οι χριστιανοί ακόμα και αν κάποιοι αποκαλούν "μαρξιστική θεολογία" τον τρόπο χρήσης του μαρξισμού από ομάδες ή πρόσωπα για την ερμηνεία του κόσμου. Κάποιοι αποκαλούν το μαρξισμό "χριστιανισμό χωρίς μεταφυσική". Νομίζουμε ότι αυτός ο ορισμός βρίσκεται κοντά στην πραγματικότητα και καθιστά σαφές το βασικό σημείο απόκλισης. Φυσικά, μιλάμε για μαρξισμό και χριστιανισμό που δεν έχουν στρεβλωθεί. Για μας, απορίας άξιον είναι όχι η συμπόρευση μαρξιστών και χριστιανών, αλλά το πως οι χριστιανοί στηρίζουν πολιτικές και κοινωνικο-οικονομικά συστήματα , όπως αυτό του καπιταλισμού, που βρίσκονται σε ευθεία σύγκρουση με τη διδασκαλία του Ευαγγελίου.


Για την υπόσχεση του μετά θάνατον παραδείσου και την ακύρωση της πάλης στην επίγεια ζωή


Πρέπει να αγωνιστούμε για μια άλλη κοινωνία, όπου ο άνθρωπος, μέσα στον υπάρχοντα κοσμοχώρο, θα ζει ευτυχισμένος εδώ και τώρα.Απαιτούνται αγώνες, σύγκρουση με το εκκλησιαστικό και κοσμικό κατεστημένο, ανατροπή των εμποδίων που δεν αφήνουν ο κόσμος να γίνει πιστή εικόνα των εσχάτων ( αυτός είναι ο ορισμός του παραδείσου στη Θεολογία )
Χρειάζεται να απαρνηθούμε τον εαυτό μας και να αγαπήσουμε παράφορα τον άλλον, αυτόν που δε γνωρίσαμε ακόμα, αυτόν που έχει ανάγκη. Στο πρόσωπο του πάσχοντος βλέπουμε το Χριστό. Η διοικούσα Εκκλησία πιστεύει στην ελεημοσύνη, εμείς αγωνιζόμαστε για έναν κόσμο που δε θα έχει ανάγκη από φιλανθρωπία.


Για την  ένοπλη επαναστατική πάλη


Εμείς αγωνιζόμαστε για την ειρήνη. Ειρήνη όμως δεν είναι η παύση του πολέμου με την επιβολή του θελήματος του ισχυρού. Τέτοια ειρήνη είναι χειρότερη από πόλεμο.Για αυτό ο Χριστός είπε"Μη νομίσητε ότι ήλθον βαλείν ειρήνην επί την γην.ουκ ήλθον βαλείν ειρήνην, αλλά μάχαιραν"
Πρέπει να επαναστατήσουμε εναντίον αυτού του κόσμου της αδικίας. Επανάσταση δεν σημαίνει αιματοκύλισμα, αλλά ποιοτικό άλμα προς τα εμπρός. Για αυτό σήμερα, η δική μας "μάχαιρα", το δικό μας όπλο, είναι ο λόγος. Στο μέλλον, και για την προάσπιση των λαϊκών κατακτήσεων, για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας αγάπης, στον πόλεμο για την οριστική εξάλειψη του πολέμου, ίσως να απαιτηθεί χρήση βίας.
Ο ίδιος ο Χριστός χρησιμοποίησε βία εναντίον των εμπόρων στο ναό. Στην Εκκλησία δεν αναγιγνώσκεται η αρχή του 5ου κεφαλαίου από τις Πράξεις των Αποστόλων, όπου γίνεται λόγος για την προάσπιση της κοινοκτημοσύνης στην πρώτη χριστιανική κοινότητα.Ο Ανανίας και η Σαπφείρα θανατώθηκαν γιατί δεν παρέδωσαν όλα όσα είχαν στην κοινότητα αλλά κράτησαν τα μισά για τον εαυτό τους.Στο πρόσφατο παρελθόν, κληρικοί όπως ο Δημήτρης Χολέβας και ο παπα-Ανυπόμονος ζώστηκαν τα όπλα για τη λευτεριά ενώ ακόμα και οι πλέον συντηρητικοί της Εκκλησίας μιλούν με καμάρι για τον Παπαφλέσσα και το Διάκο.
Κατά μεγίστη οικονομία λοιπόν και μόνο για την προάσπιση των κατακτήσεών του, νομίζουμε ότι ο λαός δικαιούται να πάρει τα όπλα. Μέχρι τότε όμως ας αγωνιστούμε για το σημαντικότερο. Να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι ταξική συνείδηση.


Για τη φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας


Η ζωή πολλών κληρικών μέσα στη χλιδή, για την οποία δικαίως αγανακτούν οι πιστοί, ουδόλως θίγεται από αυτό το μέτρο. Όταν η Εκκλησία διαθέτει τεράστια περιουσία, δεν επιτρέπεται να υπάρχουν ενδεείς. Για να ωφεληθεί ο λαός, η περιουσία της Εκκλησίας πρέπει να "εκκλησιαστικοποιηθεί" , δηλαδή να κοινωνικοποιηθεί ,ώστε όλα να ανήκουν σε όλους. Οι κληρικοί να ασχοληθούν με τη διακονία του λόγου του Θεού και η διαχείριση της περιουσίας να γίνεται από αιρετούς εκπροσώπους του λαού, χωρίς προνόμια, άμεσα ελεγχόμενους και ανακλητούς από το λαό.Ο πλούτος να διαχυθεί παντού, να φτάσει σε όποιον έχει ανάγκη. Δε μιλούμε για διανομή αλλά για δυνατότητα πρόσβασης όλων στον κοινό πλούτο, μέσω της κοινοκτημοσύνης.Σε μια εποχή που η παιδεία και η υγεία αποτελούν εμπορεύματα, η Εκκλησία, στο μέτρο του εφικτού, μπορεί να λειτουργήσει ως όαση παροχής δωρεάν παιδείας και υγείας για όλους όσους έχουν ανάγκη, ανεξάρτητα από το θρήσκευμά τους.


Για το Δεκέμβρη


Γα χρόνια στηλιτεύαμε τους νέους για απάθεια και αδιαφορία για τα κοινά. Τώρα που ο "ασθενής" μας άρχισε να αντιδρά σε ό,τι τον ενοχλεί, κάποιοι διαμαρτύρονται επειδή πάνω στην αφύπνιση προκάλεσε κάποιες ζημιές. Εμείς, παρά τα παρατράγουδα, είμαστε αισιόδοξοι ότι η αφύπνιση αυτή θα έχει τελικά θετικά αποτελέσματα. Οι σοβαρές αδυναμίες που παρουσιάστηκαν το Δεκέμβρη κατέδειξαν ότι για να μετατραπεί η εξέγερση σε επαναστατική διαδικασία απαιτείται σαφής προσδιορισμός του στόχου. Επανάσταση για την επανάσταση είναι ανώφελη, αν όχι επιζήμια.Αν η εξέγερση του Δεκέμβρη είχε προσλάβει, με την παρουσία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της, ταξικό χαρακτήρα, είναι βέβαιο ότι πολύ σύντομα θα αποκαλύπτονταν και θα αποβάλλονταν οι προβοκάτορες και η τεράστια αυτή ενέργεια των νέων θα μπορούσε να οδηγήσει σε ένα ελληνικό 1871.


Περί ύπαρξης θεού


Η γνώση της ύπαρξης ή όχι θεού, δε μπορεί να γίνει με λογικούς συνειρμούς. Είναι απόρροια προσωπικής σχέσης. Και επειδή η πίστη είναι υπόθεση προσωπική, το Κράτος δε μπορεί να θρησκεύεται.Ο Χριστός σέβεται την ελευθερία μας. Δεν ήρθε να μας επιβάλλει το θέλημά του αλλά να μας αφήσει ελεύθερους να επιλέξουμε αν θα τον ακολουθήσουμε ή όχι. Δεν είναι ο Χριστός αίτιος των δεινών μας, αλλά εμείς που ακολουθούμε άλλο δρόμο, που επιτρέψαμε να γίνει η διδασκαλία Του θρησκεία και εργαλείο ποδηγέτησης των λαών.
Ο Θεός μας κάλεσε να άρουμε τα εμπόδια στα οποία προσκόπτει η ενότητα του κόσμου. Τέτοια εμπόδια είναι η ταξική κοινωνία, ο εθνικισμός, οι διακρίσεις ανάλογα με το φύλο, τη φυλή, τη θρησκεία. Η πάλη, λοιπόν,για την άρση αυτών των εμποδίων πρέπει να γίνει λόγος ύπαρξης για τον καθένα που θέλει να λέγεται χριστιανός.


Για την αντίδραση της επίσημης, καθεστωτικής Εκκλησίας


Έχουμε δεχθεί απειλητικά τηλεφωνήματα αλλά όχι διώξεις. Η ανεξέλεγκτη δεσποτική εξουσία των επισκόπων φοβίζει πολλά από τα μέλη και τους φίλους μας, κυρίως τους κληρικούς και τους απομακρύνει από τη δημόσια δράση.Κάποιοι από αυτούς προσφέρουν στο παρασκήνιο ίσως και περισσότερα από εμάς που δραστηριοποιούμαστε δημόσια. 
Σήμερα, ένας επίσκοπος έχει την εξουσία να επιβάλλει αργία σε έναν παπά χωρίς να είναι υποχρεωμένος μέχρις ενός ορίου να αιτιολογήσει την απόφασή του. Μπορεί να αποφασίζει τις μεταθέσεις των κληρικών και να διαχειρίζεται τα χρήματα της μητρόπολης. Φυσικό είναι να αισθάνεται όχι απλά αφεντικό, αλλά αυτοκράτορας.

Και από μια παλαιότερη ανακοίνωσή τους με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008


Ως Χριστιανοί αισθανόμαστε την ανάγκη να ενώσουμε την φωνή μας μ’ όλους όσους καταδικάζουν την εν ψυχρώ δολοφονία ενός αθώου νέου παιδιού, του Αλέξη, από τον κρατικό μηχανισμό καταστολής, που βρίσκεται σταθερά στην υπηρεσία των ισχυρών του πλούτου. Ο φόνος αυτός δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία, αλλά συνέχεια άλλων δολοφονιών του παρελθόντος, συνέχεια της αστυνομικής τρομοκρατίας με πράξεις όπως το φιάσκο της ζαρντινιέρας.
Τα γεγονότα των ημερών που πέρασαν καταδεικνύουν την ανάγκη διάλυσης των Μ.Α.Τ., των οποίων αποδείχθηκε περίτρανα ότι μόνος λόγος ύπαρξης είναι η καταστολή οποιασδήποτε αντίδρασης των εργαζομένων έναντι της αντιλαϊκής πολιτικής.

Γουατέβα

Αν η ευτυχία είχε απτή υπόσταση θα ήταν ένα φθαρμένο κόκκινο πλατοκάθισμα αυτοκινήτου στο οποίο κουλουριάζεται ένας κανελί μπασταρδάκος τις νύχτες των -3 βαθμών.

Αν είχε ψυχή θα χανόταν το πρωί στα νωτισμένα χορτάρια κάποιου παρακείμενου αγρού γνέφοντας ελευθερία με μια αεικίνητη ουρά.

Αν είχε αίσθηση του χρόνου θα ξεγελούσε με ταχύτητα φωτός το στιγμιαίο φλας κλείνοντας το μάτι στο πεπερασμένο παρόν.

Αν είχε ανάμνηση θα την εγκλώβιζε σε μια άναρχη μάζα από τρίχες αφημένες σε μια φόρμα τη στιγμή του αυθόρμητου εναγκαλισμού.

Αν είχε φωνή θα ψιθύριζε απλά "4 χρόνια μετά"

Πότε;

ΚΑΙ Φλεβάρισε.

ΚΑΙ ξαστεριά έκαμε.

Το "τουφέκι" μου γιατί δεν το πήρα ακόμα;

Μια μέρα την αναβλητικότητά μου θα αναβάλλω...